– Er wordt gezegd dat het stenigingsritueel van de steen van de duivel afkomstig is van Abraham.
– Zijn er verzen in de Koran over het stenigen van de duivel?
Beste broeder,
Antwoord 1:
“Herinner u Allah op de vastgestelde dagen. Voor wie Godvrezend is, zijn het twee dagen.”
(op weg terug)
Wie haast maakt, begaat geen zonde, en wie langer blijft, begaat ook geen zonde. Wees Godvrezend. Weet dat jullie voor Hem zullen verschijnen!”
(Al-Baqara, 2/203)
Elmalılı Merhum legt dit vers als volgt uit:
„De dagen zijn geteld“
Het zijn de dagen van Tashriq. In de verzen over de Hadj staat een
„de dagen zijn geteld“
, en ook
„bekende dagen“
is er.
„Bekende dagen“
De eerste tien dagen van Dhu al-Hijjah, of
„dagen van de slachtoffers“
(dat wil zeggen de tiende, elfde en twaalfde dag van Dhu al-Hijjah),
„getelde dagen“
met het bondgenootschap
„De dagen van de toevoeging“
(dat wil zeggen de elfde, twaalfde en dertiende dag van Dhu al-Hijjah)
wordt uitgelegd als.
Teşrîk,
Het hardop uitspreken van de takbīr is bedoeld. De specifieke takbīr die hardop wordt uitgesproken en bekend staat als de takbīr van al-Tashrīq, wordt toegeschreven aan Ibrahim. Van de ochtend van de dag van Arafah tot de avond van de vierde dag van het Offerfeest zijn het dagen van takbīr en herinnering, en de „getelde dagen“ kunnen ook op deze vijf dagen betrekking hebben. Echter, de eerste dag is Arafah, de drie dagen zijn de dagen van al-Nahār, en de vijfde dag is alleen de dag van al-Tashrīq. Maar…
„de dagen van de tešrîk“
De term verwijst specifiek naar de elfde, twaalfde en dertiende dag van Dhu al-Hijjah, oftewel de tweede, derde en vierde dag van Eid al-Adha. Deze dagen staan in Mina bekend als de dagen van het gooien van stenen en het uitspreken van de takbīr. Het is tevens de dag waarop het offerdier wordt verspreid, wat een van de betekenissen van de takbīr is. Hoewel de dagen van de takbīr tot vijf dagen kunnen oplopen, is de herinnering en het uitspreken van de takbīr op de dag van Arafah en de dag van Eid al-Adha…
„de dagen van de informatie“
dat wil zeggen, omdat het betrekking heeft op de periode na het volbrengen van de bedevaart, wordt melding gemaakt van de „eyyâm-ı ma’dudât“, de getelde dagen, die deel uitmaken van de bekende dagen, met name
„de dagen van de Teshriq“
dat betekent dat het drie dagen duurt.
„Wie haast maakt om terug te keren“
De komst van de uitdrukking bevestigt dit ook. Het stenigingsritueel na de bedevaart wordt niet expliciet in de Koran beschreven, maar het is wel een vorm van het verheerlijken van Allah.
(God verheerlijken)
Er is een reden voor aangegeven. Volgens overlevering riepen de mensen op deze dagen in de tent van Omar (r.a.) de tekbir uit, en de mensen om hem heen riepen het ook, zelfs alle mensen op de weg en tijdens de tawaf riepen de tekbir uit. Kortom, het bovenstaande,
„…Zoals jullie je voorouders herinnerden, zo herinner jullie nu Allah…“
(Al-Baqara, 2/200)
de vers, de absolute herinnering; die aan hem toegeschreven is,
„Herinner u Allah in de getelde dagen.“
De uitdrukking beveelt de zogenaamde ‚teşrik tekbiri‘ aan, een specifieke vorm van herinnering aan God, en de betekenis ervan kan als volgt worden samengevat:
Arafat en Nahir
(Op de dag van het Offerfeest)
Naast de bekende gebeden, herdenk de naam van God ook tijdens de drie dagen van Tashriq, die zijn aangewezen voor de terugreis van de pelgrims na voltooiing van de hadj, door luid te roepen: „Allahu Akbar“ (God is de grootste) na de gebeden en bij andere gelegenheden, zoals het gooien van stenen. Vertrek niet voordat u dit gedaan hebt. Wie echter zijn zaken binnen twee dagen afhandelt en haast maakt om naar zijn thuisland terug te keren, begaat geen zonde. Maar niet binnen één dag. Daarom wordt de eerste van deze twee dagen…
„de beslissingsdag“
Men zegt dat men op die dag in Mina moet zijn. En de tweede is…
„de eerste dag van actie“
Men zegt dat sommige pelgrims op deze dag vanuit Mina vertrekken. Deze twee dagen zijn de tweede en derde dag van het feest en behoren zowel tot de dagen van Nahr als tot de dagen van Tashriq. En wie achterblijft en het stenigingsritueel…
„tweede dag van de actie“
Wie het laat tot de derde dag, de laatste dag van de Tashriq, dan is er ook geen zonde. Het is een keuze om te haasten of achter te lopen. Maar deze keuze en het ontbreken van zonde is niet absoluut, maar geldt alleen voor de bedevaartganger die godvrezend is, en het is een goddelijke eis om zijn hart niet te beangstigen. Want de godvrezenden waken voor het kleinste gebrek, en in werkelijkheid zijn het de godvrezenden die bij God als bedevaartgangers worden beschouwd. Daarom, vrees allen God, en weet dat gij allen tot Hem verzameld zult worden.
