– Mówi się, że obrzęd rzucania kamieniami w szatana wywodzi się od proroka Ibrahima.
– Czy w Koranie znajdują się jakieś wersetu dotyczące obrzędu rzucania kamieniami w szatana?
Drogi bracie/Droga siostro,
Odpowiedź 1:
„Wspominajcie o Bogu w te określone dni. Dla tych, którzy czczą Boga, to dwa dni.”
(wracając)
Nie ma grzechu w tym, kto się spieszy, ani w tym, kto zostaje dłużej. Bądźcie czczącymi Boga. Wiedzcie, że spotkacie się z Nim w Jego obecności!”
(Al-Baqara, 2/203)
Elmalılı Merhum wyjaśnia ten werset w następujący sposób:
„Ostatnie dni”
to dni Tęszrîk. W ajetach dotyczących pielgrzymki (hadż)
„pozostałe dni”
, a także
„znane dni”
istnieje.
„Znane dni”
Pierwsze dziesięć dni miesiąca Dhu al-Hijja lub
„dni rzezi”
(czyli dziesiąty, jedenasty i dwunasty dzień miesiąca Dhu al-Hijja),
„pozostałe dni”
w porozumieniu
„Dni Tešrika”
(czyli jedenasty, dwunasty i trzynasty dzień miesiąca Dhu al-Hijja)
zostało to wyjaśnione.
Teşrîk,
Polega to na głośnym wymawianiu takbiru. Głośne wymawianie takbiru, przypisywane prorokowi Ibrahimowi i powszechnie znane, nazywa się takbirem al-taszrik. Od rana dnia Arafat do wieczora czwartego dnia Kurban Bajramu są to dni takbiru i dhikru, a „dni liczonych” może być pięć. Jednakże pierwszy to Arafat, trzy to dni al-Nahir, a piąty to tylko dzień al-taszrik. Ale…
„dni tešrika”
Określenie to odnosi się w szczególności do jedenastego, dwunastego i trzynastego dnia miesiąca Dhu al-Hijja, czyli drugiego, trzeciego i czwartego dnia święta Kurban Bajram, które to dni spędza się w Minie, gdzie odprawia się takbir i rzuca kamienie. Jednocześnie są to dni rozdzielania mięsa ofiarnego, co również stanowi jeden z celów takbiru. Zatem, choć dni takbiru mogą sięgać pięciu, to jednak na dzień Arafat i święto Kurban Bajram należy skupić się na dhikr i takbir.
„dni informacji”
czyli wspomnienie o „eyyâm-ı ma’dudât”, czyli o dniach określonych, które odnoszą się do okresu po zakończeniu pielgrzymki, ponieważ są one wliczane do dni znanych, jest szczególnie istotne.
„dni tešrika”
co oznacza te trzy dni.
„Ktoś, kto się spieszy z powrotem”
Pojawienie się tego wyrażenia również to potwierdza. Rzucanie kamieniami w szatana po pielgrzymce (Haczu) nie jest wyraźnie opisane w Koranie, ale jest to dodatkowo związane z wywyższaniem Boga (tekbirem).
(W celu wywyższenia Boga)
Wskazano na istnienie pewnego powodu. Według przekazów, w te dni Hz. Omar (ra) w swoim namiocie wygłaszał takbir, a wraz z nim robili to wszyscy wokół, a nawet cała ludność na drogach i podczas obrotów wokół Kaaby. Krótko mówiąc, powyższe,
„…Pamiętajcie o Bogu tak, jak pamiętali o Nim wasi przodkowie…”
(Al-Baqara, 2/200)
werset, absolutne wspomnienie; przypisywane jemu,
„Pamiętajcie o Bogu w te szczególne dni.”
Natomiast wyrażenie to nakazuje odmówienie modlitwy z powtarzaniem słów „Allahu Akbar” (Bóg jest Najwyższy) i specjalnego zikra, a w skrócie znaczy to:
Arefe i Nahir
(W dniu Kurban Bayramı)
Oprócz znanych modlitw, pamiętajcie o wspominaniu Boga (zikr) również w ciągu trzech dni Tášrík, dniach, w których pielgrzymi wracają po zakończeniu pielgrzymki (hadż). W tych dniach, po modlitwach i w innych okolicznościach, takich jak rzucanie kamieniami, głośno wymawiajcie takbir (Allahu Akbar) i nie rozchodźcie się, dopóki tego nie zrobicie. Jeśli ktoś jednak w ciągu tych dwóch dni skończy swoje zadanie i pośpiesznie wraca do domu, nie ponosi winy. Ale nie w ciągu jednego dnia. Dlatego pierwszy z tych dwóch dni to…
„dzień decyzji”
Mówi się, że w tym dniu należy przebywać w Minie. Drugi to
„pierwszy dzień akcji”
Mówi się, że niektórzy pielgrzymi w tym dniu opuszczają Minę. Te dwa dni, drugi i trzeci dzień święta, należą zarówno do dni nahra, jak i dni tešrika. I każdy, kto pozostanie i nie dokona rzucania kamieniami w szatana…
„drugi dzień akcji”
Jeśli ktoś przełoży to na trzeci dzień, zwany dniem al-Tashriq i ostatnim dniem al-Tashriq, to również nie popełni grzechu. Szybkie lub wolniejsze tempo jest dozwolone. Jednakże ta swoboda i brak grzechu nie są bezwzględne, lecz dotyczą pielgrzyma, który jest bogobojny, a niepokojenie jego serca jest czymś, czego Bóg nie chce. Albowiem bogobojni stronią od najmniejszego błędu, a w istocie przed Bogiem pielgrzymami są ci, którzy są bogobojni. Dlatego też, wszyscy bójcie się Boga i wiedzcie, że do Niego zostaniecie przywróceni.
