– Czy podane poniżej informacje są poprawne? Informacje te brzmią następująco:
– Informacje, które przedstawimy, ujawniają niezwykłe i wstrząsające wydarzenia z historii ludzkości. Jednym z tych pouczających wydarzeń jest list napisany 700 lat przed narodzeniem Proroka. List ten został napisany przez króla Jemenu, Tubbę, opieczętowany złotą pieczęcią i wysłany do Proroka Mahometa (s.a.w.).
– A więc, jaka jest historia tego listu i co się wydarzyło? Przekażę w skrócie ten pouczający incydent:
– Ostatni prorok, którego oczekują Żydzi
Zarówno żydowscy, jak i chrześcijańscy uczeni, na podstawie niektórych wersetów z Tory i Ewangelii, zawsze mówili o przybyciu proroka o imieniu „Ahmed” w regionie arabskim. Ta wiedza była przekazywana z pokolenia na pokolenie. Wiadomo nawet, że znacząca część Żydów osiedliła się w Medynie, oczekując na przybycie ostatniego mesjasza. 400 żydowskich uczonych przybyło do Medyny i uczyniło ją swoim domem. Niektórzy z ich potomków później przyjęli islam i otrzymali tytuł „Ansar”. Oznacza to, że wśród Ansarów byli również ci, którzy wcześniej byli pochodzenia żydowskiego i uwierzyli w proroka Mahometa. Byli oni towarzyszami proroka Mahometa (s.a.w.) w jego walce.
– Jemeńczyk, który przybył do Medyny z zamiarem okupacji
Siedem wieków przed narodzeniem Proroka, władca Jemenu, Tubba, wyruszył na podbój Medyny. Po przybyciu do Medyny, miejscowi żydowscy uczeni zwrócili się do niego z prośbą o powstrzymanie się od podboju. Powiedzieli: „Medyna jest miastem chronionym. Nie możesz jej podbić”. Jako uzasadnienie podali informację, że „Ostatni Prorok osiedli się w Medynie”. Informacja ta zwróciła uwagę Tubby. Rozmawiał długo z żydowskimi uczonymi, zbierając informacje o przyszłości Proroka. Był tak pod wrażeniem, że nawet zbudował dom w Medynie, aby Prorok mógł się tam osiedlić. Uczonym, którzy go poinformowali, podarował domy i niewolnice. Następnie napisał długi list, który opieczętował złotą pieczęcią i powierzył go temu z uczonych, któremu najbardziej ufał.
– Testament Tubby’ego
Kiedy Tubba przekazał to pismo, powiedział: Nie wiem, w jakim wieku przyjdzie ten prorok. Każdy z was niech przekaże to pismo swojemu dziecku. To pismo, przekazywane z pokolenia na pokolenie, z pewnością dotrze do tego proroka.
Po dostarczeniu listu Tubba wrócił do Jemeń, ale jego serce i myśli pozostały w Medynie.
– Jak list dotarł do Eyyupa Sultana?
Mówi się, że Eyyüp Sultan (jego prawdziwe imię to Halid ibn Zayd, Abu Eyyub al-Ansari), wnuk jednego z tych uczonych – lub członek jednej z najszlachetniejszych rodzin Medyny – otrzymał ten list. List, przechodząc z pokolenia na pokolenie, z rąk do rąk, w pewien sposób dotarł do Eyyüpa Sultana. Eyyüp Sultan zachował ten list. Kiedy usłyszał, że Prorok ma wyjść z Mekki i przybyć do Medyny, wzburzył się i zrozumiał, że list dotyczy Proroka. Dał ten list Abu Laili, jednemu z jego zaufanych ludzi, i powiedział: „Wyrusz. Zatrzymaj Proroka (s.a.w.) w drodze. Przekaż mu ten opieczętowany list. W ten sposób wypełnimy nasz obowiązek”. Eyyüp Sultan (r.a.) oczywiście nie wiedział, że Prorok zostanie jego gościem, kiedy wysłał ten list.
– List Tubby’ego jest w rękach naszego Proroka.
