Drogi bracie/Droga siostro,
Nie możemy zaprzeczyć, że jako społeczeństwo borykamy się z problemem braku empatii. Zarówno na poziomie indywidualnym, jak i zbiorowym,
„drugiej strony”
Nasza nieumiejętność zrozumienia drugiego, zamieniła nasze życie w dialog głuchych. Podczas gdy to, co mówimy, jest zawsze piękne i prawdziwe,
„ten drugi”
To, co mówili, okazało się błędne i fałszywe. Nasze własne wady stały się zaletami, a zalety naszego rozmówcy zaczęto postrzegać jako wady.
Jednakże nauczanie Koranu odrzuca uproszczenia. Na pierwszy plan wysuwa analityczne podejście, które rozróżnia dobro od zła. Nie jest tak, że wszystkie aspekty społeczeństwa lub jednostki są bezbłędne, ani też, że wszystkie są błędne.
„Nikt nie odpowiada za błędy innych.”
(Al-An’am, 6/164)
Zasada wyrażona w tym wersecie jest sprawiedliwym kuranowym nakazem, który służy do określania zachowań na poziomie indywidualnym, zbiorowym i narodowym. To, że ktoś lub jakaś społeczność posiada negatywną cechę, nie oznacza, że należy żywić do niej wrogość. W przeciwnym razie, całkowita wrogość wobec kogoś z powodu jednej złej cechy jest sprzeczna z kuranowym rozumieniem sprawiedliwości.
Można to rozpatrywać również w skali myślenia. Kilka błędów zauważonych w jakimkolwiek systemie myślenia nie dowodzi, że cały system jest błędny.
„Nawet w zawodach najbardziej sprzecznych z prawem, tkwi pewna prawda, pewna istotna prawda życiowa.”
W takich przypadkach należy zwrócić uwagę na czynniki decydujące o wyniku. Jeśli o wyniku decydują prawda i sprawiedliwość, to zawód ten jest słuszny; jeśli jednak negatywne aspekty przeważają nad pozytywnymi, to zawód ten jest nieprawdziwy. Najważniejsze jest tutaj…
równowaga między pozytywnymi a negatywnymi skutkami
Sprawa dotyczy tego, w jaki sposób został on zepsuty.
Należy spojrzeć na te różne interpretacje islamu z tego punktu widzenia. Jest to zjawisko historyczne i rzeczywistość socjologiczna.
Alevizm
należy to również ocenić w tym kontekście. Robiąc to, należy zachować funkcjonalność „społeczeństwa empatycznego”. Oznacza to, że grupy społeczne powinny być w stanie postawić się na miejscu „drugiego”.
Niektóre prace napisane w tym kontekście, zamiast pomóc sunnitom i szyitom w wzajemnym zrozumieniu, pogłębiły między nimi przepaść. A gdy do tego doszły jeszcze obawy polityczne,
„dekret o wykluczeniu z islamu”
Zaczęły pojawiać się oskarżenia, które mogą osiągnąć ten poziom.
Praktycznie wszyscy zgadzają się, że unifikacja Alevizmu w ramach określonych kodeksów jest niemożliwa. Nawet jeśli intensywnie wzajemnie negują swoje alevizmowe korzenie, musimy uznać wszystkie alevistyczne frakcje za zjawisko społeczne współczesności. To, że wszystkie gałęzie Alevizmu odnoszą się do Hadżereta Alego (ra), wydaje się być historyczną koniecznością, choćby nie socjologiczną.
„Alevi”
słowo
Oznacza osobę, która jest przypisywana do Aliego (niech Bóg będzie z nim).
Pod tym względem
Alevizm bez „Ali”
Trudno jest wyjaśnić historyczne korzenie tego sposobu myślenia. Nie można też powiedzieć, że ci, którzy definiują alevizm w ten sposób, zajmują się historycznymi korzeniami. Ponieważ uważał, że pojęcie alevizmu odbiega od swojego pierwotnego znaczenia, w swoich dziełach próbował dokonać poprawnego określenia alevizmu. Prawdziwy alevizm oznacza, że miłość do Hadżereta Alego (ra) prowadzi do miłości prorockiej i boskiej. Podstawowymi elementami są jedność Boga (tevhid), miłość do Hadżereta Alego (ra), miłość do Ahl-i Beyt i proroctwo. Jednak alevizm z czasem tracił swoje pierwotne znaczenie i przybierał różne formy. To zauważył Bediüzzaman,
„W końcu, salabetli Alevizm oparł się na Rafizimie”
Jak wyraża się to w praktyce? W rezultacie tego zniekształcenia powstały sekty Alevitów, które nie mają nic wspólnego z Hazret Ali (ra) i Al-i Beyt.
