a) Na początek chciałbym zapytać, czy hadisy zawarte w Futuhat są autentyczne: „Przysięgam na Boga, nadejdzie dzień, kiedy bramy piekła zostaną zamknięte, a woda w jego głębinach wyczerpie się.” oraz hadis przekazany przez Hz. Omara: „Nawet gdyby w piekle pozostało tyle ludzi, ile jest ziaren piasku na pustyni Al-Acin, ostatecznie wszyscy oni odsiadzą swoje kary i stamtąd wyjdą.” Niektórzy uczeni w dziedzinie hadisów uważają je za słabe.
b) Czy poglądy Muhyiddina Arabi na temat piekła są jego własnymi, czy też zostały dodane do jego książki przez jakieś osoby?
– Jeśli to jego własne słowa, to jak ta opinia jest interpretowana przez przedstawicieli Ahl as-Sunna wal-Dżama’a, uczonych islamskich, a zwłaszcza przez Bediuzzamana, jego uczniów lub współczesnych uczonych?
c) I jak możemy rozważyć zgodność tego tematu z wersetami Koranu?
– Mówię o następujących miejscach: Najpierw przytoczę fragment z Futuhat, a następnie werset z Koranu… W Futuhat, w rozdziale o Ismailu i Jobie, czytamy:
„Choć niewierzący nie wyjdą z ognia, to ostatecznie męki piekielne staną się dla nich „uzb” (słodkością). Tak jak ci w raju będą czerpać przyjemność z błogosławieństw, tak i oni będą czerpać przyjemność z męki piekielnej i wrzącej wody.” W 62. rozdziale Fütûhât-ı Mekkiyye, mówiąc o stopniach piekła, wspomina się, że objawi się boskie miłosierdzie również dla mieszkańców piekła i że choć nie wyjdą z piekła, to po pewnym czasie utracą tam uczucie bólu i cierpienia, a nawet otrzymają pewnego rodzaju błogosławieństwo. „Nie zostanie im złagodzona ich kara…” (Al-Baqara 86) „Będą wiecznie przeklęci. Nie zostanie im złagodzona ich kara, ani nie spojrzy się na ich twarze.” (Al-Baqara 161-162) „Nie myśl, że oni uwolnią się od kary! Czeka ich bolesna kara.” (Al-Imran 188) „I będziemy powiększać ich karę.” (Maryam 77-79) „Będą chcieli wyjść z ognia piekielnego, ale nie wyjdą. Czeka ich nieustanna kara.” (Al-Maida 37)
Drogi bracie/Droga siostro,
Na naszej stronie znajdują się odpowiedzi na poszczególne pytania dotyczące tego tematu. Uważamy, że te informacje są satysfakcjonujące. Jednakże, niektóre z tych informacji powtórzymy tutaj:
a)
Ibn Arabi
co powiedzieli o piekle
Można to podsumować w następujący sposób.
„W Koranie wymienione są cztery kategorie grzeszników/przestępców, którzy nigdy nie wyjdą z piekła:
Część pierwsza:
Nemrud, Faraon i im podobni to ci, którzy byli pyszni wobec Boga i uważali się za bogów.
Część druga:
Są to politeiści, którzy łączą Boga z innymi.
Część trzecia:
Są ateistami/bezbożnikami.
Część czwarta:
Są to hipokryci/munafiki, którzy udają islamistów, podczas gdy w rzeczywistości są niewierni.
Te cztery grupy, składające się z ludzi i dżinów, są prawdziwymi mieszkańcami piekła i nigdy stamtąd nie wyjdą.
(zob. Futuhat, 1/301-302/62. Bab)
– Te cztery grupy nigdy nie wyjdą z piekła,
-Jak jest napisane w Koranie-
skoro nie znikną po śmierci i nie mogą wyjść z piekła, aby wejść do raju, to Boże nieograniczone miłosierdzie i łaska dotyczą również ich.
