– Czy grzech bluźnierstwa wobec Proroka jest przebaczalny? Czy w tym grzechu zawarte jest naruszenie praw innych ludzi?
– Jakie poglądy na ten temat reprezentowali imamowie różnych szkół teologicznych, tacy jak Abu Hanifa, Malik, Ahmad ibn Hanbal, asz-Szafi’i, Layth i Sawri?
Drogi bracie/Droga siostro,
Wbrew pozorom, nie ma żadnego usprawiedliwienia, takiego jak zaniedbanie, brak wiedzy lub poddanie się przymusowi,
osoba, która w sposób celowy i świadomy obraża proroka, inaczej mówiąc, bluźni i wyzywa go.
Chociaż wśród uczonych zajmujących się prawem islamskim istnieje konsensus co do kwestii wymierzania kary śmierci, istnieją różne poglądy na temat jej egzekucji, czyli sposobu jej egzekwowania.
W sprawie kary, jaka powinna zostać nałożona na osoby popełniające ciężkie przestępstwa, takie jak bluźnierstwo wobec Proroka.
Kadi Ijaz
i wszyscy, którzy myślą tak samo i są w tej kwestii wyjątkowo wrażliwi.
według wielu źródeł, według wielu informacji, według wielu ekspertów,
Osoba, która popełniła ten grzech, jest uważana za niewiernego/zbezczeszciciela religii lub niewiernego i jest skazana na śmierć bez możliwości okazania skruchy. Ciało takiej osoby nie jest myte, nie odprawia się nad nim modlitwy pogrzebowej, a także nie jest grzebane na muzułmańskim cmentarzu.
Imam Malik, Ahmad ibn Hanbal, as-Szafi’i i al-Laith
Zgodnie z poglądem, który, jak się mówi, został przyjęty przez imamów różnych szkół teologicznych, osoba popełniająca ten grzech podlega traktowaniu jako odstępcza (murtad).
Prosi się go o skruchę.
Jeśli okaże skruchę i wyrazi żal, uważa się, że powrócił do islamu. Jednak nie zwalnia go to od kary śmierci. Ponieważ apostazja/odstępstwo od wiary jest grzechem popełnionym przeciwko Bogu, a skrucha i żal ją znoszą, co oznacza, że karę się mu odpuszcza.
Obelga na temat Proroka jest czymś innym.
ponieważ ten czyn jest skierowany przeciwko jego osobie
Zostały naruszone prawa innych osób.
Ponieważ grzechy popełnione przeciwko człowiekowi nie mogą być odpuszczone poprzez pokutę, winny zostaje zabity. Jednakże, ponieważ nawrócił się na islam i został muzułmaninem, jego majątek zostaje rozdysponowany spadkobiercom, odprawia się modlitwa pogrzebowa i grzebie się go na muzułmańskim cmentarzu.
Z Imamem Azamem Abu Hanifą, innymi uczonymi prawa islamskiego z nurtu Hanafi oraz imamami innych szkół teologicznych.
godny preferencji
do innych opinii
zgodnie z tym, osoba obelżająca Proroka (s.a.w.), zaprzeczająca jego przesłaniu i twierdząca, że jest od niego daleka, jest odstępcą.
(odstępca od wiary)
Jest to równoznaczne z wyrokiem śmierci. Osobie skazanej na śmierć proponuje się okazję do nawrócenia; jeśli nawróci się i wyrazi skruchę, wyrok śmierci nie zostanie wykonany, a kara zostanie uchylona.
Jeśli się nie nawróci.
Osoba taka jest uważana za odstępcę od wiary, podlega karze śmierci i nie jest traktowana jak muzułmanin, co oznacza, że jej ciało nie jest myte, nie odprawia się modlitwy pogrzebowej i nie jest grzebane na muzułmańskim cmentarzu, lecz wrzuca się ją do dołu. Jej majątek nie jest dziedziczony przez spadkobierców, lecz przechodzi do skarbu państwa.(1)
W oparciu o poglądy przedstawione w kwestii kary dla osób obrażających i wykazujących brak szacunku wobec Proroka Mahometa (pokój z nim), rozważmy sytuację, w jakiej znajdują się takie osoby.
biorąc pod uwagę uwarunkowania społeczno-kulturowe, społeczno-ekonomiczne i społeczno-psychologiczne, kary obejmujące przede wszystkim leczenie mające na celu edukację i informację, a także ostrzeżenia, nagany, ograniczenie wolności (więzienie) i ostatecznie pozbawienie prawa do życia.
wydaje się, że możemy powiedzieć, że można to zrobić.
Chociaż istnieją islamiści, którzy twierdzą, że kara dla niewierzących, którzy obrażają Proroka Mahometa (pokój z nim) poprzez przekleństwa itp., jest taka sama, jak kara dla muzułmanów, którzy używają takich słów, istnieją również tacy, którzy przewidują, że zamiast natychmiastowego zabicia, można zastosować kary, które umożliwiłyby ich ponowne włączenie do społeczeństwa w odpowiedni sposób.
Abu Hanifa i Imam as-Sawri
Nie brakuje też takich uczonych.
