Drogi bracie/Droga siostro,
Duch
Nie jest materią. Światło, czyli nur, na świecie jest materią.
Ale ponieważ boskość aniołów różni się od ziemskiego światła ze względu na swoją istotę, nie są oni materią. Mówi się o nich jedynie jako o istocie świetlistej. Oznacza to, że aniołowie również nie są materią.
Anioł;
Są to istoty, które nie mają płci męskiej ani żeńskiej, nie jedzą, nie piją, nie wchodzą w związki małżeńskie, nie rodzą się i nie rodzą, są niewidzialne dla normalnego oka i posłuszne poleceniom Boga.
Według specjalistów od języka arabskiego i niektórych uczonych islamskich
„anioł”
Jest to słowo pochodzenia arabskiego,
„Elûk”
lub
„Elûke”
pochodzi od korzenia. Elûk,
„prowadzący”, „przewodzący”
elûke ise
„ten, który przynosi wieści”
oznacza. Liczba mnoga
„aniołowie”
Przychodzi. Jednakże, zdarza się, że słowo „melek” (anioł) w języku arabskim jest używane jako nazwa rodzaju, zarówno w liczbie pojedynczej, jak i mnogiej. Korzeniem tego słowa jest „elk”, co oznacza „risalet”, czyli „poselstwo”; melek oznacza „posłaniec”. Słowo to pierwotnie brzmiało „melek” w wadze muf’al. Następnie samogłoska została przeniesiona za literę „lâm”, stając się „melek”; później samogłoska została usunięta, tworząc „melek”. Takie zmiany często występują w języku arabskim.
Wśród teologów Ibn Hayyâm, a wśród filologów Rażib al-Isfahański,
anioł
słowa,
„posiadający moc i władzę”
Uważa się, że słowo „melek” (anioł) pochodzi od korzenia „melk” lub „mülk”, oznaczającego „panowanie” lub „władzę”. Zatem słowo „melek” w znaczeniu leksykalnym oznacza: posłańca, orędownika, posiadacza siły i władzy, zarządcę i dyspozytora. W islamie, gdy mówi się o aniołach, na myśl przychodzą najpierw boscy posłańcy wysłani do proroków; a następnie potężne, duchowe istoty, które działają w imieniu Allaha (cc) nad ludźmi i wszechświatem, dokładnie wykonując Jego rozkazy i powierzone im zadania.
Choć brytyjski orientalista D.B. Macdonald rozważał możliwość, że słowo „anioł” mogło przejść z języka hebrajskiego do arabskiego, późniejsze badania wykazały, że w bardzo starych inskrypcjach hebrajskich nie ma takiego słowa.
„nie znaleziono żadnych śladów popełnienia przestępstwa”
przyznał się do winy.
(Macdonald Melek, hasło w İA. Więcej informacji można znaleźć w: „İbni-Manzur Lisânül-Arap, XII/386-387; Râğib el-Müfredât s. 49; M. Hamdi Yazır Hak Dini Kur’an Dili, I/301-303).
Chociaż istnieją pewne rozbieżności w poglądach na temat istoty, rodzaju, cech i właściwości aniołów, wspólny pogląd uczonych Ahl-i Sunnet, oparty na Koranie i Sunnie, można ogólnie przedstawić w następujący sposób: Anioły to duchowe, świetliste, subtelne istoty zajmujące się kultem i posłuszeństwem Bogu. Natychmiast i dokładnie wykonują każde polecenie Boże i nigdy nie okazują nieposłuszeństwa (at-Tahrim, 66/6). Anioły są obdarzone cechą „emānata” (powiernictwa). W wielu wersetach Koranu stwierdza się, że anioły, podobnie jak wszystkie istoty we wszechświecie, zostały stworzone niezależnie, ale są pozbawione cech właściwych ludziom i innym żywym, materialnym stworzeniom, takich jak jedzenie, picie, sen i małżeństwo; są pozbawione płci (męskiej i żeńskiej) i wszelkiego grzechu, zawsze czcząc i chwaląc Boga. Ze względu na te cechy są zdolne do wykonywania wszelkich zadań powierzonych im przez Boga, do szybkiego przemieszczania się na najdalsze odległości w najkrótszym czasie, do pojawiania się w dowolnej formie i postaci; są to czcigodni słudzy, szlachetne i święte stworzenia Boga. Jak bowiem czytamy w Koranie:
„Być może są oni cześćią tych, których Bóg obdarzył zaszczytem. Nie mówią, zanim Bóg nie przemówi, i czynią to, co On im nakazuje.”