Abu Laila, mieszkaniec Medyny, wyruszył w drogę, aby dostarczyć list Prorokowi. Abu Laila, zaufany członek plemienia Sulajm, spotkał Proroka w drodze do Medyny, zanim ten tam dotarł. Po drodze spotkał się z Abu Bakrem i zaczął z nim rozmawiać. Jeszcze nie zdążył powiedzieć, kim jest, skąd przybył i po co. Prorok (s.a.w.), widząc, że rozmawiają, zwrócił się do Abu Laila po imieniu: „Czy ty jesteś Abu Laila?”
Abu Laila, zdumiony, odpowiedział „tak”. Prorok (s.a.w.) kontynuował: „Podaj mi list, który Tubba do mnie napisał”. Zdumienie Abu Laila jeszcze wzrosło. Zapytał Proroka: „Skąd mnie pan zna, skąd zna pan moje imię? Skąd pan zna ten tajny list?” Prorok (s.a.w.) odpowiedział: „Jestem Prorokiem Allaha. Jestem Mahometem”. Abu Laila oddał Prorokowi list. Prorok przekazał list Abu Bakrowi, aby go przeczytał. Abu Bakr zerwał pieczęć z listu i przeczytał jego treść.
– Informacje zawarte w liście Tubby’ego
Siedmiowiekowy list, napisany przez Tubbę 200 lat przed naszą erą, brzmiał następująco: „Świadczę, że Prorok Ahmed jest Prorokiem Allaha. Jeśli mi się uda dożyć jego czasów, będę jego pomocnikiem lub kuzynem, będę przy nim, będę walczył z jego wrogami i ulżył mu w jego ciężarach”.
List dotyczył wiary króla, który żył siedem wieków temu. Jak wielka jest różnica między stanem Abu Lahaba i mu podobnych, którzy nie widzieli tego, co było przed ich oczami, a tym człowiekiem, który siedem wieków wcześniej widział Proroka Mahometa. Tubba ogłosił swoją wiarę siedem wieków wcześniej.
Witamy, Tubba! Ona jest muzułmanką.
Słuchając tego listu, Prorok (s.a.w.) powiedział: „Nie przeklinajcie Tubby. Nie wzywajcie na niego złych słów. Jest on wierzącym. Pokój Tobbie. Witamy cię wśród nas.” (Semhudi, Vefaul Vefa, I, 188-189; Ibn Kutajba, el-Mearif; Ibn Asakir, III, 334-335)
– Kto wybudował dom Eyyupa Sultana?
Jakże dziwnym zbiegiem okoliczności jest fakt, że dom Eyyuba Sultana, w którym Prorok przebywał jako gość w Medynie przez 7 miesięcy, to ten sam dom, który Tubba zbudował dla Proroka 7 wieków wcześniej. Prorok przybył do domu zbudowanego 7 wieków przed nim i przebywał tam jako gość, nie wiedząc o tym. Wysoki Pan ma tak dziwne i mądre plany, że żaden ludzki plan czy projekt nie jest w stanie tego przewidzieć.
Drogi bracie/Droga siostro,
Na to pytanie można odpowiedzieć z kilku perspektyw:
1.
Tübbą
tytuł; założone w 115 roku p.n.e. w południowej Arabii,
„Himeryjczycy / Himeryjczycy”
Tytuł Tubal, znany jako Tubal królewstwa, to tytuł najwyższego władcy, któremu podlegali i którym rządzili mniejsi, lokalni władcy zależni od państwa. Państwo Himyeri, założone w 115 roku p.n.e., zostało zniszczone w 525 roku n.e. Oznacza to, że państwo istniało przez 640 lat.
Królestwa, będące pozostałością rozpadłego państwa, przetrwały aż do czasów Proroka Mahometa (pokój z nim).
Tübbą
„Sultan nad sułtanami”, „sułtan, któremu wszyscy hołdowali”
oznacza to (1).
