W Koranie czytamy, że Jezusa (as) „podtrzymywaliśmy Duchem Świętym”. Czym jest ten Duch Święty i czym różni się od Ducha Świętego, o którym mówią chrześcijanie? Jakie decyzje podjęto na soborze w Nicei w III wieku n.e.? Czy na tym soborze zdecydowano o zniszczeniu Ewangelii innych niż cztery kanoniczne? Mówi się, że na tym soborze zakazano również Ewangelii bardzo zbliżonej do oryginału. Czy istnieją wiarygodne dokumenty dotyczące tego soboru, czy też są to jedynie przekazy ustne?
Drogi bracie/Droga siostro,
„Dałem Mojżeszowi Pismo. Potem posyłałem proroków jeden za drugim. Dałem też Jezusowi, synowi Maryi, cuda i jasne dowody, i wspierałem go Duchem Świętym (Gabriel). Czyż więc za każdym razem, gdy przyjdzie do was prorok i przyniesie wam coś, co nie podoba się waszym sercom, będziecie mu się sprzeciwiać, jednych nazywając kłamcami, a innych zabijając?!…”
(Al-Baqara, 2/87)
Według Katade, Suddija, Dahhaka i Rebija, a także innej relacji od Ibn Abbas, Ducha Świętego (Ruhulkudus) jest Gabriel (as). I to uznano za najprawdziwsze z przekazów (asahh-i akval). Ponieważ Prorok (s.a.w.) pewnego razu…
„Wybierz się do Kurejszu, a Duch Święty będzie z tobą.”
jak nakazał, w innym czasie
„I Gabriel jest z tobą.”
tak orzekli. Zatem,
„Duch Święty”
Dżibril (as)
„Duch Święty”
jak inne jego imiona. Rzeczywiście, nawet Hassân (ra) w swoim wierszu…
„Anioł Gabriel, posłaniec Allaha, jest również z nami.”
Nie ma nikogo, kto byłby równy Duchowi Świętemu, ani nikogo, kto by mu był podobny.
mówiąc
Duch Święty
Wskazuje to, że ’ jest imieniem Dżibrila. To, że Dżibril jest również nazywany „rûhullah”, potwierdza, że inne imię boskie, Rûhulkudüs, ma to samo znaczenie.
Biorąc pod uwagę te słowa z języka Koranu, można zrozumieć, że Rûhulkudüs oznacza Dżibrila. Jednak w takim przypadku może nasunąć się pytanie:
– Gabriel zstąpił do innych proroków oprócz Jezusa, a tutaj…
„Wzmocniliśmy go Duchem Świętym.”
Co oznacza to, że w boskim orędziu zaiminek, bez uwzględnienia nawet Mojżesza, jest bezpośrednio przypisywany Jezusowi? Czy z tego stwierdzenia nie wynika, że Ducha Świętego należy rozumieć jako osobę odrębną od Gabriela?
Według teologów odpowiedź brzmi „Nie”. Znaczenie tego zastrzeżenia jest następujące: Gabriel ma szczególne uprawnienia w odniesieniu do Jezusa, czego nie ma w przypadku innych proroków. To bowiem Gabriel zwiastował Maryi narodziny Jezusa. Jezus (a.s.) narodził się z jego tchnienia (niefhi), dorastał pod jego opieką i wsparciem, towarzyszył mu wszędzie. Jak czytamy w Surze Maryi…
„Posłaliśmy Mu naszego ducha, który objawił się Mu w postaci ludzkiej.”
(Maria, 19/17)
tak zostało powiedziane. W wersetach wspomniano
„duchowy”
, Ruhullah, Ruhulkudüs, to Dżibril (Gabriel).
EWANGELIA BARNABASA
Najbardziej zbliżony do oryginału egzemplarz Biblii.
Istnieją spory, czy był jednym z Dwunastu Apostołów.
