– Jak można na to spojrzeć z socjologicznego punktu widzenia?
Drogi bracie/Droga siostro,
Życie świeckie
Jeśli przez „życie doczesne” rozumie się życie na tym świecie, to należy to przeanalizować. Zgodnie z islamem, ludzie powinni dążyć zarówno do życia doczesnego, jak i wiecznego. Jeśli jednak przez „życie świeckie” rozumie się życie pozbawione religii, to…
zświecczyć się
w takim razie oznacza to całkowity ateizm.
Dzisiaj
sekularyzm lub laicyzm
Trzy mentalności walczą o uregulowanie życia na świecie, wyrażone za pomocą tych pojęć.
a)
To mentalność, która postrzega świeckość jako bezbożność i nie przewiduje miejsca dla życia religijnego. Turcja była świadkiem takich praktyk świeckości w okresie jednopartyjnym i rządów przywódcy narodowego.
b)
To mentalność, która postrzega świeckość/sekularyzm jako zachowanie równego dystansu do wszystkich religii, ale nie stosuje tej zasady do poszczególnych osób, lecz jedynie pokazuje, że państwo zachowuje równy dystans do wszystkich obywateli, zarówno religijnych, jak i świeckich.
c)
Perspektywa islamska, która nie dopuszcza do narzucania religii, umożliwia ludziom swobodne praktykowanie swojej wiary i traktuje wszystkich obywateli z równym szacunkiem i prawami, co jest uznawane za cechę świeckości. Historia islamu jest pełna przykładów niezwykłej tolerancji wobec mniejszości religijnych. Islam, a konkretnie prawo islamskie (Szariat), gwarantuje to.
Kwestia świeckości dotyczy już nie tylko ustroju państwowego, ale także społeczeństw, a nawet poszczególnych jednostek. Dlatego od teraz będziemy mówić o świeckim życiu, o świeckim sposobie bycia, który dotyczy każdego człowieka.
– Aby zrozumieć postawę islamu wobec życia świeckiego, należy przyjrzeć się nakazom i zakazom zawartym w islamie, jego wartościom humanistycznym, uniwersalnym wartościom moralnym oraz wartości, jaką przypisuje światu. W tym kontekście można przywołać wiele hadisów i ajatów.
Ale sedno sprawy jest takie:
Głównym celem Koranu jest wpajanie zasad wiary, ustanowienie sprawiedliwości i świadomości służby Bogu w społeczeństwie ludzkim. Zgodnie z tym, życie doczesne ma ogromną wartość, o ile służy tym celom, i staje się jedynym polem służby, jak mówi hadis, „polem uprawnym” dla życia pozagrobowego, czyli raju.
– Jest takie powiedzenie, które używa się w różnych kontekstach i w różnych wariantach:
„Wojna jest zbyt ważna, żeby powierzać ją tylko wojskowym. Religia jest zbyt ważna, żeby powierzać ją tylko teologom.”
tak jak.
Jeśli posłużymy się tym argumentem:
„Życie ludzi, którzy muszą zdobyć dwa światy, jest zbyt cenne, by powierzyć je ludziom.”
Tak, aby człowiek mógł prowadzić szczęśliwe i udane życie w pokoju w tym świecie i w życiu pozagrobowym, musi przestrzegać przykazań i zakazów Allaha, który wszystko wie, ustanowił prawa obu światów i stworzył ludzi.
Zasady islamu nakazują bogactwo. To jeden z podstawowych filarów islamu.
Zakat i pielgrzymka do Mekki (Hajj)
Nakazanie takich obowiązków jest zatem również nakazem wzbogacenia się.
Jak wiadomo,
świat ma trzy wymiary:
Pierwszy aspekt,
Jest jak lustro, w którym odbijają się imiona i atrybuty Boga, i jak list, który przekazuje Jego przesłanie.
Drugi aspekt,
Jak wspomniano w hadisie, jest to pole, które czeka na nas w życiu pozagrobowym.
(Sehawi, Makasid, s. 497; Acluni, Keshf al-Hafa, 1/1320)
Po trzecie,
To ta strona świata, która sprawia, że zapomina się o Bogu i życiu pozagrobowym. Świat, który, jak wyrażał się Hazrat Ali, jest zły i przedstawiany jako konkubina życia pozagrobowego, to świat, który przeszkadza w dostaniu się do życia pozagrobowego, uniemożliwia przygotowanie się do życia pozagrobowego i blokuje drogę do Boga. W przeciwnym razie świat jest bardzo uroczy i zasługuje na wiele pochwał jako pole uprawne życia pozagrobowego i boski list/książka przekazująca przesłania Boga.
