– Czy mógłby Pan/Pani wyjaśnić wyrażenia „przekazanie wieści” z 4. wersetu Sūry Zilzāl oraz „objawienie ziemi” z 5. wersetu?
Drogi bracie/Droga siostro,
Tłumaczenie Suri Zilzal:
W imię Allaha, Wszechmogącego i Miłosiernego…
1. Kiedy ziemia zostanie wstrząśnięta tym straszliwym trzęsieniem ziemi;
2. I gdy usunie ciężary z ziemi;
3. I gdy człowiek powie: „Co się z tym dzieje?!”.
4-5. W tym dniu ziemia opowie o wszystkich wydarzeniach, które się na niej wydarzyły, zgodnie z tym, co jej objawił jej Pan.
6. I wtedy ludzie ci wyjdą w różnych grupach, aby im pokazano to, co uczynili.
7. Ten, kto uczynił choćby najmniejszy dobry uczynek, zobaczy jego nagrodę.
8. A kto uczyni choćby najmniejsze złe, to i to odniesie skutek.
Wyjaśnienie Suri:
1-5.
Opisując, jak straszliwy będzie dzień Sądu Ostatecznego i co się wtedy wydarzy, zwraca się uwagę na konieczność przygotowania się na ten dzień. Jak wynika z innych wersetów, w dniu Sądu Ostatecznego, wraz z pierwszym gwizdnięciem w trąbę, na Ziemi nastąpią potężne wstrząsy, góry zostaną wyrwane z miejsc i rozproszone, a na ziemi nie pozostanie nic nienaruszonego.
(por. Al-Kahf 18/47; Ta-Ha 20/101-107)
Ponieważ
„Wstrząs apokaliptyczny to naprawdę ogromne wydarzenie.”
(Al-Hajj 22/1)
Wyrażenie „wyplucie ciężarów ziemi”, użyte w 2. wersecie, zostało interpretowane na kilka sposobów:
a)
Wyciągnąć skrywane w nim skarby.
b)
Wskrzeszenie i wyjście z grobów zmarłych.
c)
Wyrzut minerałów, gazów i lawy z wnętrza Ziemi.
Tefsirci (komentatorzy Koranu) twierdzą, że wydalenie ciężarów z ziemi nastąpi podczas drugiego wiejącego w trąbę. Człowiek, który zobaczy te przerażające wydarzenia na Ziemi,
„Co się z tym dzieje?!”
wyrażając tym samym swój strach i zdumienie. Nigdy wcześniej nie odnotowano wstrząsów o takiej sile.
„W tym dniu ziemia opowie o wszystkim, co jej objawił jej Pan.”
Wersety 4-5 w tym przekładzie zostały interpretowane na trzy główne sposoby:
a)
Bóg obdarza ziemię zdolnością do mówienia i opowiadania, dzięki czemu wyraźnie relacjonuje to, co się na niej dzieje i co kto zrobił. W jednym z hadisów wspomniano, że w dniu Sądu Ostatecznego ziemia zacznie mówić.
(Ibn Mądża, „Zuhd”, 31)
b)
W tym dniu, zgodnie z wyrokiem Allaha, ziemia ujawni wszystko, co się na niej wydarzyło, jakby odpychając się od siebie i odsłaniając wszystko, co ludzie tam zrobili.
c)
Ziemia tym wielkim trzęsieniem zapowiada koniec świata i nadejście życia pozagrobowego.
(Razi, XXXII, 59)
Ostatecznie, nie chodzi o to, czy ziemia dosłownie zacznie mówić, ale o to, że życie na tym świecie dobiegnie końca, a wszystko, co ludzie zrobili, zostanie jawnie ujawnione, i nic już nie pozostanie ukryte. Celem wersetu jest zachęcenie ludzi do takiego życia, aby w tym dniu ziemia mogła o nich mówić dobrze, biorąc pod uwagę tę prawdę.
6.
„W różnych grupach”
jak to tłumaczyliśmy
„eştât”
do słowa,
a)
To, że każdy, wychodząc ze swoich grobów i zmierzając w kierunku miejsca zstąpienia na sąd, będzie miał dobry lub zły stan, piękny lub brzydki wygląd, w zależności od swoich uczynków w tym świecie.
b)
Powstawanie różnych grup ludzi w zależności od ich przekonań i praktyk.
c)
Nadano temu różne znaczenia, na przykład, że ludzie z różnych regionów Ziemi wyjdą i będą maszerować w oddzielnych grupach w kierunku miejsca ostatecznego sądu.
(Razı, XXXII, 60; Elmalılı, IX, 6012)
Możliwe jest również przyjęcie, że werset ten zawiera wszystkie te znaczenia. Głównym przesłaniem jest jednak to, że to, co decyduje o losie każdego człowieka w życiu pozagrobowym – czy znajdzie się on wśród dobrych, czy zły – to jego własny wybór, wiara i sposób życia w tym świecie, poczynając od momentu opuszczenia grobu. Zatem opis ten wskazuje również na istnienie niezbywalnej odpowiedzialności indywidualnej każdego człowieka.
7-8.
Te werset, które stwierdzają, że każdy ostatecznie otrzyma wynagrodzenie za swoje czyny, są uważane za mądre wypowiedzi (cawami’l-kelim), ponieważ wyrażają prawdę wspólną dla całego rodzaju ludzkiego. Jak twierdził Prorok, werset te stanowią wyjątkowe i wszechogarniające stwierdzenie.
(Buhari, „Sztur”, 12; „Tefsir”, 99)
Werset wyraża myśl, że nawet najmniejsze dobro lub zło uczynione na tym świecie nie zniknie, a w dniu sądu ostatecznego zostanie rozliczone i otrzyma odpowiednią nagrodę lub karę. (por. Al-Kahf 18/49; Al-Anbiya 21/47)
Także Prorok.
„Ocalcie się od ognia choćby pół daktylem lub miłym słowem.”
(Buhari, „Edeb”, 34, „Zakat”, 10, „Tawhid”, 36)
Przez ten nakaz podkreślił, że nawet najmniejszy akt dobroczynności, wykonany z dobrym zamiarem i miłością do ludzi, w oczekiwaniu na nagrodę od Boga, może uchronić osobę przed ogniem piekielnym w życiu pozagrobowym, oraz że każdy człowiek powinien czynić dobro w miarę swoich możliwości, a dobroczynność, nawet niewielka, spełniająca określone warunki, nie powinna być lekceważona.
(zob. Diyanet Tefsiri, Kur’an Yolu: V/616-617).
Z pozdrowieniami i modlitwami…
Islam w pytaniach i odpowiedziach
