– Jak odprawia się modlitwę żałobną?
– Jaki jest ostatni werset recytowany podczas modlitwy za zmarłych; czy należy go recytować?
Drogi bracie/Droga siostro,
Odpowiedź 1:
Adżan,
informować o porach modlitw,
sala
Natomiast po to, żeby przekazać wiadomość o śmierci.
Choć w niektórych miejscach istnieje zwyczaj odmawiania 29. wersetu z Sary Zariyat na zakończenie modlitwy za zmarłych, należy tego unikać:
„Co im się przytrafi”
(ból)
„Biada tym niewiernym za ich czyny!”
(Zariyat, 51/60)
Jeśli chodzi o oznajmianie śmierci:
Zawiadomienie o śmierci:
Oznajmienie śmierci bliskim, krewnym i przyjaciołom po śmierci danej osoby jest zalecane (1), pod warunkiem, że nie przypomina to praktyk z czasów Jahilii (2). Proroctwo Mahometa (s.a.w.) świadczy o tym, że w dniu śmierci króla Etiopii Negesa (zm. 9/630) oznajmił on swoim towarzyszom w Medynie o jego śmierci (3). Podobnie, w bitwie pod Mutą, kolejni dowódcy wojska…
Zayd
(tom 8/629),
Ca’fer
(v. 8/629) oraz
Abdullah ibn Rawaha
Poinformował również swoich towarzyszy o śmierci ’ (zm. 8/629), zanim jeszcze dotarły do nich wieści o jego męczeńskiej śmierci. (4)
Jak mówi Tirmizi:
:
„Nie ma nic złego w tym, że mężczyzna powiadamia krewnych i bliskich o śmierci kogoś.”
(5) W związku z tym
wyrok śmierci
„Jeśli ma to służyć jedynie do ogłoszenia śmierci, nie ma w tym nic złego. Wręcz przeciwnie, biorąc pod uwagę korzyści, takie jak to, że ludzie przyjdą na pogrzeb, pomogą w przygotowaniu i pogrzebie zmarłego, złożą kondolencje w odpowiednim czasie i ogłoszą, że relacje zmarłego z ludźmi zostały zerwane i że zmarły zjednoczył się z Bogiem, ogłoszenie śmierci jest pożądanym działaniem. Ale w innych celach,…”
Zabronione i niedozwolone jest ogłaszanie śmierci w celu popełnienia grzechu, takiego jak płacz w sposób charakterystyczny dla czasów Jahilli, niepokorny bunt przeciwko przeznaczeniu i losowi.
(6)
Jeśli chodzi o sposób ogłoszenia:
„Ogłaszanie śmierci zmarłego w jakikolwiek sposób, używając pochlebnych słów, jest niepożądane. Ponieważ…”
Chwalenie zmarłego na pogrzebie jest zwyczajem z czasów Jahilii.
(7) Ale tylko po to, by muzułmanie usłyszeli i wypełnili swój ostatni obowiązek wobec swoich braci w wierze.
'tak i tak umarł’
nie ma żadnych przeciwwskazań, aby to ogłosić.”(8)
Można to ogłoszenie przekazać poprzez okrzyki na ulicach, ogłoszenia po wyjściu z meczetu po modlitwie, poprzez głośniki w miejscach, gdzie są głośniki miejskie, oraz poprzez krótkie i zwięzłe komunikaty w gazetach.
Chociaż używanie minaretów, które zostały zbudowane do ogłaszania godzin modlitw, do tego celu jest uważane za nowotwór i złe z powodu tego, że niektórzy muezzini pobierają za to pieniądze i odprawiają modlitwy za pieniądze (9), to nie powinno być żadnego problemu z odczytywaniem modlitw i błogosławieństw z minaretu w celu poinformowania o śmierci, bez ulegania takim nowotworom (10).
W niektórych miejscach w naszym kraju istnieje zwyczaj czytania wersetów w salach pogrzebowych. W czasie czytania wersetów należy ich słuchać. Wersety czytane z głośników w minaretach często nie są słuchane przez słuchaczy, przez co zarówno ci, którzy nie słuchają, jak i ci, którzy ich do tego prowokują, popełniają grzech.
Dlatego należy zachować szczególną ostrożność i nie czytać wersetów z Koranu podczas wezwań do modlitwy z minaretu.
Jeśli celem jest przypominanie o śmierci poprzez czytane wersetów, to sala również o tym przypomina. Co więcej, miejsca, w których czyta się wersetów, są miejscami, gdzie zwraca się uwagę do zebranych. Tam czyta się wersetów i wyjaśnia się ich znaczenie. Ale wersetów nie czyta się z minaretu do ludzi na targu, zajętych swoimi sprawami.
Bez westchnień i jęków, gdy usłyszeli o śmierci.
„Inna lillahi wa inna ilayhi raji’un” – „My jesteśmy z Allaha i do Niego powrócimy”.