Bediuzzaman
„Modlitwa za hipokrytę nie jest odprawiana po jego śmierci.”
Odpowiadając na pytanie zadane w kontekście wyjaśnienia wersetu, pisze, że werset ten nie może być stosowany do Alevitów, ponieważ Alevici należą do grupy „ehl-i kıble”, czyli znajdują się w kręgu islamu.
Miłość do Aliego (r.a.) jest najważniejszym filarem ideologicznym Alevitów. Starają się nie odstępować od tej zasady w interpretacji wydarzeń. W kręgach sunnickich miłość do Aliego (r.a.) również zajmuje znaczące miejsce, którego nie można lekceważyć.
Jednym z pojęć, które Alevitom wydaje się szczególnie ważne, jest miłość do Al-i Beyt. Pojęcie to, oznaczające członków rodziny Proroka Mahometa (s.a.w.), nie uniknęło bycia wykorzystywanym jako narzędzie w konfliktach politycznych na przestrzeni historii.
W rzeczywistości miłość do Ahl al-Bayt, która jest dopełnieniem miłości do Hazreti Alego (ra), jest podstawowym zjawiskiem zarówno wśród Alevitów, jak i sunnitów. Właściwie miłość do Ahl al-Bayt jest miłością przewidzianą w Koranie.
„Powiedział: Nie żądam od was wynagrodzenia za moje usługi; jedyne, czego od was oczekuję, to miłość do krewnych i przyjaźń dla mojej rodziny.”
(Asz-Szura, 42/23)
W komentarzu do tego wersetu stwierdza się, że Prorok (s.a.w.) pragnął, aby jego wspólnota pokochała Ahl al-Bayt. Prorok (s.a.w.) powiedział w jednym z hadisów:
„Zostawiam wam dwie rzeczy, a jeśli się ich trzymacie, znajdziecie zbawienie: jedną jest Księga Allaha, a drugą – mój dom i moja rodzina.”
tym stwierdzeniem podkreślił znaczenie Al-i Beyt.
Miłość do Ahl al-Bayt, nakazana w Koranie, jest ważnym elementem. Jednakże, w kwestii właściwego rozumienia miłości do Ahl al-Bayt, istnieją ostrzeżenia zawarte w Risale-i Nur. Bediuzzaman, powołując się na słowa Proroka (s.a.w.) do Aliego (r.a.):
„I Ty, podobnie jak Jezus, spotkasz się z zagładą z powodu pewnych ludzi. Jedni zginą z powodu nadmiernej miłości, inni z powodu nadmiernej nienawiści. W przypadku Jezusa, chrześcijanie z miłości przekroczyli wszelkie granice i – nie daj Boże – nazwali Go synem Boga, a Żydzi z nienawiści przekroczyli wszelkie granice, zaprzeczając Jego proroctwu i doskonałości. W Twoim przypadku również niektórzy przekroczą wszelkie granice z miłości i zginą z jej powodu.”
(Listy, List Dziewiętnasty)
Hadis szarif podkreśla, jak powinna wyglądać miłość. Oznacza to, że Ali (ra) należy kochać ze względu na Allaha i Proroka (saw). Al-i Beyt również…
„jasny, świetlisty aspekt posłannictwa prorockiego” (jasne, świetliste więzi)
należy patrzeć na to w ten sposób. W przeciwnym razie, kochać Hazreti Alego (ra) ze względu na jego osobiste bohaterskie czyny i przewagę, bez myślenia o jego związku z Bogiem i Prorokiem, jest nieprawidłowe. Taka miłość może prowadzić do szkodliwych skutków, nawet jeśli Bóg jest nieznany, a Prorok nie jest rozpoznawany.
Prorok Mahomet (s.a.w.) kochał Al-i Beyt ze względu na ich rolę w pełnieniu misji prorockiej. Al-i Beyt bowiem są źródłem, strażnikami i tymi, którzy w pełni realizują wszystkie wymogi Sunna-i Seniyye. Skoro Prorok Mahomet (s.a.w.) kochał Al-i Beyt ze względu na Sunna-i Seniyye, to ci, którzy nie przestrzegają Sunna-i Seniyye, nie należą do Al-i Beyt i nie mogą być ich prawdziwymi przyjaciółmi.
