Czy bluźnierstwo i politeizm mają swoje „mniejsze” i „większe” formy? Czy rozumienie, że „wielkie bluźnierstwo, politeizm lub zaprzeczenie to grzechy główne, a małe bluźnierstwo to grzechy powszednie” jest poprawne?

Odpowiedź

Drogi bracie/Droga siostro,

W źródłach islamskich

„duża firma, mała firma (hipokryzja)”

mają pojęcia;

„wielkie przekleństwo – małe przekleństwo”

nie mają pojęcia.

„Małe przekleństwo”

Pojęcie to pojawiło się ostatnio i zyskało szerokie rozpowszechnienie w arabskich i tureckich stronach internetowych poprzez kopiowanie.


„Małe przekleństwo”

„Jak wspomniano w pytaniu, kwestie te dotyczą w większości”

„niewdzięczność”

słowo to zostało użyte w tym znaczeniu. Wybór tego słowa miał na celu zwiększenie skuteczności ostrzeżeń, biorąc pod uwagę styl pouczający.

Zgodnie z naszymi informacjami; zgodnie z informacjami zawartymi w źródłach islamskich;

„Kufar z przekonania, kufar z czynu”

pojęcia są poprawne. Jednakże, chodzi o niewiarę w sensie doktrynalnym.

„wielkie bluźnierstwo”

; ateizm w czynach

„małe przekleństwo”

To nie jest prawda.

Według tych, którzy to twierdzą,

„Kufar doktrynalny to kufar, który wyklucza jego posiadacza z islamu. Kufar czynny to kufar, który nie wyklucza jego posiadacza z islamu.”

Taka kategoria jest raczej charakterystyczna dla Ahl-i Sunnet niż dla…

„Mürciye”

przypomina o przywróconych do łask poglądach tej szkoły.

Ponieważ, uczeni islamscy

„praktyczny“

Takie przekleństwo (bez podawania drobnych szczegółów) również nazywa się przekleństwem. Na przykład:

Naśmiewanie się z religii, wrzucanie Koranu w brudne miejsce, obelżanie Proroka Mahometa to przykłady tego rodzaju praktycznego bluźnierstwa.

Oznacza to, że nawet jeśli ktoś wierzy, że Koran jest słowem Boga, a Mahomet jest posłańcem Boga, to i tak staje się niewiernym z powodu tego praktycznego niewiarownictwa.

Natomiast hipokryzja, która jest uważana za grzech dotyczący wiary i wynika z serca w zależności od intencji,

„mała firma”

jest uważany za.

Istotą sprawy jest to, że zarówno wiara, jak i niewiara są cechami serca. Czyny zaś są tym, co pozwala dostrzec zewnętrzny przejaw przekonań lub ich braku/wiary lub niewiary w sercu. Na przykład, uważa się, że osoba modlaca się ma w sercu wiarę. Natomiast u osoby oddającej się kultowi bałwanów uważa się, że w sercu ma niewiarę, politeizm.

Aby ktoś został uznany za odstępcę od wiary (murtad), wystarczy, że wykazał się postawą wymagającą niewiary, czy to w przekonaniach, czynach, czy słowach. Słowo lub czyn stanowiący bluźnierstwo, niezależnie od tego, czy jest to bluźnierstwo z uporu, z szyderstwa, czy z przekonania, czyni jego autora odstępcą i niewiernym. Podobnie sytuacja wygląda w przypadku kogoś, kto uważa alkohol za dozwolony, nie uznaje modlitwy za obowiązek, bluźni Bogu, prorokom lub aniołom.

(por. el-Fıkhu’l-İslamî, 6/183-184).



Islam,

sądzi według pozorów.

Oznacza to, że tożsamość religijna osoby może być ustalona jedynie na podstawie jej słów i zachowań. Cel i intencja w wewnętrznym świecie i sercu człowieka dotyczą jedynie relacji między nim a Bogiem. Dlatego, jeśli w zewnętrznych słowach i zachowaniach człowieka występuje coś, co wskazuje na niewiarę, to z zewnętrnego i prawnego punktu widzenia osoba ta jest uważana za niewierną. Być może w jej wewnętrznym świecie i intencjach nie ma takiego stanu. Innymi słowy, wewnętrznie może być muzułmaninem, a zewnętrznie żyć w niewierze. Ponieważ jej wewnętrzny świat jest dla nas nieznany i niewidoczny, nie ponosimy za niego odpowiedzialności; to jest sprawa między nią a Bogiem. Obecnie wiele osób jest muzułmanami pod względem intencji i serca, ale pod względem zewnętrznych słów i zachowań są niewiernymi. Wynika to z braku wiedzy.


„Kacerstwo jest cechą serca. W takim razie, jak noszenie zunnaru lub kapelusza, który jest do niego porównywany, może być kacerstwem?”

Odpowiedź na pytanie w tym stylu, którą udzielił Bediüzzaman, rzuca światło na nasz temat (w przybliżeniu):


„Szariat uznaje za dowód na coś ukrytego pewne oznaki. Wręcz z tego powodu postawił zewnętrzne przyczyny na równi z przyczyną właściwą. Oto, noszenie kapłanskiego pasa, który uniemożliwia pokłon, i kapelusza, który uniemożliwia klęczenie, jest oznaką obojętności wobec służby Bogu.”


„Podobnie, istnieje naśladowanie ich, co sugeruje aprobatę ich postępowania i religii. Ponieważ nie można jednoznacznie stwierdzić braku ukrytego niewiernictwa, wydaje się wyrok na podstawie tego, co jest widoczne”. (zob. komentarz do wersetu 6 z Surah Al-Baqarah w „İşaratu’l-İ’caz”)


Z pozdrowieniami i modlitwami…

Islam w pytaniach i odpowiedziach

Najnowsze Pytania

Pytanie Dnia