– Proszę, czy mógłby Pan/Pani wyjaśnić to zdanie?
– W pewnym wersecie przeczytałem, że „pokutowanie nie jest przyjmowane, gdy ktoś jest w objęciach śmierci”. Co właściwie oznacza „w objęciach śmierci”? Czy to znaczy, że jeśli ktoś pokutuje w chwili śmierci, w ostatnim oddechu lub może kilka sekund przed nim, to jego pokutowanie nie zostanie przyjęte? Tak to zrozumiałem.
– A co z osobą, która nawraca się w obliczu nieuleczalnej choroby, np. mężczyzna dowiaduje się, że zachorował na śmiertelną chorobę i lekarz mówi mu, że umrze za 5, a może 10 lat, i ten człowiek nawraca się do Boga, żałując za swoje grzechy. Czy takie nawrócenie zostanie przyjęte?
Drogi bracie/Droga siostro,
Oto tłumaczenie jednego z wersetów dotyczących tego tematu:
„Nie ma przebłagania dla tych, którzy popełniają zbrodnie, a gdy śmierć im się zbliża, mówią: „Teraz się nawracam”. Ani dla tych, którzy umierają w niewierze. Dla nich przygotowaliśmy bolesne męki.”
(Nisa, 4/18)
Dopóki człowiek żyje, drzwi do nawrócenia są otwarte.
Kiedy uświadomią sobie swoje błędy i skują się, ma się nadzieję, że Bóg, zgodnie ze swoją obietnicą, przyjmie ich skruchę i przebaczy grzesznym sługom, oczekuje się tego z Jego łaski.
Jeśli grzesznik nie nawróci się do ostatniej chwili swojego życia, a nawróci się tuż przed śmiercią, po tym jak stracił nadzieję na życie doczesne i zobaczył, poczuł pewne prawdy dotyczące świata pozaziemskiego, berzachu i życia po śmierci, to powodem tego nawrócenia jest:
że nie było to szczere żalowanie oparte na wierze w życie pozagrobowe, lecz miało na celu uniknięcie wymierzonej kary.
Ponieważ nie ma już okazji do ponownego sprawdzenia wierności i posłuszeństwa, nie zostanie to przyjęte.
Kolejnym rodzajem odrzucanej pokutnej modlitwy jest modlitwa tych, którzy przeżyli całe życie w zaprzeczeniu prawej religii, a po śmierci i ujrzeniu świata pozagrobowego uświadomili sobie swój błąd.
Ponieważ nie wynika to z wiary w niewidzialny świat i szczerego żalu, nie zostanie to przyjęte przez Boga. Istnieją również inne wersety potwierdzające to orzeczenie.
(zob. Al-Baqara, 2/162; Al-Imran, 3/91)
Ponadto, od Proroka Mahometa (pokój i błogosławieństwo niech będą z nim),
że pokutę popełnioną w chwili, gdy zaczynają się ból i cierpienie śmierci, nie zostanie przyjęta.
W tym kontekście przekazano hadisy.
(Müsned, II, 132, 153; Ibn Mâce, Zühd, 30; Tirmizî, Daavât, 98)
Zarówno wiara, jak i skrucha mogą nastąpić dzięki zaangażowaniu umysłu i serca, a zatem woli. W przypadku zbliżającej się śmierci lub zagłady, wiara w niewidzialny świat i wola znikają, a kontynuowanie grzechu staje się niemożliwe.
W takiej sytuacji człowiek nie mógłby podejmować żadnych działań, które miałyby znaczenie religijne.
(Maturidi, Tevilâtü’l-Kurân, IV, 93-98)
Zgodnie z tym, niezależnie od tego, jak bardzo ktoś jest chory, nawet jeśli lekarze określą datę śmierci lub jest bliski śmierci, nawet jeśli umrze za kilka sekund, każde odrobinę szczerej pokutowania, zanim zobaczy prawdę wiary dotyczącą świata pozaziemskiego, jest ważne.
Ponieważ nie znamy dokładnie stanu duszy osoby w agonii, powinniśmy mieć dobre myśli o każdym akt odrobiny i zakładać, że jej odrobina jest przyjęta i ważna.
Z pozdrowieniami i modlitwami…
Islam w pytaniach i odpowiedziach
