Czy istnieje hadis oznaczający „Nie wstań, gdy ktoś przyjdzie do ciebie, gdy siedzisz”?

– Czy grzechem jest zatrzymywanie się u ojca, gości lub osób starszych?

Drogi bracie/Droga siostro,

Abu Umama relatuje: Prorok, trzymając w ręku laskę, podszedł do nas. Wstańiśmy, aby go powitać. Wtedy powiedział:

„Nie wstawajcie, gdy widzycie, że ludzie z Azji (nie-Arabi) wstają, aby okazać sobie wzajemny szacunek.”


(Abu Dawud, Edeb, 165)

– Ibn Hadżar, powołując się na Taberiego, stwierdził, że ten hadis jest słaby.

(zob. Ibn Hadżar, Fethu’l-Bari, 11/49-50)

Istnieją również inne przekazania hadisów na ten temat:

„Kto ulegnie bogatemu, poniży się przed nim, podziwiając jego bogactwo i zazdroszcząc mu, traci dwie trzecie swojej osobowości i połowę swojej wiary.”


(Bajjahij, as-Sunanu’l-Kubra; Alauddin Abidin, al-Hadijja al-Alaiyya, 249; Podobny hadis i jego wyjaśnienie można znaleźć w Fetâvay-i Ibn Salah, 18)

„Kto lubi, gdy ludzie stoją w gotowości dla niego (w pozycji bojowej), niech przygotuje sobie miejsce w ogniu.”

polecili.

(el-Beyan vet-ta’rif, 2/205)

Istnieją również hadisy wskazujące na dopuszczalność wstawania, gdy ktoś przed nami się pojawia:

a.

Abu Sa’id al-Hudri relatuje: Kiedy Żydzi z plemienia Banu Kurajza przyjęli wyrok Sa’da ibn Mu’aza, przybył on (w stanie chorobowym) na grzbiecie muła. Kiedy Prorok zobaczył go, zwrócił się do zebranych,

„Wstańcie, gdy wasz pan/wasz przełożony się pojawi.”

polecił.

(Buhari, Atk, 17; Istizan, 26)

b.

Jak relacjonuje Aisha:

„Kiedy Prorok widział, że nadchodzi jego córka Fatima,

'Witamy’

i natychmiast wstawał, całował ją i posadzał na swoim miejscu.”


(Ibn Hajar, 11/50)

c.

Kiedy Hz. Kab po raz pierwszy przyszedł do meczetu po przyjęciu jego pokutnego nawrócenia, Hz. Talha wstał z miejsca i ustąpił mu.

Spotkał go wstał. Prorok Mahomet nie skomentował tego zachowania.


(Ibn Hajar, 11/52)

Jak stwierdzili niektórzy uczeni, tacy jak Imam Nawawi i Al-Khattabi, jeśli osoba, przed którą wstajemy, jest rzeczywiście godna tego ze względu na swoje zalety, to wstanie jest zalecane, ponieważ jest wyrazem szacunku.

(Ibn Hajar, 11/51).

Ponieważ,

„Ten, kto nie okazuje szacunku starszym i współczucia młodszym, nie jest z nas.”


(Zbiór krótkich hadisów, 5/388)

Hadis również to nakazuje.

Jeśli wstawanie z miejsca ma na celu nie tyle okazanie szacunku, ile nadmierne przypisywanie znaczenia przybywającemu, to jest to niedopuszczalne. Wydaje się bardziej właściwe interpretować hadisy, które nie aprobują wstawania, w tym właśnie sensie.

W niektórych książkach z prawa islamskiego;

„Nie jest też niepożądane, aby ci, którzy siedzą w meczecie i czytają Koran, wstali z szacunku dla wchodzącego, jeśli jest to osoba zasługująca na taki szacunek.”

tak się mówi.

(an-Nemenkânî, al-Fethur-Rahmânî, 2/256)

Tahawi,


”

Sam w sobie (liaynihi) wstawanie nie jest mekruhem (nie jest zalecane).

. Zgodnie z zasadami Mekkah (haram) jest przyjemność z tego, że ktoś wstaje, i wstawanie dla kogoś, dla kogo nie należy wstawać.”

wtedy,

Ibn Wahban powiedział: „Moim zdaniem w dzisiejszych czasach wstawanie jest zalecane (sunna). Ponieważ nie wstawanie…”

do nienawiści, wrogości i nieprzyjaźni

– zwłaszcza w miejscach, gdzie obowiązuje zwyczaj wstawania – może być przyczyną.” (en-Nemenkanî, tamże, 2/257)

Natomiast Ezraî;


„Nawet w dzisiejszych czasach, jak wskazywał Ibn Abdissalam, wstanie w celu zapobieżenia wrogości i zerwaniu stosunków stało się nawet obowiązkiem, włączając się w zdanie o zapobieganiu szkodom.”

wyraża swoją opinię.

(por. Ibn Hadżar al-Makki, ez-Zawadżir, 2/171)

Ale el-Mekkī, w swojej książce, w której wymienia wielkie grzechy, pod tytułem „Trzysta dziewięćdziesiąty siódmy wielki grzech to miłość do tego, by ludzie wstając, okazywali mu szacunek i uznanie”, przedstawia ten pogląd. Następnie wyjaśnia: „Oznacza to, że…

Nie ma nic złego w działaniu motywowanym uczuciami, takimi jak wiedza, honor, moralność, relacja ojciec-syn, przyjaźń itp.

. A nawet istnieje traktat, który Nawawi napisał w odpowiedzi na tych, którzy nie zgadzają się z tym.”

(al-Makkī, księżyc)

W czasach szczęśliwych (Asr-ı Saad) wierni nie mieli zwyczaju wstawać, gdy widzieli Proroka (s.a.w.). A nawet Anas ibn Malik powiedział:

„Nie było nikogo, kogo ludzie pokochałyby bardziej niż Proroka (s.a.w.). Mimo to nie wstawali, gdy go widzieli. Ponieważ…”

że mu się to nie podoba

Wiedzieli o tym. Ale wstawali, aby powitać kogoś przybywającego z daleka.” (Fetavây-ı Hindiyye, 5/325, 369; Bezzâziye, 6/354; Nevevî, el-Fetâva, 79)

Podsumowując:

1.

Jest haram (zakazane w islamie), aby ludzie lubili i żądali, by inni wstawali, gdy oni wchodzą do pomieszczenia, i aby im oddawano cześć.

2.

Wstać z miejsca i okazać szacunek osobom uczonym, grzecznym, moralnym, bliskim krewnym, takim jak ojciec czy dziadek, a także tym, którzy wracają z podróży, w celu ich uspokojenia i uczczenia, jest piękne (zalecane).

3.

Wstanie z miejsca z szacunku dla kogoś z powodu jego bogactwa jest grzechem.

4.

W miejscach, gdzie nie wstawanie byłoby uważane za brak szacunku, mogłoby wywołać urazę, nienawiść i wrogość lub spowodować szkodę komuś innemu, wstawanie nie jest grzechem dla tego, kto wstaje, ale jest haram (zakazane) dla tego, do kogo wstaje.

(por. Ibn Hacir, 11/51-52; Aynî, Umdetü’l-kârî, 20/252; Faruk Beşer, Fetvalarla Çağdaş Hayat, Nun Yayıncılık, Stambuł 1997, s.476-479)

Z pozdrowieniami i modlitwami…

Islam w pytaniach i odpowiedziach