-w samym ogniu-
musi w jakiś sposób się objawić. Może się to stać w następujący sposób:
Ci, którzy na wieki pozostaną w piekle
-które Allah im przeznaczył-
Po upływie kary nabędą odporność na ogień, tolerancję na niego. Zmizernieją zmysły odczuwania bólu, przestaną odczuwać pieczenie, przeszywający ból, cierpienie. Mogą nawet odczuwać iluzoryczną przyjemność, podobną do tej, jaką odczuwa śniący.
(zob. Futuhat, 1/303)
– Jak widać,
Szejch-i Ekber Ibn Arabi,
Nalega na wieczny charakter piekła i twierdzi, że cztery grupy ludzi pozostaną tam na wieki, ale po odbyciu kary otoczy je nieskończone boskie miłosierdzie, które sprawi, że piekło stanie się dla nich, choć nieprzyjemne, ale znośne.
– Przekazane od Hadżara Omara
„Nawet gdyby tych, którzy przebywają w piekle, było tyle, ile piasku na pustyni, w końcu wszyscy oni odsiadzą tam swoje kary i wyjdą stamtąd.”
Hadis ten został wykorzystany przez Ibn Taimiyę.
Uczeni krytykowali pogląd Ibn Taimi’i z kilku powodów:
Po pierwsze:
Ibn Taimiya przekazał przekaz, który przypisał Hz. Ömerowi, za pośrednictwem Hasana al-Basriego. Jednak, jak sam przyznał, Hasan al-Basri nie usłyszał tego hadisu bezpośrednio od Hz. Ömera.
Oznacza to, że hadis ten jest mursal i munkat. Oznacza to, że łańcuch przekazu jest przerwany. To z kolei wskazuje na słabość przekazu.
Wśród uczonych zajmujących się hadisami, w tym przede wszystkim Ibn Sirin, Hafiz Ibn Hajar i Darukutni,
chwilę
Stwierdzili, że nie można ufać takim przekazom, które Basri przekazał jako przekaz ustny. Przekazy hadisów z przerwą w łańcuchu przekazu nie są uznawane nawet w sprawach drugorzędnych, więc jak mogą być uznane w sprawach wiary?
(zob. Muhammad ibn Isma’il as-San’ani, İbtalu edilleti fenai’n-nar, 1/68)
Po drugie:
Hazreti Omar (ra) nigdy nie używał sformułowania, że piekło zniknie w końcu. Powiedział on:
„Nawet gdyby mieszkańcy piekła przebywali w nim tak długo, jak liczba ziaren piasku w piaskach Al-Acin, to i tak nadejdzie dzień, w którym zostaną z niego wydaleni.”
Jak widać, w tym stwierdzeniu nie chodzi o zniknięcie piekła, lecz o to, że jego mieszkańcy pewnego dnia z niego wyjdą. Jednakże, to twierdzenie nie zostało uznane przez żadnego uczonego islamu, w tym Ibn Tymaję.
Po trzecie:
Ibn Tyjmija, bezpodstawnie, zasugerował, że te słowa przypisywane Umarowi (r.a.) powinny odnosić się do niewiernych, którzy są prawdziwymi mieszkańcami piekła.
Choć,
–
nawet gdyby to było prawdą – ten wyrok,
dotyczących tych, którzy byli wierzącymi, wyznającymi jedność Boga, ale których grzechy nie zostały im odpuszczone, a którzy weszli do piekła
Jest to znacznie bardziej prawdopodobne. Według nas nie ma innej możliwości. Ponieważ w takim przypadku byłoby to zgodne z jasnymi wersetami i hadisami oraz konsensusem/jednomyślnością uczonych Ahl as-Sunna.
(zob. İbtalu edilleti fenai’n-nar, 1/68)
–
Jednym z towarzyszy, na których opiera się to stanowisko, jest Abdullah ibn Masud. Według przekazów, Ibn Masud powiedział:
„Nadjdzie czas, kiedy w piekle nie pozostanie żaden człowiek.”
