– Stel, ik wil een bepaalde weg inslaan en ik krijg positieve aanwijzingen, is dat dan een teken dat ik die weg moet volgen?
– Moeten we dankbaar zijn voor de zegeningen en gunsten die ons zijn gegeven, en zo leven? Als iemand bijvoorbeeld een groot hart en een mooi karakter heeft gekregen, moet hij dat dan als voorbeeld aan anderen stellen?
– Bestaat er zoiets als een genade zonder reden, of kunnen we de reden achter die genade begrijpen door erover na te denken? Zouden we een fout maken als we denken: ‚God heeft me dit en dat gegeven, en tegelijkertijd gebeurden er bepaalde dingen, dus dit kan een teken zijn‘, en op basis daarvan, vertrouwend op God, een eigen pad zouden uitstippelen?
– Welke verzen en hadiths zijn er over genade, en welke meningen bestaan er hierover? Zou u een gedetailleerd antwoord kunnen geven, rekening houdend met wat ik eerder heb gezegd?
Beste broeder,
Allereerst schenkt Hij uit genade. De zegeningen die Hij zelfs aan ongelovigen schenkt, die Hem helemaal niet dankbaar zijn, zijn hier het duidelijke bewijs van. En bovendien,
„Mijn genade omvat alles.“
(Al-A’raf, 7/156)
zoals vermeld in de volgende vers:
Rahman
Dit wordt ook aangetoond door de goddelijke verklaring die de naam van de oneindige genade verkondigt.
Een van de belangrijkste redenen voor het schenken van zegeningen is ongetwijfeld de beproeving van de mens. Deze test is cruciaal om de dankbaren van de ondankbaren te onderscheiden. In de Koran, in Soera Rahman, wordt telkens, na het noemen van een aantal zegeningen van Allah,
„Welke van de zegeningen van uw Heer kunt u dan ontkennen?“
het opnemen van de uitdrukking in de betekenis van
31 keer herhalen
Het feit dat het zo is, is zeer betekenisvol omdat het de belangrijkheid van de proef met betrekking tot dankbaarheid aantoont.
Niets wat God doet, is zonder doel, zonder reden, zonder wijsheid. Dit geldt ook voor het schenken van zegeningen. Een van Gods namen is Al-Hakim (de Wijze). Deze naam, die vele malen in de Koran wordt genoemd, toont aan dat God niets zonder nut, zonder reden, zonder wijsheid doet. Als we dus een zegening zonder reden zouden veronderstellen, zouden we zeggen dat God -God verhoede- zich met zinloze zaken bezighoudt.
Daarom,
“Toen Salomo zag dat de koningin bij haar troon stond, zei hij: ‘Dit is een gunst van mijn Heer. Ik zal onderzoeken of ik dankbaar zal zijn of tot de ondankbaren zal behoren.’”
(De Mier, 27/40)
Zoals beschreven in de verzen, kunnen wij, net als Koning Salomo (vrede zij met hem), ervan uitgaan dat elke zegening een test is.
We kunnen echter niet met zekerheid zeggen of een reden die wij bedenken daadwerkelijk de oorzaak is van de betreffende zegening. Daarom is het beter om, bij het overdenken van zegeningen, vanuit een op de Koran en de Sunna gebaseerd perspectief te kijken en een perceptie te ontwikkelen die ons in staat stelt God te danken, in plaats van ons te concentreren op de absolute, ware oorzaak.
Een belangrijk punt is ook:
Het is een vergissing om de zegeningen die God ons schenkt te beschouwen als een beloning voor onze daden; dit kan leiden tot arrogantie. Indien het verband tussen de zegeningen en onze daden echter zeer duidelijk is, dan moet het gezien worden als een aanmoediging om hetzelfde goede werk voort te zetten, als een stimulans voor toekomstige daden.
Het beste is om de genade die je hebt ontvangen te beschouwen als een geschenk, een gunst van Allah’s oneindige genade, en tegelijkertijd te beseffen dat het een test is, waarvoor je met perfecte dankbaarheid moet reageren;
Dankbaarheid daarentegen, zou men kunnen denken, manifesteert zich over het algemeen door het naleven van Gods geboden en verboden.
is een geschikte methode.
Met vrede en gebed…
Islam in vraag en antwoord