Powtarzanie tych słów jest sunną. Tak czynili towarzysze Proroka. Prorok (s.a.w.) również zalecał powtarzanie ich w każdej nieszczęściu, czyli istirci, ponieważ każda udręka i wszystko, co smuci wierzącego, jest nieszczęściem (11).
Odpowiedź 2:
Modlitwa pogrzebowa
Jest odczytywany z minaretów, aby ogłosić śmierć zmarłego muzułmanina.
Słowa
zawierają modlitwy o miłosierdzie, przebaczenie i odpuszczenie grzechów dla zmarłego. Używa się zwrotów przypominających, że życie każdego człowieka dobiegnie końca, a wieczny jest tylko Allah. Zazwyczaj jest to miejsce, które wywołuje smutek,
„Sabâ”
Jest odmawiana improwizacyjnie (w sposób improwizowany) w odpowiednim tonie. Zgodnie z długością salanu (Salān) dokonywane są zmiany tonacji.
„Salâ, salâ, sâlâââ, O Ty, który zmieniasz losy i okoliczności, zmien nas na lepsze!”
„Modlitwa. Spieszcie z modlitwą, zanim nadejdzie śmierć, i spieszcie z nawróceniem, zanim nadejdzie śmierć.”
„Pokój. Każda dusza doświadczy śmierci, a potem do Nas powróci.”
„Salâ. Inna lillahi wa inna ilayhi râci’ûn.”
„Niech błogosławieństwo spocznie na Najwyższym Panu, zarówno w przeszłości, jak i w przyszłości, i niech pokój spocznie na posłańcach, a chwała należy do Boga, Pana wszechświata.”
Na końcu wymienia się imię zmarłego. Ta modlitwa pogrzebowa jest znana w Anatolii, zwłaszcza w Konyi. Niestety, w Stambule jest nieznana. Kiedy dochodzi do śmierci, z minaretu odczytuje się tę samą modlitwę, co w piątek przed wezwaniem do modlitwy.
Ponieważ modlitwa piątkowa (Juma) odprawiana jest w czasie modlitwy południowej (Zuhr) w piątki, salawa (modlitwa z prośbą o błogosławieństwo dla Proroka) rozpoczyna się około godziny przed wezwaniem do modlitwy (Adhan). Salawa może być odmawiana w dowolnym tonie (makam) i, jeśli jest odmawiana długo, można przechodzić do różnych tonów.
„Niech błogosławieństwo i pokój spocznie na Tobie, o Proroku Boży!”
„Niech błogosławieństwo i pokój spłyną na Ciebie, o Proroku Boży!”
„Niech błogosławieństwo i pokój spocznie na Tobie, o Proroku Boży!”
„Niech błogosławieństwo i pokój będą z tobą, o przewodniku pierwszych i ostatnich!”
„I pokój niech spocznie na posłańcach”
„I chwała Bogu, Panu wszechświata!”
Fragmenty zawierające przymioty Proroka (pokój i błogosławieństwo niech będą z nim) mogą być przedłużane w zależności od sytuacji.
Przypisy:
1) W okresie przedislamskim (dżahilii), gdy umierał ktoś z możnych, do okolicznych plemion wysyłano posłańca. Posłaniec ten w każdym miejscu, do którego docierał, głosił:
„Przyniosłem wieści o śmierci takiego a takiego, z jego śmiercią zginął świat Arabów…” – krzyczał. Ci, którzy słyszeli to ogłoszenie, płakali, krzyczeli, rwali sobie włosy, co Islam zabronił. Ulematolodzy interpretowali hadisy, które zabraniają ogłaszania śmierci w sposób podobny do tego, jaki miał miejsce w czasach Jahilii. (Seyyid Sabık, F. Sunna, I/505; Şekerci, Osman, tamże, I/344.)
2) Seyyid Sabık, tamże, tom I, s. 505.
3) Buhuri, Cenâiz, 4, tom II, s. 71; Müslim, Sahih, Cenâiz, 22, tom II, s. 657.
4) Al-Buhari, Sahih, Fada’il Ashab al-Nabi, 25, tom IV, str. 218.
5) S. Sabık, tamże, tom I, s. 505.
6) Šeltut, Mahmud, el-Fetawâ, s. 218, Kair, 1975
7) Dilaveroğlu, M. Esad, w wieku 118 lat.
8) Vezâifu’l-Mevtâ, s. 2-3.
9) Karaman, Hayrettin, W świetle islamu, Problemy współczesności, s. 76, Stambuł 1978
10) S. Sabık, agec I, s. 504; Vezâifu’l-Mevtâ, s. 3.
11) S. Sabık, tamże; Vezâiftı’l-Mevtâ, s. 3.
(Prof. dr Süleyman Toprak, Życie po śmierci)
Z pozdrowieniami i modlitwami…
Islam w pytaniach i odpowiedziach
