Wordt het lichaam van de overledene, dat in het graf wordt gelegd, ook getroffen door de hel van het graf?
Beste broeder,
De dood is geen niet-zijn. Het is de poort naar een mooier rijk. Zoals een zaadje dat in de grond valt, ogenschijnlijk sterft, verrot en verdwijnt. Maar in werkelijkheid maakt het een overgang naar een mooier leven. Het zaadje gaat van het leven als zaadje over naar het leven als boom.
Net zoals dit, lijkt een overleden persoon in de grond te verdwijnen en te vergaan, maar in werkelijkheid bereikt hij een nog betere vorm van leven in de berzah en de wereld van het graf.
Lichaam en ziel zijn als een lamp en elektriciteit. Wanneer de lamp kapotgaat, verdwijnt de elektriciteit niet, maar blijft bestaan. Ook al zien we het niet, we geloven dat de elektriciteit nog steeds aanwezig is. Zo verlaat de ziel het lichaam bij de dood, maar blijft ze bestaan. God kleedt de ziel in een passend, mooier gewaad, een soort lichaam, een fijne omhulsel, en laat haar in het hiernamaals verder leven. De ziel zal de beloning of straf ervaren via dit nieuwe gewaad.
De ziel is na het verlaten van het lichaam naakt; maar hoewel ze een fijne, met gevoelens beklede ziel heeft, wordt in de overleveringen van hadiths ook gezegd dat engelen haar in kleding van licht en duisternis zullen huldigen. (Müslim, Paradijs, 17) Omdat de ziel een fijne, met gevoelens beklede ziel heeft, volgt ze het lichaam, ziet ze haar lichaam in het graf gelegd en hoort ze de voetstappen van degenen die naar het graf komen. (Müslim, Paradijs, 17)
Daarom zei de Profeet (vrede zij met hem):
„Het graf is ofwel een tuin uit het paradijs, ofwel een put uit de hel.“
door dit te zeggen, vertelt hij ons over het bestaan van het graf en hoe het zal zijn.
Een gelovige die sterft aan een ongeneeslijke ziekte, is een martelaar. We noemen zulke martelaren geestelijke martelaren. Martelaren bewegen zich vrij rond in het graf. Ze weten niet dat ze gestorven zijn; ze denken dat ze nog leven. Ze weten alleen dat ze een veel beter leven leiden. De Profeet (vrede zij met hem),
„Een martelaar voelt geen pijn bij de dood.“
zegt hij/zij.
De Koran vermeldt dat martelaren niet sterven. Ze zijn zich er dus niet van bewust dat ze gestorven zijn. Neem bijvoorbeeld twee mannen. Ze bevinden zich samen in een prachtige tuin in een droom. De ene weet dat het een droom is, de ander niet. Wie geniet er meer van? Natuurlijk degene die niet weet dat het een droom is. Degene die weet dat het een droom is, denkt: „Als ik nu wakker word, is dit genot voorbij.“ De ander geniet volkomen en echt.
Gewone doden hebben een onvolledige smaakervaring omdat ze zich bewust zijn van hun dood, terwijl martelaren een volledige smaakervaring hebben omdat ze zich niet bewust zijn van hun dood.
De geesten van mensen die in geloof zijn gestorven en geen grafstraf hebben ondergaan, bewegen zich vrij rond. Daarom kunnen ze veel plaatsen bezoeken en zich op meerdere plaatsen tegelijk bevinden. Het is mogelijk dat ze onder ons rondlopen. Zelfs de heer der martelaren, Hamza (r.a.), heeft veel mensen geholpen en helpt nog steeds mensen.
Mensen komen vanuit het rijk der geesten in de baarmoeder van hun moeder terecht en worden daar geboren. Ze ontmoeten en spreken elkaar hier. Net zo worden mensen in deze wereld, door de dood, in het hiernamaals geboren en bewegen ze zich daar. Zoals wij iemand die hiernaartoe gaat, afscheid geven, zo zijn er ook mensen die de overledenen aan de andere kant begroeten. Insha’Allah zullen ook wij daar door onze geliefden, met name onze Profeet (vrede zij met hem), worden begroet. Mits wij ware dienaren van Allah zijn.
Zoals we hier de pasgeboren baby verwelkomen, zullen onze vrienden ons hopelijk ook verwelkomen aan de andere kant. De voorwaarde hiervoor is geloof in God, gehoorzaamheid aan Hem en Zijn Profeet (vrede zij met hem) en sterven in geloof.
Met vrede en gebed…
Islam in vraag en antwoord
