Opowiedział nam Ali ibn Abdullah, który od Safiana, który od Abdety ibn Abi Lubaby, który od Zira ibn Habisza, a także od Asima, który od Zira, powiedział: Zapytam Abana ibn Kaaba: „O Abu al-Mundzirze, twój brat, Ibn Masud, mówi tak i tak”, a on odpowiedział: „Zapytam Proroka, pokój i błogosławieństwo niech będą z nim”, a on mi powiedział: „Powiedziano mi”, a ja powiedziałem: „Powiedział”, a my mówimy to, co powiedział Prorok, pokój i błogosławieństwo niech będą z nim.
Drogi bracie/Droga siostro,
– Jak wskazano w pytaniu, Ibn Masud nie zapisał sur Felak i Nas w swoim Mushafie. Jednakże, w przekazach Buhariego nie jest wyraźnie podane, co Ibn Masud powiedział.
– Według przekazów niektórych uczonych, takich jak Ahmad ibn Hanbal, al-Bazzar i at-Tabarani, Abdullah ibn Masud…
– Bezzar, jeden z tych, którzy przekazują tę historię, sam zwrócił na nią uwagę.
– W autentycznych hadisach zawarte są wyraźne wypowiedzi Proroka Mahometa (pokój i błogosławieństwo niech będą z nim) na ten temat.
– Według niektórych uczonych, takich jak Abu Bakr al-Bakillani i Kadı Iyaz, Ibn Masud nie twierdził, że sury al-Falaq i an-Nas nie należą do Koranu, lecz jedynie opowiadał się przeciwko ich umieszczaniu w Msahifie. Argumentował bowiem, że nie słyszał o zezwoleniu Proroka na ich zapis w Msahifie i podkreślał, że w przypadku braku takiego zezwolenia nie powinny być tam umieszczone.
– Ibn Hazm, Fakhr al-Din al-Razi i Imam Nawawi stwierdzili, że te przekazy nie są autentyczne. Ibn Hajar jednak odrzucił te krytyki, twierdząc…
– Razi w tej kwestii powiedział: „Według przekazów, Ibn Masud usunął sury Fatiha i Felak-Nas z Koranu (nie umieścił ich w swoim Msahafie). Jednak powinniśmy mieć o Ibn Masudzie dobre mniemanie. Powinniśmy przyjąć, że zrezygnował z tych swoich poglądów.” (Razi, Tefsir, 1/186)
W innym miejscu Razi, który również zwraca na to uwagę, wspomniał o tych przekazach.
– Nawawi również, po przytoczeniu hadisu z Sahih Muslim dotyczącego obecności sur Felak i Nas w Koranie, to stwierdził.
Można przypuszczać, że jednym z ważnych powodów, dla których Ibn Masud nie uważał tych dwóch sur za część Koranu, było to, że Prorok (pokój i błogosławieństwo Allaha niech będą z nim) często recytował je jako modlitwy, czytał je w czasie choroby i dmuchał nimi na siebie, a także recytował je przed snem wraz z surą Al-Ikhlas, dmuchnął na dłonie i ocierał nimi ciało. Wszystkie te czynności mogły prowadzić go do przekonania, że są to po prostu modlitwy.
Jednakże, biorąc pod uwagę autentyczne hadisy, konsensus towarzyszy Pisma Świętego i zgodę całego islamu, ta opinia oczywiście nie jest i nigdy nie była brana pod uwagę.
Z pozdrowieniami i modlitwami…
Islam w pytaniach i odpowiedziach