2. Najsłynniejszym Tubbą Himjaritów był Abu Karb Tuban As’ad.
Jak przekazał Ibn Hišam za Ibn Isḥaḳiem, Tubba’ Abu Karb Tuban Asad był synem Kuli Keriba, który wcześniej panował nad Jemenem. Według tej samej relacji, Tubba’ przybył ze swoją armią, aby podbić Medynę podczas swojego panowania, walczył z mieszkańcami Medyny, a ostatecznie, dowiedziawszy się, że miasto jest miejscem, do którego przeniósł się ostatni Prorok, zrezygnował z podboju, zawarł pakt z mieszkańcami Medyny i opuścił miasto, udając się do Mekki.
W źródłach historycznych nie ma zbyt wielu informacji na temat Tubbów. Nie jest nawet pewne, ile ich było. W zależności od źródła, mówi się o dziewięciu, trzynastu, szesnastu, dwudziestu sześciu, a nawet siedemdziesięciu Tubbach.
Według pewnego badania,
Tubbā’ Abu Karb Es’ad,
Pod koniec IV wieku podbił centralną Arabię, w tym Nadżd i Tihamę.
Prawdopodobnie to właśnie wtedy Tübba odwiedził Medynę.(2)
3.
W dwóch hadisach zawartych w „Musnadzie” (5/340) Ahmeda ibn Hanbala, Prorok Mahomet (s.a.w.) wspomina o Tubba’ Es’ad el-Himyerim. Hadisy te brzmią następująco:
„Nie przeklinajcie Tubby’ego,
(nie mówcie o nim źle),
ponieważ został muzułmaninem”,
„Nie wzywajcie na Es’ada al-Himjariego złych słów, albowiem to on pierwszy okrył Ka’bę.”
(3)
Należy zauważyć, że towarzysze z Mekki i Medyny od czasu do czasu wspominali o Tubbie, który przybywał do Medyny ze swoją armią. Prorok Mahomet musiał wygłosić te słowa, aby ostrzec ich w dwóch kwestiach.
Oznacza to, że Prorok Mahomet, jako Mekkańczyk, był świadomy sprawy Tubby, która przybyła do Medyny, lub otrzymał o tym informację poprzez objawienie lub inspirację. Warto również zauważyć, że oba wyjaśnienia w tej sprawie znajdują się w Musnadzie, który jest wiarygodnym źródłem hadisów.
Dwa hadisy zawarte w Musnadzie są najbardziej wiarygodne spośród innych historycznych przekazów.
Jednakże, gdy Prorok (s.a.w.) wspomina o jego nawróceniu na islam i o tym, że to on po raz pierwszy okrył Kaabę, nie wspomina o tym, że zostawił list mieszkańcom Medyny. Naszym zdaniem…
Gdyby coś takiego miało miejsce, Prorok Mahomet by o tym wspomniał.
Wspomnienie o tym, że Tübba jako pierwszy okrył Kaabę, pojawia się w klasycznych źródłach historycznych islamu oraz w późniejszych dziełach.(4)
4. Tübba’ Es’ad,
Skoro to on pierwszy obdrapał Kaabę, to znaczy, że również odwiedził Mekkę. Informacje na ten temat znajdują się w źródłach historycznych.
Jak podają Ibn Ishaq i inne źródła historyczne, Tubba chciał wkroczyć do Mekki ze swoją armią, aby zburzyć Kaabę i zdobyć skrywane w niej złoto, rubiny i szafiry. Jednakże, po tym jak został dotknięty chorobą wywołaną wiatrem zesłanym przez Boga, zrezygnował z tego zamierzenia. Następnie obiegł Kaabę, złożył jej dary, obdarzył ją nowymi szatami, zorganizował ucztę dla mieszkańców Mekki w Haramie i po sześciu dniach pobytu w Mekce opuścił ją, aby wrócić do Jemenu. (5)
5. Temat pozostawienia listu mieszkańcom Medyny:
Czy Tubba’ Esad el-Himyeri (lub inny Tubba’, o którym mówi się, że przybył do Medyny) zostawił mieszkańcom Medyny list, w którym oznajmiał, że wierzy w Ostatniego Proroka i prosił o jego wstawiennictwo w życiu pozagrobowym, gdy odwiedził miasto?