Barnaba
, pochodzi z Cypru i urodził się w rodzinie żydowskiej. Jego prawdziwe imię to
Józef (Yusuf)
'tur. Barnaba to natomiast przydomek, który nadano mu później i oznacza „syn pociechy”.
(Biblia, Dzieje Apostolskie, IV, 36-37; Encyclopedia Britannica, USA 1970, III/171; Türk Ansiklopedisi, Stambuł 1967, V/265).
Próbowali szerzyć przesłanie Jezusa (pokój z nim)
trzyletni okres
spędził w nim znaczną część swojego życia jako bliski naśladowca Jezusa. Wiadomo, że zebrał w książce to, czego nauczył się i usłyszał od Jezusa. Książka ta nosi jego imię.
„Ewangelia Barnaby”
tak się uważa, ale nie wiadomo dokładnie, kiedy napisał swoją książkę.
Ewangelia Barnaby
Został uznany przez kościoły w Aleksandrii do roku 325 n.e.
W I i II wieku po narodzinach Jezusa (pr.b.s.) był rozpowszechniany w pismach Irenesa (120-200 n.e.), który popierał Tevhid.
W 325 roku n.e. odbył się słynny Sobór w Nicei.
Doktryna Trójcy Świętej została ogłoszona oficjalną doktryną chrześcijaństwa paulinistycznego.
jako oficjalne Ewangelie Kościoła
Mateusz, Marek, Łukasz i Jan
Ewangelie zostały wybrane.
Ewangelia Barnaby
Zabroniono czytania i posiadania wszystkich pozostałych Ewangelii, w tym Ewangelii Barnaby. Te zakazy dotyczące Ewangelii Barnaby utrzymywały się również w późniejszych czasach. Mówi się, że w 366 r. n.e. papież Damazus I (304-384 n.e.) wydał dekret zabraniający czytania tej Ewangelii. Dekret ten został poparty przez Gelazjusza, biskupa Cezarei, który zmarł w 395 r. n.e. Na jego liście ksiąg apokryficznych znalazła się również Ewangelia Barnaby.
Apokryf
, po prostu
„ukryte przed opinią publiczną”
oznacza to.
Włączenie Ewangelii Barnaby do indeksu ksiąg zakazanych przez papieża świadczy przynajmniej o jej istnieniu.
Równie prawdziwe jest to, że Papieżowi udało się w 383 roku n.e. zdobyć kopię Ewangelii Barnaby i przechowywał ją w swojej prywatnej bibliotece.
(Muhammed Ataurrahim, Jezus – Prorok Islamu, Anglia 1977, s. 39-41).
Wszystkie te zakazy i środki podjęte w celu uniemożliwienia czytania Ewangelii Barnaby okazały się nieskuteczne. Ewangelia przetrwała do naszych czasów. To, co sprawiło, że przetrwała do dziś, to…
Fra Marino
Istniał mnich o tym imieniu. Otóż:
Msza, z której pochodzi angielskie tłumaczenie Ewangelii Barnaby, znajdowała się w posiadaniu papieża Sykstusa V (1589-1590). Po przeczytaniu dzieł Ireneusza, który szeroko korzystał z Ewangelii, Sykstus zaprzyjaźnił się z Fra Marino, który był z nią blisko związany. Pewnego dnia Marino odwiedził Sykstusa. Zjedli razem obiad. Po posiłku papież zasnął. Ksiądz Marino zaczął przeglądać książki w prywatnej bibliotece papieża i znalazł włoski manuskrypt Ewangelii Barnaby. Ukrył Ewangelię w nowym ubraniu i opuścił papieską rezydencję, udając się do Watykanu. Msza następnie zmieniała właścicieli, aż trafiła do Amsterdamu, do osoby cieszącej się tam wielkim uznaniem i autorytetem, znanej z doceniania tego dzieła. Po jego śmierci przeszła w ręce J.E. Kramera, przedstawiciela króla Prus. W 1713 roku Kramer podarował manuskrypt słynnemu księgowi, księciu Eugeniuszowi Sabaudzkiemu. W 1738 roku, wraz z jego biblioteką, manuskrypt został przeniesiony do Hofbibliothek w Wiedniu, gdzie znajduje się do dziś. Toland, ważna postać w historii wczesnego Kościoła, badał ten manuskrypt i odnosił się do niego w swoich różnych pracach, opublikowanych po jego śmierci w 1747 roku. O Ewangielii powiedział:
„Wygląda jak święta księga.”
