– Jak wyraźnie stwierdza Bóg w wersecie „Nie będziemy karali nikogo, dopóki nie wyślemy do niego posłańca/proroka.” (Isra, 17/15), tak właśnie jest w tym przypadku.
– Z tego wersetu, wraz z jego własnym dowodem, możemy zrozumieć, że Bóg nie posłał posłańca w jednym lub wielu okresach (lub do jednej grupy). Gdyby było inaczej, można by użyć sformułowania „nigdy nikogo nie pozostawiliśmy bez posłańca i bez wiedzy”.
– Po przyjściu na ten świat, znalezienie prawdziwej religii i prowadzenie życia zgodnie z nią, pozostając na właściwej drodze, zostało powierzone naszej odpowiedzialności. A koncepcja, która w najcięższy sposób obciąża nas tą odpowiedzialnością, to istnienie posłańca, który wskazuje tę prawdę.
– Pewna sytuacja nurtuje mnie i szczerze mówiąc, dopóki nie znajdę na nią odpowiedzi, czuję, że zaczynam zbaczać z drogi z powodu tej luki w pojęciu sprawiedliwości w islamie.
– Zgadzamy się, że znalezienie właściwej drogi po narodzinach jest naszą odpowiedzialnością, zależy od naszego rozumu i przekonań, a także od śledzenia nauk posłańca i ksiąg, które nam przyniósł. Jednakże, w jakiej społeczności, rasie czy czasie się urodzimy, to całkowicie zależy od woli Allaha. W takim razie, ludzie urodzeni w czasach lub społecznościach, w których nie było posłańca, są całkowicie zwolnieni z kar piekielnych w życiu pozagrobowym, zgodnie z wolą Allaha, podczas gdy ja, urodzony w okresie, w którym Allah posłał posłańca, jestem poddawany próbie i mogę stanąć w obliczu kar piekielnych w życiu pozagrobowym.
– Jeśli w wersetach nie ma mowy o karze, to pozostają dwie możliwości: nagroda lub całkowite unicestwienie. Zgodnie z tym, ludzie z tamtych czasów nie będą poddawani próbie na podstawie swoich czynów z tamtego okresu, lecz doświadczą jednej z tych dwóch możliwości bez żadnych trudności. Ja natomiast zostałem przywrócony na ten świat, poddany próbie i grozi mi piekielna kara, wielokrotnie gorsza od cierpienia i udręki tego świata, a nawet możliwość doświadczania tego stanu, być może, na zawsze w porównaniu z czasem na tym świecie.
– Czy to, że Bóg posłał mnie w okresie próby, a kogoś innego w okresie bez próby, nie jest przypadkiem niesprawiedliwe?
Drogi bracie/Droga siostro,
–
„Nie będziemy karali nikogo, zanim nie wyślemy do niego posłańca/proroka.”
(17:15)
z wersetu, który brzmi:
„że do niektórych plemion nie wysłano proroków”
Wydaje się, że takie rozumienie nie jest zbyt trafne. Ponieważ w wersecie chodzi nie o to, czy prorocy zostali posłani, czy nie,
że kara następuje dopiero po wysłaniu proroków
zwrócono na to uwagę.
„Nie ma narodu, wśród którego nie przybyłby ostrzegający.”
(35:24, Al-Fâtir)
Prawdziwość ta została podkreślona w wersecie, który brzmi:
– Zgodnie z wersetem z Sūry Al-Isra, osoby, które nie widziały, nie słyszały i nie poznały w pełni przesłania proroka, nie będą pociągnięte do odpowiedzialności, podobnie jak ludzie z okresu przerwy między prorokami.
Ci, którzy są w stanie bezbożności,
Dzieci i osoby niepełnosprawne umysłowo wejdą do raju bez rozliczenia.
Czy to jest sprawiedliwe?
Tak, to jest sama sprawiedliwość. Ponieważ;
sprawiedliwość
oznaczać, znaczyć
Nie krzywdzić nikogo, nie naruszać czyichś praw.
W naszym przypadku jest to samo. Niepociąganie do odpowiedzialności dzieci, osób niepełnosprawnych umysłowo i osób w stanie wrogości.
nie narusza praw innych osób.
– Gdyby na świecie urzędnicy zatrudniali niektórych ludzi na podstawie egzaminów, a innych bez egzaminów, mogłoby to być uważane za niesprawiedliwe. Ponieważ wiele osób ubiega się o to samo stanowisko, a liczba miejsc jest ograniczona, zatrudnienie niektórych osób bez egzaminu byłoby krzywdą dla innych.
Natomiast w teście religijnym przyjęcie kogoś bez egzaminu/umieszczenie w raju nie prowadzi do żadnej niesprawiedliwości. Ponieważ lokacja
Miejsce jest przestronne, limit miejsc nieograniczony, nagród jest w brud i w pięć, a skarby są nie do wyczerpania.
Jeśli ktoś, mimo wszystkich możliwości i szans, dopuścił się czynów zasługujących na karę, to obarczanie winą osób niepełnosprawnych intelektualnie, dzieci i niektórych osób w okresie niepamięci jest niesprawiedliwym i bezpodstawnym usprawiedliwieniem. Ponieważ, gdyby te trzy grupy ludzi nie istniały, i tak nie uniknąłby zasłużonej kary.
– Poza tym, pomijając błogosławieństwa rozumu, młodości i wielkości, nikt nie wolałby być osobą z niepełnosprawnością intelektualną. Nikt nie chciałby umrzeć, zanim się dojrzał.
Osoba, która usprawiedliwia własne lenistwo, ulega niewoli swojej cielesnej natury, przyjmuje podpowiedzi szatana i płacze oraz narzeka na utratę nagrody i pokusy z powodu braku wolnej woli, szukając przyczyn tego stanu rzeczy na zewnątrz, wykazuje postawę i zachowanie odbiegające od miary sprawiedliwości i słuszności.
Zrzucanie winy na kogoś innego to wielkie oszczerstwo i pomówienie…
Z pozdrowieniami i modlitwami…
Islam w pytaniach i odpowiedziach