(zob. Elmalılı, Hak Dini, komentarz do odpowiedniego wersetu)
To prawda, że pogańscy Arabowie praktykowali niektóre rytuały, które pozostały po religii Abrahama.
Jednak z biegiem czasu rytuały te uległy wielu zmianom i stały się podatne na błędy. W szczególności, obecność Kaaby w Mekce jako żywego symbolu jest potwierdzona w Koranie, gdzie Kurejszyci – choć błędnie – odprawiali związane z pielgrzymką obrzędy.
To podejście plemienia Kurejszów nie wystarczyło, by uczynić ich wyznawcami jakiejś konkretnej religii, a bałwochwalstwo rozprzestrzeniło się na szeroką skalę.
Abraham (prorok Abraham)
Hanif
Posiadanie przez nich pewnych pozostałości religijnych nie nadało im prawdziwej tożsamości religijnej, ani też nie zdołało zlikwidować ich ignorancji. Dlatego też Koran określił ich jako nieświadomych.
Mądrość obrzędu rzucania kamieniami w szatana:
Jednym z wymogów pielgrzymki Hajj jest obrzęd rzucania kamieniami w szatana.
Zbijanie kamieniami symbolizuje rzucanie kamieniami przez proroka Ibrahima w szatana, który próbował mu przeszkodzić. Szatan pojawił się przed nim jako prorok, a on zabił go kamieniami, ponieważ chciał stanąć między nim a jego Bogiem i mu przeszkodzić.
„Otrzymajcie od mnie zadania związane z pielgrzymką do Mekki.”
(Nesa’i, Menasik, 220)
Prorok Mahomet, który nakazał to czynić, sam to czynił i sam uczył tego innych.
Rzucanie kamieniami symbolizuje w pewnym sensie walkę z szatanem. Każdy rzucony kamień jest rzucony w kierunku własnego ja, pożądliwości i szatana. Próbuje zniszczyć te różne aspekty, które wciągają go w błędy i grzechy. Na drodze poświęcenia wszystkiego dla Boga musi pokonać szatana wszędzie tam, gdzie się pojawia, z jakimi bronią i frontami się posługuje. Dumą, pychą, majątkiem, ziemią, stanowiskiem, rangą, sławą, słyną, jaźnią, młodością, małżeństwem, dziećmi… wszystkim, co stoi na przeszkodzie służbie i odpowiedzialności…
Współczesny pielgrzym, rzucając kamienie, odgrywa rolę Ibrahima i jednocześnie wypełnia sunnę Proroka Mahometa. Choć symbolicznie rzuca kamienie w stosy kamieni reprezentujące szatana, w rzeczywistości powinien rzucać nimi w te aspekty siebie, które szatan wykorzystuje, aby go zwabić. Ponieważ każdy zna najlepiej własne wady, braki i grzechy, powinien rzucać kamienie w swoje własne ja, swoje cielesne pożądania, impulsy prowadzące do grzechu. Symbolicznie rzuca siedem kamieni pierwszego dnia, a następnie czterdzieści dziewięć lub siedemdziesiąt w kolejnych dniach. Ta wielość jest metaforą. Oznacza to, że pielgrzym powinien być w ciągłej gotowości przeciwko szatanowi, mając tysiące kamieni gotowych do rzucenia, gdyby szatan pojawił się przed nim setki razy. To, co od dawna powtarzał…
„Szukam schronienia u Boga przed złem wyrzuconego szatana!”
w kształcie
„istiaze”
czyli
„Euzubillahimineszşeytanirracim”
powinien to robić nie tylko słowami, ale świadomie, całym swoim istnieniem. Powinien zdawać sobie sprawę, przed kim i przed czym szuka schronienia.
„Rasizm”
od tego, co jest złe
„Macica”
powinien zrozumieć, że szuka schronienia u Boga, który istnieje. Jeśli nie zrozumie tego i zatrzyma się tylko na symbolu, na formie, nie pojęje sensu i mądrości tego,
„zabił diabła”
ponownie ulega złudzeniom! Ponieważ szatan nie jest na zewnątrz, jak jest tam symbolizowany, lecz jak prorok Mahomet porównał.
„Jak krew płynie w żyłach, tak i on płynie w człowieku.”
(Buhari, İtikaf 11-12)
Kliknij, aby uzyskać więcej informacji:
–
Sens rytuału rzucania kamieniami w Szatana podczas pielgrzymki do Mekki (Hajj).
Odpowiedź 2:
„Brak ostrzeżenia ich ojcom/pradziadom”
chodzi o to, że od ich słynnego przodka, Adnana, do ich linii rodowej nie przybył żaden prorok.
(por. Ibn Aszur, komentarz do danego wersetu)
Według niektórych uczonych, przodkowie, o których mowa, to wyłącznie ci, którzy żyli w okresie Fetret.
(Tłumaczenie wersetu przez Celaleyn)
Kliknij, aby uzyskać więcej informacji:
– Posłanie Proroka Mahometa (pokój z nim) do społeczności, której ojcowie nie zostali uprzedzeni.
Z pozdrowieniami i modlitwami…
Islam w pytaniach i odpowiedziach