”
(Al-Anbiya, 21/26-27);
„Oni nie sprzeciwiają się rozkazom Allaha i nie odmawiają posłuszeństwa temu, co im nakazano.”
(dokładnie)
zrobiliby to.”
(At-Tahrim 66/6);
„Do Niego należy wszystko, co jest w niebiosach i na ziemi. Ci, którzy są u Niego, nie okazują wobec Niego pychy i nie ulegają zmęczeniu. Nieustannie, dzień i noc, wysławiają Go (i uwielbiają).”
(Al-Anbiya, 21/19-20).
W poniższych wersetach Koranu, Bóg (cc) mówi:
„Chwała Bogu, który stworzył niebiosa i ziemię z niczego, a aniołów uczynił posłańcami z dwoma, trzema i czterema skrzydłami. On dodaje (do stworzenia) tyle, ile chce. Albowiem Bóg jest na wszystko zdolny.”
(Fâtir 35/1);
„Wspiął się między nimi, jakby zasłona między nimi była. A my zesłaliśmy mu naszego Ducha, który ukazał mu się w postaci człowieka.”
(Maria, 19/17)
Proroctwo o spotkaniu z Dżibrilem (Aniołem Dżabrail) jest również znane z hadisu, w którym Prorok (s.a.w.) wspomina, że widział Dżibrila w postaci człowieka (Dihyat al-Kalbiego, jednego z Sahabów).
(Buhari, Iman, 1; Muslim, Iman, 1).
Na podstawie tych wersetów i wielu autentycznych hadisów, które je wyjaśniają i wspierają ich znaczenie, każdy muzułmanin powinien wierzyć w następujące cechy aniołów:
1. Anioły,
Są to stworzenia stworzone przez Allaha. Zatem nie są – daj Boże – córkami ani dziećmi Allaha, ani też wrogami (Zgorszone wierzenia pogańskich Arabów i wyznawców dawnych religii na temat aniołów są fikcyjne i fałszywe).
2.
Anioły,
Dokładnie przestrzegają przykazań Boga. Nigdy Mu się nie sprzeciwiają i nie buntują, nie łamią żadnych Jego zakazów, nie popełniają grzechów. Ponieważ
„Ismet”
i
„Zastaw”
Charakteryzują się określonymi cechami. Wspólną cechą wszystkich aniołów jest nieustanne chwalenie i uwielbienie Boga, posłuszeństwo i oddawanie Mu czci poprzez modlitwę i uwielbienie.
(Al-Anbiya, 21/26-27; Al-Mu’min, 40/7).
3. Aniołowie,
Zgodnie z ich boską naturą (w zależności od ich zadań i obowiązków) mają dwa, trzy lub cztery skrzydła. To stwierdzenie jest potwierdzone wersetami Koranu, słowem Bożym. Jednakże, przedstawianie aniołów, istów z niebiańskiego (niewidzialnego) świata, pozbawionych materialnej gęstości, o nieznanej naturze, jako istoty skrzydlate, materialne, jak ptaki, jest błędnym rozumieniem. Ponieważ nie zostały stworzone przez wolę i przeznaczenie Boga tak, aby były widoczne dla naszych oczu, a Koran nie zawiera na ten temat szczegółowych informacji. Mówione skrzydła to symbol duchowych skrzydeł, siły i władzy, wskazujące na ich zdolność do wykonywania swoich obowiązków z największą szybkością, zgodne z celem ich stworzenia i ich boską naturą. To metaforyczne i alegoryczne wyrażenie. Podobnie jak metaforycznie nazywa się osobę obeznania w religii i naukach świeckich „posiadaczem dwóch skrzydeł” (zül-cenaheyn), tak samo mówi się o „skrzydłach miłosierdzia i współczucia” matek dla ich dzieci. Chrześcijanie natomiast przedstawiają aniołów jako istoty skrzydlate, podobne do ptaków. To również punkt, w którym ich wierzenia różnią się od islamu.
