– Jestem w bardzo trudnej sytuacji. Dla partii, która przez całą historię szkodziła islamowi i muzułmanom.
„Jeśli nie zagłosuję na tę partię, niech moja żona mnie opuści.”
Zmusili mnie do złożenia przysięgi. Moje sumienie jest bardzo niespokojne. Po tylu wydarzeniach głosowanie na taką partię jest już niemożliwe. Co muszę zrobić, żeby nie głosować na tę partię?
– Czy moja żona mnie porzuci, jeśli oddam głos na inną partię?
– Czy mógłby Pan/Pani zasugerować mi rozwiązanie zgodne z naszą religią?
Drogi bracie/Droga siostro,
Rozwód dokonany w zamian za przysięgę lub w celu jej wypełnienia.
(np. jeśli odwrócę się od mojego słowa, niech moja żona zostanie rozwiedziona)
nie skutkuje rozwodem, przysięga zostaje anulowana, gdy istnieje uzasadnione usprawiedliwienie.
„Na Boga, na prawdę, na całego”
Ponieważ nie zostało to powiedziane, nie jest wymagana żadna rekompensata.
Rozwód na podstawie przysięgi
Rozwód (talak) wymuszony pod groźbą i presją, mający na celu uniemożliwienie osobie cofnięcia swojej decyzji.
„rozwód z powodu przysięgi”
Bywało, że był nadużywany, rozbierał rodziny osób, które nie miały żadnych problemów z małżeństwem, i stanowił ogromną przeszkodę dla tych, którzy chcieli wycofać się ze swojej deklaracji, ponieważ prowadziła ona do nieuprawnionych rezultatów.
Z przyzwyczajenia wtrącał to w każdą rozmowę.
„naprawdę”
podobnie jak ten, kto nie zamierzał składać przysięgi, nie ponosi odpowiedzialności, tak samo nie ponosi odpowiedzialności ten, kto nie zamierzał składać przysięgi i rozwodzić się.
„niech tak będzie”, „niech tak się stanie”
Osoba, która użyła tych słów, nie rozwodzi się z żoną w ten sposób.
(Jak przysięga o nieważności).
Jeśli te słowa zostały wypowiedziane z zamiarem rozwodu po spełnieniu się warunku, to według większości uczonych rozwód następuje; jednakże według Ibn Hazma i Yahji b. Abdilaziza z uczonych Szafiitów, rozwód nie następuje, nawet jeśli te słowa zostały wypowiedziane z zamiarem rozwodu.
Ale ktoś
nie w celu rozwodu, lecz w celu złożenia przysięgi
mówi te słowa i na przykład
„Jeśli zrobię to, albo jeśli tego nie zrobię, niech moja żona zostanie rozwiedziona.”
rozważano, jaki będzie wyrok i jaki będzie jego skutek.
W kwestii interpretacji słowa „talak” użytego w intencji złożenia przysięgi istnieją trzy poglądy:
1)
Według większości uczonych, jest to przykład zawieszenia rozwodu od pewnego warunku (ta’lik); gdy warunek zostanie spełniony, rozwód staje się faktem. Istnieją na to dowody w postaci przekazów i opinii towarzyszy Proroka.
(Buhari, Talak, 10).
2)
Według Ibn Taimii, rozwód wypowiedziany z zamiarem złożenia przysięgi nie skutkuje rozwodem, ale wymaga wykupienia przysięgi.
3)
Według Ibn Kajjma, nie wymaga ani rozwodu, ani kafaratu. Ponieważ przekazane od Proroka (s.a.w.) i Sahabów hadisy dotyczą ta’lika złożonego z zamiarem rozwodu w zależności od wyniku określonej czynności, a nie ta’lika złożonego z zamiarem przysięgi. Nie ma żadnego przekazu, który wskazywałby, że ta’lik złożony z zamiarem przysięgi miałby taki skutek. Ponadto, tak uważali Ali, Szurajh i Tawus.
„Komuś, kto przysiągł rozwód i nie może dotrzymać przysięgi, nic nie jest potrzebne.”
wydali fatwę w tym sensie; żaden z towarzyszy Proroka nie sprzeciwił się temu.
(Ibn Kajim, İ’lamu’l-Muvakkıin, tom III, s. 65-82; Zadu’l-Mead, tom IV, s. 41 i n.; eş-Şayis i M. Şeltut, Mukaranatu’l-mezahib fi’l-fıkh, s. 108).
Syryjski kodeks rodzinny, wzorowany na egipckim kodeksie rodzinnym z 1929 roku, podziela ten pogląd. Artykuł 90 Syryjskiego kodeksu rodzinnego brzmi następująco:
„Rozwód, który jest używany jako przysięga w celu wzmocnienia słowa lub wyrażony jedynie w celu zachęcenia lub zniechęcenia do wykonania lub nie wykonania jakiejś czynności, a odnoszący się do przyszłości, nie jest skutecznym rozwodem; to znaczy, nie przynosi żadnego skutku.”
Ten, kto bez wiedzy lub nie przewidując konsekwencji, składa przysięgę rozwodu;
„Jeśli odwrócę się od mojego słowa, niech moja żona zostanie rozwiedziona.”
jeśli ktoś, kto to powiedział, chce złamać przysięgę z uzasadnionego powodu
„żona nie zostanie porzucona”
może podlegać interpretacji.
M. Abu Zehra, jeden z czołowych uczonych współczesności, również
„Sprawy osobiste”
w swoim dziele (s. 301 i nast.) omówił ten temat, przyjął pogląd, że rozwód (oświadczenie o rozwodzie) złożony zamiast przysięgi i w celu złożenia przysięgi nie skutkuje rozwodem, oraz odniósł się do prawa egipskiego, które zostało oparte na zasadach prawa islamskiego (szariatu).
(Rok: 1929, numer: 25, artykuł: 2)
przedstawił również następujący punkt:
„Rozwód, który został wypowiedziany w celu zmuszenia lub nakłonienia do zrobienia lub niezrobienia czegoś, a którego nie zamierzano, aby miał skutek w momencie jego wypowiedzenia, nie jest ważny (w przypadku odwołania, rozwód nie następuje).”
Z pozdrowieniami i modlitwami…
Islam w pytaniach i odpowiedziach
