Drogi bracie/Droga siostro,
Tawhid:
„Jednolite wierzenie” – „wierzenie, że nie ma boga oprócz Allaha”. „Powtarzanie słów „Lâ ilâhe illâllah””.
dotyczą znaczeń.
Tawhid
od razu przychodzi na myśl
„Nie ma boga oprócz Allaha”
Przyjdzie czas na te słowa. (lub) Te słowa wkrótce się sprawdzą.
„świadoctwo o jedności Boga”
oznacza to, że nie ma boga oprócz Boga.
W odniesieniu do tego świata istnienia użyto różnych porównań. Jednym z nich jest
„pałac wszechświata”
To właśnie jest tewhid – wiara w jedność, jednoczenie i nieprzyznawanie komukolwiek udziału w panowaniu nad tym pałacem.
Podłoga pałacu wszechświata nie pochodzi z innego miejsca, a sufit z innego. Dywany, lampy i inne przedmiety tego pałacu nie zostały przywiezione z innego świata i tam zamontowane. Wszystko w pałacu, a przede wszystkim każdy gość, rodzi się z pałacu. Spójrzmy na kwiat: od ziemi do słońca, zawiera w sobie dziesiątą część wszystkiego, co znajduje się w pałacu. Przyjrzyjmy się ludzkiemu ciału: zawiera ono elementy, które są kamieniami węgielnymi tego pałacu.
Góry stanęły na równinach jak krzesła. Ale nie zostały tam przywiezione z zewnątrz, tylko wyrosły z równiny. Owoce trzymają się gałęzi. Nie zostały zaimportowane z innego miejsca, tylko wyrosły z drzewa.
Dziecko siedzi na kolanach matki. Nie przybyło z innego kraju, lecz wyrosło w jej łonie. Słońce stało się lampą w tym pałacu. Nie zostało kupione z innego miejsca, lecz stworzone wraz z niebem.
W tym świecie, w którym istnieje nieskończona liczba istot, te istoty zostały zjednoczone, połączone, ustanowiono między nimi relacje, a ten świat istnienia przybrał formę pałacu. Ludzie, którzy o tym myślą, wymawiają słowo o jedności Boga i wiedzą, że ten pałac ze wszystkim, co się w nim znajduje, jest własnością i stworzeniem Boga.
Świadectwo o jedności Boga (Kelime-i Tevhid)
Chociaż oznacza, że nie ma boga oprócz Boga, to słowo użyte w tym tekście…
Allah
ponieważ jego imię obejmuje wszystkie imiona Boże,
„Oprócz Allaha nie ma nikogo, kto by ożywił”
(dający życie)
Nie ma Stwórcy prócz Boga.
(twórca)
Nie ma nikogo, kto mógłby być Panem, oprócz Allaha.
ukrywa w sobie takie znaczenia. W ten sposób w tym jednościowym ujęciu Boga (tawhid) skrytych jest tyle ujęć jedności, ile jest imion Bożych.
Niektórzy z naszych uczonych mówią o teizmie,
„teoretyczne i praktyczne”
Podział ten obejmuje dwa rodzaje: teologiczny i praktyczny. Zgodnie z tą klasyfikacją, wiedza o jedności Boga i o tym, że wszelkie jedności w kosmosie wskazują na Jego jedność, to zawsze teologia jedności (ilmī tevhid). Praktyczna jedność (ameli tevhid) to natomiast pełne panowanie tej wiary w jedność w świecie ludzkich czynów.
Początek Fatihy (Fatiha-i Şerife)
„Tylko Tobie oddajemy cześć i tylko od Ciebie pomocy oczekujemy.”
ten werset przekazuje praktyczną lekcję o jedności Boga:
„Tobie jedynej oddajemy cześć i od Ciebie jedynej prosimy o pomoc.”
Skierowujemy się tylko w stronę, którą Ty wskazałeś, składamy dłonie w modlitwie tylko w Twojej obecności, tylko Tobie ulegamy i oddajemy cześć. Zajmujemy się tylko tym, co Tobie jest miłe, i w sercach naszych pielęgnujemy tylko miłość, która Tobie jest miła.
Człowiek, który oddaje cześć jedynie Bogu, uwalnia się od poniżenia związanego z kultem fałszywych bóstw, a sługus, który prosi o pomoc jedynie Go, uwalnia się od ulegania przyczynom i stania się niewolnikiem wydarzeń. I z całkowitym zaufaniem ucieka się do swojego Pana. To jest wielkie duchowe szczęście, a zarazem wielka siła.
Droga do osiągnięcia stanu doskonałego wierzącego prowadzi właśnie przez osiągnięcie doskonałości w teizmie, zarówno w sensie intelektualnym, jak i praktycznym.
Tewhid (jedność Boga) nie ogranicza się tylko do tych aspektów.
Słowa oznaczające cechy, imiona i czasowniki
W tym przypadku również mamy do czynienia z teizmem. Można to podsumować w następujący sposób:
Jedność Działań:
„Wiedzieć, że przyczyny nie mają żadnego wpływu na stworzenie i funkcjonowanie rzeczy”, „wierzyć, że jedynym Stwórcą jest Bóg”.
Jedność Atrybutów:
„Oznacza to, że wiedząc, iż atrybuty takie jak wiedza, moc i wola, przypisywane stworzeniom, również są stworzeniami Boga, nie należy przypisywać im niezależnego istnienia.”
Jedność istoty:
„Uznawać wszelkie istnienie za nic w porównaniu z Jego istnieniem i bytem”.
Dawać życie, zabijać, uzdrawiać, prowadzić do prawego drogi, zapewniać środki do życia – każde z tych działań jest odrębnym aktem.
Te liczne, wręcz nieskończone, czasowniki opierają się na tych samych przymiotnikach. Przymiotniki te
„życie, wiedza, moc, słuch, wzrok, wola, mowa, stworzenie”
są to atrybuty. Zrozumienie, że wszystkie nieskończone działania w świecie stworzeń pochodzą od tych boskich atrybutów, to właśnie jedność działań (tevhid-i ef’al).
Przypisanie tych cech tylko jednej osobie jest jednak…
jedność istoty
jest.
Z pozdrowieniami i modlitwami…
Islam w pytaniach i odpowiedziach