4. Według Koranu i Sunnety, aniołowie,
Choć są niewidzialne i stworzone z światła, Bóg obdarzył je zdolnością do przybierania, w razie potrzeby, formy ciał stałych i ludzkiej postaci, aby stały się widzialne.
(M. Said Ramazan el-Buti, Kübrâl-Yakîniyyât el-Kevniyye, s. 271-278; AA Aydın, Wiara Islamska, I, 402-403).
Dlaczego anioły są niewidzialne?
Anioły
Ponieważ anioły są istotami duchowymi i subtelnymi, stworzonymi z światła, ich właściwości i istota uniemożliwiają im widzenie przez ludzkie oko. Lidzkie oko, będące materialnym organem, nie zostało stworzone w taki sposób, aby mogło dostrzegać istoty świetliste, subtelne i abstrakcyjne, takie jak aniołowie. Jednakże, ponieważ Bóg dał tę zdolność wybranym, wybitnym ludziom, prorokom, wysłanym jako przewodnicy, tylko oni mogą widzieć aniołów w ich prawdziwej postaci lub w takiej formie, jaką Bóg sobie życzy.
W Koranie jest napisane, że ludzie zostali stworzeni z gliny, a dżinny i szatan z czystego ognia.
„I stworzyliśmy dżinna z płomiennego ognia.”
(Ar-Rahman, 55/15)
choć jest to stwierdzone w tym wersecie;
”
(Szatan)
Ja od niego.
(Od Adama)
Jestem lepszy od ciebie. Ty mnie stworzyłeś z ognia, a jego z gliny.”
(Sad, 38/76)
Jak widać w wersecie, nie jest powiedziane, z jakiego materiału stworzono anioły. Jednakże, w Sahih-i Muslim, w sahihowym hadisie przekazanym przez Hz. Aişe (r.anha), Prorok (sas) powiedział:
„Aniołowie zostali stworzeni z światła, a dżinny z czystego ognia.”
[Sahih al-Buhari 7/226 (1333 H.)]
Jak powiedział. Ten hadis wskazuje, że anioły są niematerialnymi, świetlanymi, subtelnymi istotami, a anioły i dżinny są dwiema odrębnymi istotami pochodzącymi z tego samego źródła.
Wierzenie w anioły jest obowiązkiem każdego muzułmanina.
Wspólny pogląd uczonych Ahl-i Sunnet na temat istoty i natury aniołów, ich rodzajów, cech i właściwości, oparty na Koranie i autentycznych hadisach Proroka (s.a.w.) (i opisany powyżej), przedstawia rozumienie aniołów, w które musi wierzyć każdy muzułmanin. Wiara w anioły, których cechy i zadania są szczegółowo opisane w wielu wersetach Koranu, jest jednym z podstawowych elementów wiary w islamie. Wiara ta zajmuje bardzo ważne miejsce w systemie wierzeń islamu. Anioły bowiem są „boskimi posłańcami Boga”, którzy z niewidzialnego świata duchowego przekazują ludziom, a konkretnie wybranym spośród nich prorokom, „boskie objawienie”, które jest uważane za łaskę i dobroć Boga dla ludzkości, stanowiąc podstawę „instytucji proroctwa”.
Anioły,
Są to duchowe stworzenia Boga, które zapewniają porządek i harmonię w stworzonym świecie, zarówno w niebiosach, jak i na ziemi. To one chronią ludzi, wmuwiają im dobro i dobroczynność, i są szlachetnymi pisarzami, którzy zapisują ich czyny. Są to boskie, świetliste istoty.