(Ibtalu edilleti fenai’n-nar, 1/75)
Jednak istnieje hadis, który Ibn Masud przekazał jako merfu (z łańcucha przekazu pochodzącego od Proroka), a który przeczy temu, co zostało powiedziane:
„Gdyby mieszkańcom piekła powiedziano: „Będziecie w ogniu tyle lat, ile jest kamieni/żwiru na ziemi”, bardzo by się ucieszyli.”
(Ibtalu edilleti fenai’n-nar, 1/70)
– Oprócz wyraźnych deklaracji w wielu wersetach, autentyczny hadis również jasno stwierdza, że raj i piekło są wieczne, a wierzący i niewierzący pozostaną na swoich miejscach na wieki:
„W Dniu Sądu Ostatecznego, zwracając się do ludzi, powiedziano: „O, mieszkańcy raju! Już teraz –
dla ciebie
– Istnieje wieczna wieczność. Ludzie piekła! Dla was również istnieje wieczna wieczność.”
(Buhari, Rikak, 51; Muslim, Dżannat, 40; Tirmizi, Dżannat, 20).
bc)
Jak wspomniano powyżej, Ibn Arabi, po stwierdzeniu, że piekło jest wieczne i że niewierzący będą w nim przebywać wiecznie, podsumowuje:
„Ci, którzy na wieki pozostaną w piekle”
-które Allah im przeznaczył-
po upływie okresu ich kary,
nabywać będą odporność na ogień, pewnego rodzaju immunitet. Zmysł odczuwania bólu zniknie, przestaną odczuwać pieczenie, przeszywający ból, cierpienie. Będą mogli nawet odczuwać wyimaginowany, jakby senny, smak, taki, jaki widzi ktoś śpiący.
(zob. Futuhat, 1/303)
– Treść wersetów, które mówią, że karę w piekle nie tylko nie złagodzi się, ale wręcz zwiększy,
„okres, w którym niewierzący ponoszą zasłużoną karę”
można powiedzieć, że Ibn Arabi był zarejestrowany w tym systemie, a zatem nie ma sprzeczności między tym podejściem a wersetami, które je dotyczą.
– Na koniec przytoczmy również opinię brata Bediüzzamana na ten temat:
„S- Dobrze, wieczny kar jest zgodny z mądrością, to akceptujemy. Ale co powiesz na miłosierdzie i łaskawość Bożą?”
„C- Mój drogi! W odniesieniu do tego niewiernego istnieją dwie możliwości. Ten niewierny albo przeminie, albo pozostanie w wiecznym cierpieniu. Istnienie, nawet w piekle, jest lepsze niż niebyt – to wyrok sumienia. Albowiem niebyt jest złem samym w sobie, źródłem wszelkiego zła i nieszczęścia. Istnienie zaś, nawet w piekle, jest dobrem samym w sobie. Niemniej jednak, miejscem niewiernego jest piekło, i będzie tam przebywał na wieki.”
„Ale niewierny, choć zasłużył na to swoim postępowaniem, po odpytaniu za swoje czyny, zyskuje pewien rodzaj przyjaźni z ogniem i zostaje uwolniony od wcześniejszych cierpień. Istnieją wskazówki w hadisach, że niewierni zostają objęci tym Bożym miłosierdziem w nagrodę za dobre uczynki, które zrobili na świecie.”
(İşarat-ül İ’caz, s. 81)
Kliknij, aby uzyskać więcej informacji:
– Czy mógłby Pan/Pani wyjaśnić na podstawie wersetów, że życie pozagrobowe, raj i piekło są wieczne (bezterminowe)?
– Czy Ibn Arabi rzeczywiście twierdził, że raj i piekło nie są wieczne?
– Jeśli w raju będziemy mogli mieć wszystko, co sobie zażyczymy, to czy po pewnym czasie nam się znudzi? Czy będziemy tam mogli korzystać z dobrodziejstw tego świata?
– Mówi się, że raj, piekło i wszystko, co się w nich znajduje, zostanie przekształcone w energię i zniszczone. Czy mógłbyś/mogłabyś udzielić informacji na ten temat?
Z pozdrowieniami i modlitwami…
Islam w pytaniach i odpowiedziach
