Drogi bracie/Droga siostro,
Firma,
To znaczy przypisywać Bogu partnera.
To ma swój zewnętrzny, czyli
„deficyt”
jest; a także
„hafiz”
czyli ukryty. Jawny to ten, który znamy jako politeizm. Wierzenie w trzech bogów lub uznawanie posągów za wstawienników u Boga należy do tej grupy.
Jeśli chodzi o Hafî Şirke,
Ogólnie rzecz biorąc, dzieli się to na dwie części.
Ktoś,
Zapomnienie o zadowoleniu Boga i okazywanie się przed ludźmi w sposób obłudny i pozorny, lub dążenie do zaspokojenia pożądliwości cielesnych.
Drugi to
Nadmierne przywiązywanie wagi do istot, które pełnią rolę przyczyn w powstawaniu rzeczy; uważanie ich za posiadające wpływ.
Istnieje jeszcze bardziej ukryty rodzaj politeizmu, który nie objawia się w świecie czynów, lecz w świecie uczuć, w świecie serca. W miarę jak ludzie postępują duchowo, politeizm staje się coraz bardziej ukryty…
Nadmierne skupianie się na przyczynach jest również wbrew zasadom firmy.
Jeśli przy realizacji jakiejś sprawy przyznaje się przyczynie sto razy większą wagę niż jej rzeczywiste znaczenie, to dziewięćdziesiąt dziewięć procent tej wagi należy zaliczyć do ukrytego partnerstwa z szatanem… Nadmierne zaufanie do własnego ja, oddanie mu wszystkich swoich zdolności, to również ukryte partnerstwo z szatanem.
Oto tylko jeden przykład:
Cebbar
i
Samolubny
jedynie Bóg. Jeśli człowiek wykorzystuje dary, które Bóg mu dał – byt, siłę, wiedzę – do uciskania Jego stworzeń w Jego obecności,
Cebbar
i
Samouwielbienie
próbuje nim być i wkracza w tajne stowarzyszenie.
Prorok Mahomet (s.a.w.)
„Felak”
dla,
„Jest to więzienie piekielne, w którym uwiększeni są tyrani i zarozumilcy, a piekło samo szuka ucieczki przed nim u Boga.”
(Deylemi, 3/217; Kenzu’l-Ummal, nr 2954; Podkreśla się, że przekaz jest słaby. zob. Šawkānī, 5/640-641)
Tak zostało powiedziane. Ale oto, że piekło się boi i ucieka, a nasz ego pragnie tego. Już to samo wystarcza, aby stwierdzić, że ego jest znacznie bardziej niebezpieczne niż piekło. Ale i tego nie chcemy zrozumieć z powodu tego samego ego…
Inny hadis:
„Ten, kto przyjął islam, a jednocześnie okazuje komukolwiek szacunek ze względu na jego bogactwo, traci dwie trzecie swojej wiary.”
(Jednak przekaz jest słaby. Zob. Bayhaqi, Şuab, 12/373)
W islamie miłość do Boga jest podstawą. Kochanie bogatego człowieka, który odprowadza zadek i czyni dobre uczynki, jest miłością w imię Boga i nie podlega zakazowi zawartemu w tym hadisie. Zakazana jest tu miłość, która polega na zaniedbywaniu Boga i okazywaniu czci stworzeniu.
Islam jest religią jedności Boga.
Władcą i Właścicielem tego wszechświata jest tylko Jeden. Wszelkie dobro pochodzi z Jego skarbca. Islam uczy, że nie należy być nadmiernie wdzięcznym słońcu za światło, polu za zboże ani bogaczowi za bogactwo. Każdy i wszystko jest jedynie przyczyną, środkiem. Wszystkie błogosławieństwa pochodzą od Pana nieba i ziemi.
Jeśli biedny, wierzący człowiek, który zrozumiał tę lekcję, okaże ubliżanie bogatemu, jakby to on, a nie Bóg, zapewniał mu utrzymanie, może to uszkodzić jego wiarę w jedność Boga (tawhid). Każdy człowiek, bogaty czy biedny, jest kochany jedynie ze względu na takie cechy jak wiara, moralność, cnota, wiedza, rozum, uczciwość. Bogactwo samo w sobie nie jest powodem do miłości.
Bogacz, który przeczyta ten hadis, nie będzie oczekiwał wdzięczności od nikogo. Nie będzie oczekiwał nadmiernego szacunku za swoje dobre uczynki i hojność. Wie, że w przeciwnym razie naruszyłby nie tylko honor i godność drugiej osoby, ale i jej religię.
Z pozdrowieniami i modlitwami…
Islam w pytaniach i odpowiedziach