Zgodnie z tym zasadą, wiara w objawienie i proroctwo, a nawet w życie pozagrobowe i tak zwane „tajemnice świata pozagrobowego”, w rajskie i piekielne kary, jest możliwa jedynie dzięki wierze w anioły. Zatem zanim uwierzymy w proroków i objawione im księgi, musimy stanowczo uwierzyć w „istnienie aniołów”, które przyniosły im proroctwo i objawiły im księgi. Z tego powodu „wiara w anioły” oznacza „wiarę w proroków”. Zaprzeczenie istnienia aniołów jest równoznaczne z zaprzeczeniem proroctwa. Dlatego też wiara w anioły zajmuje miejsce po wierze w Allaha (cc) wśród „zasad wiary”. Jak bowiem nakazuje Koran, po wierze w Allaha należy wierzyć w Jego anioły, następnie w objawione księgi i wreszcie w proroków: jak wspomniano w Surze Al-Baqarah,
„Prorokowi objawiono to, co zostało mu objawione przez jego Pana”
(do Koranu)
On uwierzył, a wierzący również uwierzyli. Wszyscy uwierzyli w Allaha, Jego aniołów, Jego księgi i Jego proroków…
(2:285)
Jak stwierdzono. W istocie, wiara w pozostałe podstawy wiary (w życie pozagrobowe, przeznaczenie i fatum) jest możliwa jedynie poprzez wiarę przede wszystkim w Allaha, a następnie w Jego aniołów. Z tego względu wiara w aniołów jest w Koranie wymieniona zaraz po wierze w Allaha. W tym kontekście, w słynnym hadisie przekazanym przez Hadżata Omara (ra) od Proroka (sas), Prorok (sas) rozmawiał z aniołem objawienia, Dżibrilem (as), i powiedział mu…
„Czym jest wiara?”
Kiedy ktoś zapytał, Prorok (s.a.w.) odpowiedział:
„Wiara polega na wierze w Boga, Jego aniołów, księgi, proroków, w dzień sądu ostatecznego oraz w przeznaczenie, zarówno dobre, jak i złe.”
(Mówi o tym hadis przekazany przez Muslima, Iman 1; podobne przekazy znajdują się również u Būchārīego, Abū Dāwūda, Tirmiziego i Nasāīego).
Ten, kto zaprzecza istnieniu aniołów, co jest potwierdzone tymi i podobnymi jasnymi przekazami, staje się niewiernym zgodnie z Koranem, Sunną i konsensem Ummy. Ponieważ Bóg Najwyższy,
„Kto zaprzecza Bogu, Jego aniołom, Jego księgom, Jego prorokom i Dniu Ostatecznemu, ten wpadł w wielkie błądzenie.”
(Al-Nahl, 16/2)
Zatem zaprzeczenie istnienia aniołów jest równoznaczne z zaprzeczeniem zarówno Koranu, jak i proroctwa.
Zatem prawda jest taka, że istnienie aniołów jest potwierdzone na podstawie przekazów i jest logicznie możliwe. Wszyscy prorocy bowiem potwierdzali istnienie aniołów. Sama Prorok Mahomet (s.a.w.) widział ich i potwierdził ich istnienie. Koran również zawiera wiele wersetów mówiących o aniołach, ich cechach, różnych zadaniach, które pełnią, oraz ich wysokim statusie u Boga. Każde stwierdzenie Koranu, będącego słowem Bożym, jest prawdą i ostatecznym wyrazem prawdy. Prorocy są niewinni; ponieważ posiadają cechy niewinności, prawdomówności, przekazywania i odpowiedzialności, nigdy nie kłamią. Dlatego muzułmanie są zobowiązani wierzyć w anioły, których istnienie jest ostatecznie potwierdzone wersetami Koranu i autentycznymi hadisami, a których istnienie jest zgodne z przekazami wszystkich poprzednich proroków i religii objawionych. Z tego powodu,
Zaprzeczenie istnienia aniołów, które jest potwierdzone w Piśmie Świętym i Sunnie, prowadzi do niewiary.
Zaprzeczenie wyklucza z kręgu wiary i islamu. Nie wolno w żaden sposób interpretować jasnych wersetów i dowodów religijnych na ten temat.
Anioły, jako subtelne, świetliste istoty istniejące w niewidzialnym świecie, zwanym „ghaybiyyat”, nie mogą być przez nas widziane. Jednakże, ich istnienie jest potwierdzone przez religijne, przekazowe dowody, a zatem ludzki rozum nie może zaprzeczyć ich istnieniu. Choć rozum nie może ostatecznie udowodnić ani istnienia, ani nieistnienia aniołów, zdrowy rozsądek wskazuje, że istnienie takich subtelnych, niewidzialnych istot nie jest niemożliwe, wręcz przeciwnie, ich istnienie jest „możliwe”. Ponieważ nie ma żadnych dowodów racjonalnych, filozoficznych czy naukowych, które mogłyby zaprzeczyć istnieniu aniołów.
