Beste broeder,
Deze vragen zouden aan Shams al-Din al-Tebrizi zijn gesteld.
Een groep filosofen kwam bij Mevlana Jalaluddin Rumi. Ze wilden hem vragen stellen. Mevlana verwees hen door naar Shams al-Din al-Tabrizi. De filosofen gingen toen naar hem toe. Shams al-Din al-Tabrizi stond in de moskee een leerling te leren hoe hij met een steen (teyammum) kon verrichten. De filosofen maakten hun wensen kenbaar, en hij stemde ermee in. Ze kozen een leider uit hun midden, die namens hen allen de vragen zou stellen.
Hij begon te vragen:
Semsi Tebrizi (rahimehullah) zei:
Hij zei:
Şems-i Tebrîzî zei:
Hij zei het.
Daarop ging de filosoof, die de vraag had gesteld, onmiddellijk naar de rechter van die tijd en deed aangifte.
En; zei hij.
Şems-i Tebrîzî zei:
De rechter vroeg om een verklaring. Shams al-Din al-Tabrizi legde het als volgt uit:
Die persoon reageerde verbaasd: zei.
Şems-i Tebrîzî;
Hij zei het weer tegen mij; ik wilde hem met een steen op zijn hoofd slaan en dat heb ik ook gedaan.
zei hij.
Toen hij op weg was naar Mekka voor de hadj en Medina bereikte, vond er een gesprek plaats tussen hem en de mensen die hij daar ontmoette. Seyyid Muhammed Bâkır zei:
– der.
– Ik vlucht tot God voor zo’n gedrag, mijnheer. Wilt u alstublieft gaan zitten. Ik heb net zoveel respect voor u als voor de Profeet, zegt Imam Abu Hanifa. Hij wijst Seyyid Muhammed Bâkır een plaats aan. Nadat beiden plaatsgenomen hebben, begint Abu Hanifa te spreken:
– Ik ga drie vragen stellen.
– Vrouwen zijn zwakker dan mannen.
– Wat is het aandeel van de man in de erfenis, en wat is het aandeel van de vrouw?
– De man krijgt twee delen van de erfenis, de vrouw één.
Abu Hanifa vraagt opnieuw:
– De gebedsdienst is belangrijker dan het vasten.
Abu Hanifa stelt de derde vraag:
– Urine is vuiler dan sperma.
Seyyid Muhammed Bâkır stond op en omhelsde Abu Hanifa. Hij feliciteerde hem en bood hem iets te drinken aan.
Er was een slimme atheïst die in God niet geloofde. Toen de christelijke geestelijken hem geen antwoord konden geven, stuurden ze hem naar Basra. Hij kwam in Basra aan en daagde iedereen uit.
Hammad zei: „Bespreek het eerst met onze kinderen, en als dat nodig is, kun je met de geleerden praten.“ Hij stelde de jonge (Imam-i Azam Abu Hanifa) tegen hem op. De Dehri kon het niet verdragen om met een jongen van die leeftijd te discussiëren, het ging tegen zijn trots in. Hij sloeg met zijn vuist op het spreekgestoelte en zei:
De jonge Numan bin Sabit doodt hem met diens eigen wapen. Dehri kan deze woorden niet verdragen en stelt zijn eerste vraag:
– Is het mogelijk dat iets dat bestaat, geen begin en geen einde heeft?
– Dat is mogelijk.
– Hoe kan dat?
– Je kent de getallen, welk getal komt er voor 1?
– Er is niets aan de hand.
– En in welke richting wijst de ware weg?
– Aan welke kant schijnt het licht van de kaars?
– Het kan niet aan één kant worden geprobeerd.
– Moet alles wat bestaat niet ergens zijn?
– Dat geldt voor levende wezens.
– Als God in het universum is, zou Hij dan niet ergens zichtbaar moeten zijn?
– Niet zichtbaar.
– Hoe kun je ontkennen dat er vet in melk zit, terwijl het een feit is, alleen omdat we het niet kunnen zien? Ik stel je ook een vraag:
– Natuurlijk wel.
– Dus, wat doet hij/zij nu?
– Jij hebt alle vragen vanaf het spreekgestoelte gesteld. Laat mij nu eens vanaf het spreekgestoelte antwoord geven.
– Oké, kom dan maar naar de tribune.
Deze jongeman, die Imam-i Azam zou worden, ging naar de kansel, zei dit en las vervolgens vers 28 uit de Koran, Surah Rahman. De menigte begon massaal met het verrichten van istiğfar (het vragen om vergiffenis). Ondertussen was de ongelovige al lang weggegaan…
Met vrede en gebed…
Islam in vraag en antwoord