Ali ibn Abdullah as-Samhudi, urodzony w egipskim mieście Samhud (ur. 844/1440 – zm. 911/1550), w swoim ośmioczęściowym dziele „Vefâu’l-Vefâ bi Ahbâr-ı Dârı’l-Mustafâ”, poświęconym Medynie, wspomina o przekazaniu, które – o ile nam wiadomo – nie pojawia się w hadisach ani w książkach z historii islamu.
Zgodnie z tym:
Tubbā, który przybył do Jaszribu (Medyny) 700 lat przed hijrą, dowiedziawszy się, że przyszły Prorok przeniesie się do Medyny, kazał wybudować dom dla tego proroka w Medynie, w miejscu, gdzie mieszkał Abu Ayyub al-Ansari, i napisał list do tego proroka. W liście wyrażał wiarę w przyszłego proroka i prosił go o wstawiennictwo w Dniu Sądu.
Według Semhudi, list ten przekazywano z pokolenia na pokolenie, aż w końcu dotarł do Abu Ayyuba al-Ansariego. Podczas migracji Abu Ayyub przedstawił list Prorokowi. Kiedy list został przeczytany Prorokowi, powiedział: „Witaj, bracie prawy!” (6)
Al-Masudi, który zmarł w 956 roku naszej ery, wspomina również o przekazaniu, zgodnie z którym Tubba Abu Karb Asad uwierzył w Proroka 700 lat przed jego przybyciem. Nie wspomina jednak o liście ani o domu. (7)
Ibn Kutajba również w swojej książce „al-Ma’arif” wspomina o przekazach dotyczących osoby, która uwierzyła w Proroka 700 lat wcześniej, a następnie umieszcza w niej ośmiowersowy wiersz, który wskazuje, że Tubba Abu Kerb As’ad uwierzył w Proroka. (8)
Ibn Kutajba nie wspomina o zostawianiu domu i listów.
Dotyczy to wspomnianego listu i domu, który miał zostać wybudowany w Medynie dla przyszłego proroka.
rodzi się kilka pytań:
– Dlaczego w pierwszych klasycznych źródłach historycznych, które wspominają o życiu Proroka, o Medynie, o hijrze, o Abu Ayyubie al-Ansari i Tubbie, nie ma wzmianki o domu i liście?
– Semhudi, który urodził się w połowie XV wieku i zmarł na początku XVI wieku, na podstawie jakiego źródła porusza ten temat?
– Semhudi urodził się 818 lat po hidżrze i zmarł 911 lat po hidżrze. Jakie są mocne i wiarygodne źródła informacji o liście i domu w Medynie – o ile takie istnieją? Skąd Semhudi uzyskał te szczegółowe informacje i jak ustalił ich prawdziwość?
– Dlaczego w pierwszych klasycznych książkach historycznych o islamie nie ma wzmianki o tym przekazie?
– Dlaczego w hadisach dotyczących Medyny i Hiczry nie wspomina się o budowie domów i wymianie korespondencji?
–
Dlaczego Abu Ayyub, Prorok i inni towarzysze nie mówili o tak ważnej sprawie?
Ponieważ nie potrafimy znaleźć przekonujących odpowiedzi na tego typu pytania, temat listów i domu jest bardzo wiarygodny, satysfakcjonujący i
nie jest do przyjęcia.
Z drugiej strony, nie jest jasne, który Tubba przybył do Medyny, o którym pisze Semhudi. Tubba Es’ad Himyeri, który przybył do Medyny, odbył swoją wyprawę do centralnej Arabii i Nadżdu pod koniec IV wieku. W związku z tym, nie jest możliwe, aby minęło 700 lat między nim a Prorokiem Mahometem (pokój i błogosławieństwo Allaha niech będą z nim).
Ponadto, jak mógł król państwa założonego w 115 roku p.n.e. napisać list w 200 roku p.n.e., który rzekomo został napisany 700 lat wcześniej?