(zie Elmalılı, De Ware Religie, de uitleg van het betreffende vers)
Het is waar dat de polytheïstische Arabieren sommige rituelen beoefenden die afkomstig waren uit de religie van Abraham.
Maar deze rituelen zijn in de loop der tijd sterk veranderd en hebben veel misstanden voortgebracht. Met name de aanwezigheid van de Kaaba in Mekka als levend symbool wordt in de Koran bevestigd, waar de stam van de Koeraisjieten – zij het op een verkeerde manier – hun bedevaartgerelateerde rituelen uitvoerden.
Deze houding van de stam Qurajsh heeft hen niet in staat gesteld om een specifiek geloof te aanhangen; het heidendom was inmiddels volledig uit de hand gelopen.
De profeet Abraham
Hanif
Het feit dat ze nog enkele overblijfselen van hun religie bezitten, heeft hen noch een echte identiteit in religieus opzicht gegeven, noch hun onwetendheid weggenomen. Daarom beschrijft de Koran hen als onwetend.
De wijsheid achter het stenen gooien naar de duivel:
Het stenigingsritueel is een van de verplichte onderdelen van de Hajj.
Het stenigingsritueel symboliseert dat Ibrahim de duivel, die hem probeerde te belemmeren, wegjaagde door hem met stenen te beweren. De duivel verscheen hem als een profeet en hij stenigde de duivel die tussen hem en zijn God wilde komen en hem probeerde te belemmeren.
„Ontvang uw taken met betrekking tot de Hajj van mij.“
(Nesai, Menasik, 220)
De Profeet van Allah, die dit gebod heeft gegeven, heeft deze handeling zelf uitgevoerd en het ook zelf aan de mensen geleerd.
Het stenen gooien symboliseert in zekere zin een strijd tegen de duivel. Met elke steen die hij gooit, richt hij zich tegen zijn eigen ego, zijn begeertes en de duivel. Hij probeert deze verschillende aspecten die hem tot zonden en fouten drijven, één voor één te vernietigen. Op weg naar het opofferen van alles wat hij heeft voor Allah, moet hij de duivel en zijn wapens en fronten, waar die zich ook maar voordoen, uit de weg ruimen. Trots, arrogantie, bezittingen, status, rang, eer, roem, ego, jeugd, huwelijk, kinderen… alles wat de dienstbaarheid en verantwoordelijkheid in de weg staat…
Tijdens het stenigingsritueel imiteert de pelgrim zowel de rol van Ibrahim als volgt de sunna van de Profeet. Hoewel de pelgrim symbolisch de stenen naar de stapels stenen werpt die de duivel vertegenstellen, moet hij in werkelijkheid stenen werpen met het besef van zijn eigen zwakke punten, de punten waar de duivel hem in de verleiding brengt. Omdat iedereen zijn eigen gebreken, zwakheden en zonden het beste kent, moet hij met elke steen zijn eigen ego, zijn lusten en de impulsen die hem tot zonde drijven, stenigden. Symbolisch werpt hij zeven stenen op de eerste dag en veertignegen of zeventig stenen op de volgende dagen. Dit grote aantal is een metafoor. Het betekent dat hij voortdurend op zijn hoede moet zijn tegen de duivel en dat hij duizenden stenen moet hebben om hem te stenigden, zelfs als de duivel honderden keren verschijnt. Hij moet zich niet langer laten leiden door…
„Ik vlucht bij God voor het kwaad van de verstoten duivel!“
in de vorm van
„istiaze“
dus
„Ik vlucht bij God voor de vervloekte duivel“
Hij moet het niet alleen met woorden doen, maar bewuster, met zijn hele wezen. Hij moet zich bewust zijn van wie hij is en bij wie hij zijn toevlucht zoekt.
„Rachim“
van de duivel
„Uterus“
Hij moet begrijpen dat hij zijn toevlucht zoekt bij de God die is. Als hij dit niet begrijpt en alleen maar vast komt te zitten in het symbool, in de vorm, en de betekenis en wijsheid ervan niet kan bevatten,
„de duivel stenengewijs bestook“
Hij wordt nogmaals misleid door zijn eigen waan! Want de duivel is niet buiten, zoals hij daar gesymboliseerd wordt, maar zoals de Profeet zei…
„Zoals het bloed in de aderen stroomt, zo stroomt het in de mens.“
(Bukhari, Itikaf 11-12)
Klik hier voor meer informatie:
–
De betekenis van het stenen gooien naar de duivel tijdens de Hajj.
Antwoord 2:
„Het niet waarschuwen van hun vaders/voorouders“
Hiermee wordt bedoeld dat er sinds hun beroemde voorvader Adnan geen enkele waarschuwer meer in hun geslachtlijn is verschenen.
(vgl. Ibn Ashur, commentaar op het betreffende vers)
Volgens sommige andere geleerden verwijst het woord ‚voorouders‘ hier alleen naar de voorouders die leefden in de periode van de Fetret.
(Celaleyn, uitleg van het betreffende vers)
Klik hier voor meer informatie:
– De stichting van de Profeet Mohammed (vrede zij met hem) onder een gemeenschap wiens voorouders niet gewaarschuwd waren.
Met vrede en gebed…
Islam in vraag en antwoord