Wnioski:
Bediuzzaman argumentował za koniecznością przezwyciężenia podziałów między prawdziwym alevizmem a sunnickim islamem (Ahl-i Sunnet ve Cemaat). Szczególnie w obecnych czasach, w okresie rozpowszechnionego ateizmu, jest to niezwykle ważne. W rzeczywistości, na rozłam między alevami a sunnitami ogromny wpływ mają czynniki sztuczne. Na przykład, pod szyldem sunnickiego islamu (Ahl-i Sunnet ve Cemaat) pojawiły się idee wahhabitów i charydżitów, co doprowadziło do krytyki Hadżi Alego (ra), a ta krytyka została przypisana sunnitom. W rezultacie alevi zaczęli odsuwać się od sunnitów. Podobnie, błędy popełniane w imię alevizmu zniechęciły sunnitów do alevizmu. Aby przezwyciężyć te problemy, strony powinny podejść do siebie bez uprzedzeń i pokonać problem braku empatii. Prawdziwi alevi powinni zrezygnować z wrogości wobec sunnitów, inspirowanej przez charydżitów i wahhabitów, i poszukać dróg do porozumienia.
Bediuzzamana
„Alevici, którzy mają w zwyczaju okazywać miłość Rodzinie Proroka, nawet jeśli idą w tym przesadzie, na pewno nie wpadną w herezję czy niewiarę”.
wydaje się, że takie pozytywne nastawienie jest dla sunnitów ważnym kryterium. Natomiast aleviowie,
„Być może sunnici są bardziej zwolennikami Aliego niż alevici. W swoich kazaniach i modlitwach wspominają o Alim z należnym mu szacunkiem.”
powinni wziąć to pod uwagę. Wszystko to ujawnia następującą prawdę.
Ci, którzy w prawdziwym sensie kochają Ahl al-Bayt, nie są wyznawcami bid’at (nowotworu religijnego). W rzeczywistości nie ma żadnych religijnych przeszkód, aby muzułmanin lub wspólnota religijna traktowali miłość do Aliego (ra) jako podstawę swojego życia i postępowania. Pod warunkiem, że nie obrażają innych towarzyszy Proroka, modlą się, postą i wypełniają inne obowiązki zgodnie z Koranem i Sunną, nie ma żadnych przeszkód w braniu miłości do Aliego (ra) i Ahl al-Bayt jako przewodnika. Prawda jest taka, że prawdziwy Alevi, który zna i praktykuje zgodnie z naukami Koranu i Sunny, uznaje tylko Allaha za boga. Uważa się za członka islamu, uznaje Proroka (s.a.w.) za ostatniego proroka, a Koran za ostatnią księgę objawienia.
Jedynym sposobem na usunięcie tego sztucznego podziału jest poddanie się światłu Koranu i uznanie go za jedyne kryterium. Jak bowiem jest napisane w Koranie:
„Trzymajcie się wszyscy mocno liny Bożej i nie rozstaiwajcie się…”
(Rodzina Imrana, 3/103)
Nakazując to, nakazuje wszystkim muzułmanom zjednoczenie się wokół Koranu.
Jedność i zgoda muzułmanów mogą być zapewnione tylko w ten sposób, a rozłamy mogą być przezwyciężone dzięki tym zasadom. Tylko w ten sposób można trzymać się z daleka od wszelkiego rodzaju przesądów i błędnych przekonań.
Oświadczenia zawarte w wersecach Koranu, które odnoszą się do Boga, mają moc przekonania każdego człowieka. Prosty lud jest oczarowany prostotą Jego słów, a naukowcy podziwiają ich piękno i elokwencję.
„Serca uspokajają się, gdy wspominają o Nim.”
i ludzie myślący na każdym poziomie zaspokajają swoją potrzebę wiary poprzez Niego, osiągając doskonałość poprzez naśladowanie Go.
W Koranie Świętym czytamy:
„Albowiem Koran jest przewodnikiem do najprostszego i najprawdziwszego szlaku.”
(Al-Isra, 17/9)
Człowiek dowie się z Koranu i Sunnety, w co i jak wierzyć, aby wejść w krąg wiary, oraz jakie czyny podejmować i czego unikać, aby pozostać w kręgu islamu.
Skoro miarą wszystkich muzułmanów jest Koran i Sunna, to muzułmanin będzie oceniał i porównywał wszelkie ludzkie idee, twierdzenia, wierzenia i przekonania zgodnie z Koranem i Hadisami, które są jego podstawową interpretacją.
Z pozdrowieniami i modlitwami…
Islam w pytaniach i odpowiedziach