(zob. Mektubat, s. 289-290)
– Z tej perspektywy można powiedzieć, że żadna czynność, której centrum jest życie pozaziemskie, nie pozostaje świecka, lecz staje się religijna. Wszystkie działania ukierunkowane na życie pozaziemskie, podążające ścieżką wytyczoną przez Koran, działające w oparciu o zadowolenie Boga, są rodzajem kultu, tracą cechy świeckie i zaczynają działać na rzecz życia pozaziemskiego.
Oto przykładowe tłumaczenia niektórych wersetów, które poruszają tematykę religii i życia doczesnego:
„W religii nie ma przymusu.”
Prawdziwa droga została odróżniona od błędu, prawda od fałszu. Kto odrzuca bóstwa i wierzy w Allaha, ten trzyma się najmocniejszego, nie do zerwania, uchwytu. Allah słyszy i wie wszystko.
(Al-Baqara, 2/256)
„Ty po prostu dalej pouczaj ludzi! Twoim zadaniem jest jedynie pouczanie i skłanianie do refleksji. Nie masz nikogo zmuszać.”
(Al-Ghashiya, 88/21-22)
„Niektórzy mówią:
„O, Panie nasz, daj nam to, co nam obiecałeś, już w tym świecie!”
Mówią: „Nie mamy udziału w życiu przyszłym”. Niektórzy zaś mówią: „O, Panie nasz!
Daj nam dobro i piękno w tym świecie, i daj nam dobro i piękno w życiu przyszłym.
i uchron nas od ognia piekielnego!’ Oni właśnie zobaczą w pełni dobro i błogosławieństwo tego, co zdobyli. A Bóg jest szybki w rozliczeniu.”
(Al-Baqara, 2/200-202)
„Kafirów ubarwiono im światem tym doczesnym, dlatego śmieją się z wierzących. Lecz ci, którzy czczą Boga i unikają grzechu, będą w dniu ostatecznym wyżej niż oni. Bóg obdarza swymi łaskami, bez rachunku, kogo zechce.”
(Al-Baqara, 2/212)
„O wy, którzy wierzycie! Bądźcie w waszej społeczności grupą, która wzywa do dobra, rozkrzewa dobro i zapobiega złu. To właśnie oni odniosą sukces i zbawienie.”
(Rodzina Imran, 3/104)
„Kto pragnie szczęścia doczesnego, niech wie, że zarówno szczęście doczesne, jak i szczęście wieczne pochodzą od Boga. Bóg doskonale słyszy i widzi.”
(Nisa, 4/134)
„Powiedz: „Kto ma prawo zabraniać ozdób, które Bóg stworzył dla Słuchaczy, i czystych, przyjemnych środków do życia, które On wyłonił?” Powiedz: „One (środki do życia, błogosławieństwa) należą do wierzących w życiu doczesnym (razem z niewierzącymi), a w Dniu Sądu Ostatecznego (te środki do życia i błogosławieństwa) należą wyłącznie do wierzących. Tak właśnie my wyjaśniamy werset dla tych, którzy rozumieją i wiedzą.””
(Al-A’raf, 7/32)
„Karnun, jeden z tych, którzy zboczyli z drogi, należał do narodu Mojżesza i okazał się tyranem, który prześladował swój lud. Nadaliśmy mu takie bogactwa, że nawet silni ludzie z trudem nosili klucze do jego skarbów. Lud mówił do niego:
„Nie ufaj bogactwu swojemu i nie pyszcz się! Albowiem Bóg nie kocha pysznych!”
Powiedział: „Staraj się, aby ten majątek, którym obdarzył cię Bóg, służył ci w budowaniu wiecznego domu w zaświatach, ale nie zapominaj o tym, co ci się należy w tym świecie! (Zachowaj tyle, ile potrzebujesz). Tak jak Bóg cię obdarzył, tak i ty bądź dobrym dla ludzi, nie szukaj zniszczenia porządku w kraju! Bo Bóg nie kocha tych, którzy sieją zamęt.”
(Kasas, 28/76-77)
Z pozdrowieniami i modlitwami…
Islam w pytaniach i odpowiedziach