W przeciwnym razie musielibyśmy zaprzeczyć istnieniu „istoty życia”, „duszy ludzkiej” i „rozumu”, których nie możemy zobaczyć i których istoty i prawdy nie potrafią dziś określić nauka i filozofia.
Ale nie możemy zaprzeczać istnieniu takich rzeczy jak dusza, rozum, prawda życia, siła i energia, które są niewidzialne, ale których istnienie jest znane naukowo, tylko dlatego, że ich nie widzimy lub nie znamy ich istoty. Dlatego musimy wierzyć w istnienie niematerialnych, duchowych, metafizycznych bytów, takich jak dusza i rozum, które są abstrakcyjne i oddzielone od materii, zwanych „mücerredât”.
Takie abstrakcyjne istoty to istoty metafizyczne, nadprzyrodzone, duchowe, wykraczające poza granice nauk ścisłych, opartych na obserwacji i doświadczeniu. W rzeczywistości wielu starożytnych filozofów, zwłaszcza zajmujących się filozofią teologiczną, takich jak Sokrates i Platon, musieli przyznać, że istnieją metafizyczne, duchowe istoty, nadając im filozoficzne nazwy, takie jak „świat idei”, „duchy wyższe” czy „siły abstrakcyjne”. Większość współczesnych znanych naukowców zajmujących się naukami ścisłymi przyznaje i potwierdza, że pewne zjawiska w tym materialnym, fizycznym świecie są spowodowane istnieniem metafizycznych sił i istot. Wszystkie te fakty i dane naukowe jednoznacznie wskazują na to, że istnienie aniołów jest logicznie możliwe i dopuszczalne. Podsumowując, możemy powiedzieć, że…
Anioły istnieją tak samo, jak nasz umysł i dusza.
Choć my ich nie widzimy, prorocy je widzieli i dzięki posłudze Dżibrila (as), wielkiego anioła, otrzymali objawienie od Boga. Przez anioła objawienia poznali i zrozumieli Boże przykazania i zakazy, kierując ludzkość ku zbawieniu i szczęściu. Jak czytamy w Koranie, objawienie zostało przekazane w ten sam sposób Prorokowi (sas), informując nas o istnieniu aniołów. Dlatego wszyscy muzułmanie wierzą w anioły, o których istnieniu informują Koran i Prorok (sas), a których istnienie nie przeczy rozumowi.
Ponieważ zaprzeczenie istnienia aniołów oznacza zaprzeczenie istnienia ksiąg świętych i proroków.
W wielu wersetach Koranu wymieniono różne zadania aniołów, a także ich imiona, nadane im ze względu na znaczenie i charakter ich pracy. W niebiosach i na ziemi, na Kurisie i wokół Aršu, w Beyt al-Ma’mur i Sidrat al-Muntaha, w raju i piekle, przebywa niezliczona liczba aniołów. Cztery wielkie anioły, zwane też archaniołami, sprawują nadzór i zarządzają różnorodnymi zadaniami wszystkich aniołów, zgodnie z ich naturą i charakterem ich pracy. Najważniejszym i najważniejszym z tych zadań jest przekazywanie prorokom boskiego objawienia od Allaha (cc), czyli przekazywanie poleceń Allaha. W tym kontekście, gdy mówimy o aniołach, przede wszystkim przychodzi nam na myśl…
„Gabriel”
Przychodzi anioł objawienia, znany jako… Następnie przychodzą przywódcy innych grup zadaniowych,
Azra’il, Mikail
i
Israfil
przychodzi. Te cztery anioły to anioły
„Posłańcy”
jest.
Kliknij, aby uzyskać więcej informacji:
– Czym jest duch, czy można poznać istotę ducha? Czy duch jest tym samym co mózg?…
Z pozdrowieniami i modlitwami…
Islam w pytaniach i odpowiedziach