Według uczonych, którzy twierdzą, że nie-muzułmanie, z którymi zawarto porozumienie, nie zostaną zabici, politeizm, który w nich istnieje, jest większy niż bluźnierstwo wobec proroka. (2)
Jednakże, jeśli osoby takie nie wykorzystają dobrze danych im możliwości i będą nadal popełniać te same obraźliwe i nieodpowiedzialne czyny, to uważa się, że zostaną skazane na tę samą karę, czyli karę śmierci, nawet jeśli jest to decyzja polityczna.
Z drugiej strony uznano, że osoby nie-muzułmańskie, które popełniły ten grzech, mogą uniknąć kary poprzez nawrócenie się na islam.(3)
Argumentem, którym posługuje się w celu uzasadnienia tego poglądu, jest następujący fragment Koranu:
„
(O, Proroku!)
Powiedz tym, którzy zaprzeczają: „Jeśli zrezygnują z wrogości wobec Proroka, zostaną im przebaczone grzechy z przeszłości. Jeśli jednak powrócą do niewiary, to na pewno spotka ich los, jaki spotkał poprzednie narody”.
(4)
Inni imamowie, w tym przede wszystkim Imam Malik, nie podzielali poglądu Abu Hanifi, który uważał, że niewierni obrażający Proroka powinni zostać zabici.
„Jeśli po zawarciu przymierza złamią przysięgę i zaatakują waszą religię, zabijcie tych, którzy są czołowymi przedstawicielami niewiary. Albowiem oni nie mają żadnych przysięg. Być może zrezygnują z tego.”
(5)
w oparciu o fragment Koranu brzmiący w następujący sposób oraz na przykładach proroka Mahometa (pokój z nim) w stosunku do osób nie-muzułmańskich
Kab ibn Asraf
Argumentują to, powołując się na praktyki proroka, takie jak nakazanie zabicia tych, którzy go obrażali. Ponadto stwierdzili, że umowa zawarta z osobami nie-muzułmańskimi nie może oznaczać zezwolenia na obraźliwe zachowania, takie jak obelgi na temat Proroka (pokój z nim).
Według islamskich uczonych podzielających ten pogląd, zawarcie umowy z nie-muzułmanami i powierzenie im czegoś nie zwalnia ich z konsekwencji prawnych. Zatem, jeśli kradną mienie muzułmanów, ich ręce powinny zostać ścięte, a jeśli zabiją muzułmana, powinni zostać zabici – takie kary, przewidziane w prawie islamskim, nie są uchylane. To samo dotyczy kary śmierci za obrażanie Proroka Mahometa (s.a.w.). Ponieważ naruszyli prawa, które im nie zostały przyznane w zawartej umowie, złamali przysięgę i okazali się zdrajcami, zasłużyli na tę karę. (6)
Uczeni islamscy, którzy przywiązywali ogromną wagę do poszanowania dla Proroka Mahometa (pokój z nim), i byli przekonani, że ci, którzy go obelżają, szydzą z niego, pogardzają nim lub podejmują działania sugerujące te zachowania, powinni być skazani na śmierć, w szczególności
Uczeni z Maliki
Przesadzili z troską o posłańca Boga;
„Koszula Proroka lub guzik na jego koszuli jest brudny.”
stwierdzili, że osoby, które to mówią, a tym samym mają na celu oczernienie lub ukazanie niedostatków Proroka, również zostaną ukarane śmiercią. Uważali również, że osoby, które obelżają i szyderują Proroka (pokój i błogosławieństwo niech będą z nim), a także te, które piszą lub uczą się na pamięć i przekazują innym innym wiersze szydercze na temat Proroka (pokój i błogosławieństwo niech będą z nim), czyniąc to dobrowolnie, również zostaną ukarane śmiercią. (7)
Zatem ci, którzy obrażają materialną i duchową osobowość Proroka (s.a.w.), przedstawiają go w pogardliwym świetle, oskarżają go oskarżycielsko, wprost lub pośrednio, w kwestiach jego życia osobistego i rodzinnego, lub wyśmiewają go lub wartości z nim związane, okazują mu brak szacunku. Takie osoby, jak wspomniano w powyższych wersetach, zostaną przeklęte przez Allaha w tym świecie i w życiu pozagrobowym.
Reagowanie na takie działania i zachowania oraz zapobieganie im w ramach prawa jest obowiązkiem zarówno wierzących, jak i władz politycznych, które ich reprezentują.
Przypisy:
1) Kadı İyaz, eş-Şifa, II, 220, 227, 236, 255, 256, 265; Kastalânî, Mevâhibü’l-Ledünniye, I, 513; Topaloğlu, Peygambere Saygısızlığın Dini Hükmü, Diyanet Dergisi, Ankara, 1989, t. 25, nr 4, 77.
2) Kadı İyaz, eş-Şifa, II, 261.
3) Al-Kastalani, Mawahib al-Ladunniyya, I, 513; Al-Qadi Iyaz, as-Sifa, II, 261.
4) Al-Anfal, 8/38.
5) Al-Tawba, 9/12.
6) Kadı İyaz, eş-Şifa, II, 261.
7) Kadı İyaz, eş-Şifa, II, 222; 246; zob. Selim Özarslan, Niezgodności z Pismem Świętym w odniesieniu do Proroka Mahometa, Badania nad Kelamem 5:2 (2007), ss. 63-84.
Z pozdrowieniami i modlitwami…
Islam w pytaniach i odpowiedziach