(Ataurrahim, tamże, s. 41-42).
Włoski manuskrypt Ewangelii Barnaby został przetłumaczony na język angielski przez Canon i Mrs. Ragg i wydrukowany oraz opublikowany w 1907 roku w drukarstwie uniwersyteckim w Oksfordzie. Większość egzemplarzy angielskiego tłumaczenia nagle i tajemniczo zniknęła z rynku. Znanych jest tylko dwa egzemplarze tego tłumaczenia: jeden w British Museum, a drugi w Bibliotece Kongresu w Waszyngtonie. Z Biblioteki Kongresu udało się uzyskać mikrofilmowy odpis książki, na podstawie którego w Pakistanie wydrukowano nowe wydanie angielskiego tłumaczenia. Jeden z egzemplarzy tego wydania posłużył do przygotowania nowego, poprawionego wydania.
Ataurrahim, tamże, s. 42).
Ewangelia Barnaby została przetłumaczona na język arabski na początku XX wieku w Egipcie przez dr. Chalila Saade, a następnie opublikowana przez Muhammada Rasheda Rizę wraz z przedmową. (Ahmed Şelebi, Mukârenetü’l-Edyân, Egipt 1984, II/215).
W ostatnim czasie wiadomo, że w naszym kraju również odnaleziono ślady Ewangelii i prowadzono na ten temat pewne badania:
Jednym z nich jest Abdurrahman Aygün.
„Ewangelia Barnaby i zapowiedzi dotyczące Proroka Mahometa”
jest jego niepublikowanym dziełem. Zostało napisane w 1942 roku.
(zob. Osman Cilacı, „O pewnym tekście w języku tureckim na temat Ewangelii Barnaby”, Diyanet Dergisi, październik-listopad-grudzień 1983, tom 19, nr 4, s. 25-35)
Wiadomo również, że w 1984 roku w jaskini w okolicach Hakkari znaleziono książkę napisaną w języku aramejskim i alfabetem syryjskim, która okazała się Ewangelią Barnaby, a jej nielegalny wywóz za granicę został powstrzymany.
(patrz: Nauka i Sztuka, Marzec-Kwiecień 1986, numer: 6, s. 91-94).
Ponadto,
„Ewangelia Barnaby”
W 1988 roku, pod tytułem „…”, wydawnictwo Kültür Basın Yayın Birliği opublikowało również tłumaczenie z języka angielskiego na język turecki, autorstwa Mehmeta Yıldızı.
Najważniejsze różnice między Ewangelią Barnaby a czterema innymi Ewangeliami to:
1.
Ewangelia Barnaby nie uznaje Jezusa (pokój z nim) za boga ani za syna Boga.
2.
Synem, którego Abraham miał złożyć w ofierze, był nie Izajasz, jak podaje Pismo Święte i jak głosi wiara chrześcijańska, lecz Izmael.
3.
Oczekiwanym Mesjaszem jest Prorok Mahomet (s.a.w.), a nie Jezus (a.s.).
4.
Jezus Chrystus (pokój z nim) nie został ukrzyżowany, a na jego miejsce został postawiony ktoś, kto mu przypominał, o imieniu Judasz Iskariota.
(Muhammad Abu Zahra, Wykłady o chrześcijaństwie, tłum. Âkif Nuri, Stambuł 1978, s. 105-107).
Kliknij, aby uzyskać więcej informacji:
Ewangelia Barnaby
Z pozdrowieniami i modlitwami…
Islam w pytaniach i odpowiedziach
