Drogi bracie/Droga siostro,
W książkach hadisów znajduje się wiele przekazów dotyczących wiedzy i uczonych, zarówno w odniesieniu do ich zalet, jak i nieszczęść. W Kenzü’l-Ummâl przekazano ich setki.
(por. el-Hindi, Kenzu’l-ummal, 10/28943-29388)
Pierwszą rzeczą, której nauka uczy człowieka, jest prawda, że świat jest ulotny, a życie pozagrobowe wieczne.
Życie jest bowiem źródłem wszelkiego dobra i piękna, a śmierć jest faktem powszechnie akceptowanym. Największym pragnieniem i najważniejszym prawem człowieka jest prawo do życia. Prawo do zachowania życia jest źródłem wszystkich innych praw. Gdyby życie miało zakończyć się śmiercią, byłoby to największa niesprawiedliwość i krzywda wyrządzona człowiekowi. Stwórca życia jest jednak wolny od takich krzywd. W przeciwnym razie nie dałby człowiekowi życia i nie pobudził w nim wiecznych pragnień. Zatem istnieje życie wieczne. Celem religii jest przekształcenie wiecznego życia człowieka w wieczne szczęście.
To jest pierwsza i podstawowa wiedza, której nauczyciele religii powinni uczyć ludzi, a która stanowi fundament religii.
Ugruntowanie tej wiedzy w ludziach możliwe jest jedynie wtedy, gdy uczonych religijnych nie interesuje świat. Uczniowie, którzy zanurzyli się w świecie, ulegli miłości do bogactwa i pragnieniu władzy i pozycji, są najgorszymi z ludzi. Prorok Mahomet (s.a.w.) mówił o niekompetentnych i nadużywających swojej wiedzy uczonych:
„uczeni zła”
Innymi słowy, używa on określenia „naukowcy, którzy nadużywają swojej wiedzy”.
„Bóg nie odbiera wiedzy swoim stworzeniom, ale usuwa ją poprzez zabieranie uczonych. Kiedy Bóg nie pozostawia żadnego uczonego, ludzie wybierają sobie nieświadomych przywódców i zadają im pytania, a ci wydają fatwy bez wiedzy. Dlatego sami zbłądzą i doprowadzą do błędu innych.”
(Buhari, Wiedza, 34; Muslim, Wiedza, 13, 14; Musnad, 2/162)
„W czasach ostatecznych pojawi się naród, którego głupcy będą wydawać fatwy, prowadząc ludzi w błąd i sami zbaczając z drogi.”
(Buhari, Wiedza, 34; Muslim, Wiedza, 13; Tirmizi, Wiedza, 5)
”
Złośliwi uczynni zostaną przywiedzeni w Dniu Sądu i wrzuceni do piekielnego ognia. Każdy z nich będzie krążył w piekle jak osioł obracający kołem młyna przy pomocy trzciny. I powiedziano mu:
„O, tyż, przecież znaleźliśmy z tobą właściwą drogę, co się stało?”
pytają. A on odpowiada:
„Ja bym nie trzymał się tego, czego wam zabraniam, tylko robiłbym wręcz przeciwnie.”
”
(el-Hindi, Kenzu’l-ummal, 10/29097)
„Istnieją trzy przyczyny, które prowadzą do katastrofy religijnej: grzeszny uczony w prawie islamskim, tyraniczny władca i nieświadomy mufti.”
(Feyzü’l-kadir, 1/52)
„Najbardziej przerażającym wrogiem mojej wspólnoty jest hipokryta, który zna wszystkie języki.”
(Müsned, 1/22, 44)
„Najbardziej przerażający i niebezpieczny dla mojej wspólnoty są ci, którzy ją wiodą w błąd.”
(Ibn Mace, Fiten, 9; Musnad, 6/441)
„W Dniu Sądu Ostatecznego najcięższe kary poniesie uczony, któremu wiedza o Bogu nie przyniosła żadnej korzyści.”
(Kenzu’l-ummal, 10/29099)
„Kto zdobywa wiedzę dla kogoś innego niż Bóg, niech przygotuje się na miejsce w piekle.”
(Tirmizi, Wiedza, 6)
„Wiedza jest lepsza od działania, a siła religii polega na pobożności. Mędrcem jest ten, kto działa zgodnie ze swoją wiedzą, choćby w niewielkim stopniu.”
(Kenzu’l-ummal, 10/28657)
„Czy mam wam przedstawić doskonałego uczonego w dziedzinie fikhu? Jest nim ten, kto nie pozbawia ludzi nadziei na miłosierdzie Boże i nie doprowadza ich do rozpaczy z powodu Jego łaski, kto nie uważa się za bezpiecznego przed Bożą pułapką i nie porzuca Koranu dla dążenia do bogactwa doczesnego. Wiedzcie, że nie ma dobra w nie rozumianym kultu, ani w nie przemyślanej nauce.”
(Kenzu’l-ummal, 10/28943; Darimi, Mukaddime, 29)
Z pozdrowieniami i modlitwami…
Islam w pytaniach i odpowiedziach