W tej sytuacji istnieją istotne przeszkody, wątpliwości i niepewności, które uniemożliwiają nam podjęcie ostatecznej decyzji w sprawie listu i wybudowanego domu.
Podsumowując, temat ten wymaga szerokiego przeglądu literatury i dogłębnych badań. Dlatego
„Naszym zdecydowanym przekonaniem w tej sprawie jest…”
nie możemy powiedzieć.
Źródła:
1) Więcej informacji na ten temat można znaleźć w: Ibn Ishaq, Muhammad b. Ishaq, *Sīrat Ibn Ishaq*, Hayra Hizmet Vakfı, Konya 1981, s. 29-33, nr 35-39; Ibn Hišām, Abd al-Malik b. Hišām, *As-Sīra an-Nabawiyya*, I-IV, Dār al-Fikr, Bejrut 1981, I, s. 14-24; Ibn Hišām, Abd al-Malik b. Hišām, *Życie Proroka Mahometa (As-Sīra an-Nabawiyya)*, tłum. İzzet Hasan-Neşet Çağatay, TTK Yayınları, Ankara 1992, s. 13, 14-17; Masūdi, Husajn b. Ali, *Murūj adh-Dhahab*, I-IV, Dār al-Kutub al-Ilmiyya, Bejrut, I, 65; II, s. 80-83, 95, 121, 135; Hitti, K. Philip, *Historia polityczna i kulturowa islamu*, I-IV, tłum. Salih Tuğ, Boğaziçi Yayınları, Stambuł 1980, I, 88-91, 94-102; Hasan İbrahim Hasan, *Historia islamu*, I-VI, tłum. İsmail Yiğit i in., Kayıhan Yayınları, Stambuł 1985, I, 40, 47-48; Sarıçam İbrahim, *Prorok Mahomet i jego uniwersalne przesłanie*, Diyanet İşleri Başkanlığı yayınları, Ankara 2004, s. 25-26; Harman Ö. Faruk, „Tübba’”, *DİA*, XLI, Stambuł 2012, s. 546.
2) zob. Ibn Ishaq, s. 29 i nast. Ibn Hisham, As-Sira, I, 16-18. Ibn Qutayba, Abdullah b. Muslim, al-Ma’arif, tłum. Hasan Ege, Şelale Yayınevi, Stambuł, 1978, s. 449, 452; Harman, „Tübba'”, DİA, XLI, s. 456.
3) Musnad, 5/340; M. Hüseyin el-Ferah, el-Cedîd fî târîḫi devleti ve ḥaḍârati Sebeʾ ve Ḥimyer, San’a 1425/2004, I, 129, 147; II, 645-658. Ponadto, co do jego nawrócenia na islam, patrz Ibn Ishaq, s. 33, nr 39; Diyarbekri, Muhammed b. Hasan, Târîhu’l- Hamîs, I- II, Müessesetü Şa’bân, Bejrut ty., I, 119.
4) Kilka przykładów w tym temacie można znaleźć u Ibn Hišama, *Sīra*, I, s. 14-24; Ibn Hišam, *Życie Proroka Mahometa*, s. 13, 14-17; Masudiego, II, s. 121, 135.
5) Więcej informacji na ten temat można znaleźć w: Ibn Ishaq, s. 29 i nast.; Ibn Hisham, Es-Sire, I, 16-18; Ibn Qutayba, el-Me’ârif, s. 449, 452; Diyarbekri, I, 119; Masudi, II, 12; Ibn Qutayba, s. 429.
6) zob. Semhudî, Vefâʾü’l-vefâʾ bi-ahbâri dâri’l-Mustafa (wyd. Kasım es-Sâmerrâî), Bejrut 1422/2001, s. 340-342.
7) zob. Mesudi, 1/65.
8) zob. Ibn Kutajba, al-Maʿârif (Ukkâşe), s. 43, 450.
Z pozdrowieniami i modlitwami…
Islam w pytaniach i odpowiedziach
