Beste broeder,
De begeleiding moet worden afgestemd op de situatie van elke persoon. Daarom mogen we bij het overbrengen van de boodschap niet beperkt blijven tot bepaalde patronen, maar moet onze boodschap worden gevormd op basis van de situatie van de ontvanger.
1.
Het is noodzakelijk vast te stellen wat voor soort ongeloof de ander heeft; of het het hele geloof betreft of slechts enkele onderdelen, zodat de kwestie die aandacht verdient, de nodige aandacht krijgt. Tegelijkertijd moet voorkomen worden dat men tijd verspilt aan iemand die blindelings aan zijn vooroordelen vasthoudt of onverschillig is.
2.
Het is van essentieel belang om de culturele achtergrond en het sociale niveau van de gesprekspartner te kennen en met hem of haar in een taal te praten die hij of zij begrijpt.
Iemand met een hoog cultuurpeil zal over het algemeen negatief reageren op iemand met minder kennis die hem iets probeert uit te leggen. Vooral tegenwoordig is het moeilijk om iemand met een sterk ontwikkeld ego iets uit te leggen, zeker als diegene zelf ook al iets weet. Men moet dergelijke mensen op hun eigen niveau benaderen en hen het gevoel geven dat men rechtstreeks met hen spreekt, anders bereikt men het gewenste doel niet.
Het is ook erg belangrijk om een taal te gebruiken die de ontvanger kan begrijpen.
Tegenwoordig hebben de gebreken in het denken de taal zo beschadigd dat het bijna onmogelijk is te beweren dat generaties die binnen dezelfde landsgrenzen leven, dezelfde taal spreken. Het is weliswaar denkbaar dat de pers en de televisie eenheid zouden kunnen brengen en positieve bijdragen zouden kunnen leveren aan eenheid in taal en stijl. Echter, aangezien verschillende groepen, die zich tot diverse ideologieën wenden, hun eigen boeken, kranten en tijdschriften hebben, kunnen de arme generaties niet ontsnappen aan het leven in geïsoleerde, gescheiden groepen. Verschillende terminologieën en methodologieën creëren onoverbrugbare kloven tussen generaties.
Daarom is het van essentieel belang om goed te bepalen welke woorden en communicatiestijlen iemand kent en begrijpt, voordat men hem iets probeert uit te leggen. Anders zal het lijken op een verward gesprek tussen twee vreemden, en wij zijn niet van mening dat dat erg nuttig zal zijn. De bedoeling en de terminologie die deze bedoeling verduidelijken, moeten bijzonder duidelijk zijn.
3.
Het is essentieel dat we de zaken die we gaan bespreken goed kennen en dat we overtuigende antwoorden voorbereiden op mogelijke vragen die over de onderwerpen die we zullen presenteren, kunnen opkomen.
4.
Bij het overbrengen van een boodschap moet men absoluut geen dialectische of dwingende methoden toepassen. Deze methode, die de egoïstische neigingen in de mens aanwakkert, is bovendien zinloos. De verspreiding en groei van de lichten van het geloof in het hart hangt af van een nauwe relatie met de Schepper die dat geloof schept. Zonder rekening te houden met Zijn goedkeuring en bescherming, kan men, zelfs als men met aanspraakmakende discussies en de methode van de onwetenden de tegenstander tot zwijgen brengt, absoluut niet beweren dat dit een effect heeft. En zeker als men van tevoren weet dat een dergelijke discussie en debat zal plaatsvinden en men zich daarop voorbereidt en met hoge spanning tegemoet treedt… Dan vertrekken zij als vijanden, vol haat en woede, in plaats van als discussiepartners. En ze vertrekken met de gedachte om in hun niet-overtuigde harten antwoorden te zoeken op de zaken die men hen probeerde te verduidelijken. Wat daarna volgt, is bekend… Ze zullen hun vrienden raadplegen, boeken raadplegen en alle mogelijke middelen gebruiken om antwoorden te zoeken op de zaken die men hen probeerde te verduidelijken. Dit zal hen nog een stap verder brengen in ongeloof, waardoor de persoon die probeert te leiden, het tegenovergestelde bereikt.
5.
Bij het vertellen moet je het hart van de toehoorder aanspreken. Elke zin moet beginnen en eindigen met oprechtheid en liefde. Elke vorm van minachting jegens de ander of zijn gedachten zal de impact van wat je wilt overbrengen volledig tenietdoen en de toehoorder zelfs tegen je afstoten.
Mürşit,
Zoals een medelevende arts die vastbesloten is zijn patiënt te genezen, buigt hij zich over hem, luistert hij naar hem en leeft hij zijn geestelijke lijden in zijn geweten mee; hij is een ware apostel en een man van de waarheid. Stem en woord, in deze context, worden muzikaal en stromen als een zoete melodie in het hart van de ander, dan kunnen we er zeker van zijn dat we hem gewonnen hebben.
We moeten zelfs aandacht besteden aan de mimiek en gebaren van onze gesprekspartner en onszelf regelmatig aanpassen. Zo voorkomen we dat we dingen herhalen die hem of haar vervelen.
Hierbij moet men ook het volgende punt nooit uit het oog verliezen:
Wanneer onze gesprekspartner ons verlaat, zal hij of zij onze oprechte, vriendelijke gebaren, onze glimlachende blikken en de oprechtheid en het geloof die uit ons hele lichaam straalden, meenemen en nooit vergeten. Als we daar nog aan toevoegen dat de wens voor een tweede ontmoeting aanwezig was, hebben we al een groot deel van wat gezegd moest worden, gezegd.
6.
De verkeerde opvattingen en onjuiste uitspraken van de ander moeten niet op een manier worden gecorrigeerd die zijn trots aantast.
Vooral moet men nooit iets doen dat hem voor de anderen vernederd. Als het doel is om iets in zijn hart te planten, dan moet onze eer en trots, indien nodig, worden geschonden. Bovendien is het absoluut onmogelijk om iemand iets te laten accepteren door zijn zwakke punten aan te tasten. Integendeel, elke aanval zal hem van ons en onze gedachten verwijderen.
7.
Soms is het voor een ongelovige effectiever om hem kennis te laten maken met mensen met een sterk geloof, een heldere geest en een fatsoenlijk gedrag, dan duizend preken te horen. Deze methode is echter niet voor elke ongelovige geschikt. Daarom moet degene die tot de waarheid wil leiden, de leerling min of meer kennen en daarop een methode toepassen.
8.
Integendeel, hij mag absoluut geen contact hebben met mensen die onseriёus zijn in hun gedrag, inconsistent in hun gedachten en wiens toewijding en vrede met de Allerhoogste schepper zwak zijn. En vooral moet worden voorkomen dat hij kennis maakt met of contact krijgt met mensen die, ondanks hun schijn van religiositeit en kennis, verstoken zijn van de liefde voor aanbidding en wiens gevoelens en gedachten wazig zijn.
9.
Men moet hem af en toe aan het woord laten en hem de kans geven om zich uit te spreken. Men moet hem als een mens beschouwen, hem eren en zijn meningen met tolerantie benaderen.
De diepgang van iemands geloof maakt hem volwassener en deugdzaam in de mate waarin hij zich naar binnen richt. Tegenover anderen, en vooral tegenover hen die niets weten, leidt het alleen maar tot misverstanden en haat.
Het is waar dat het luisteren naar valse ideeën de ziel verwondt en zuivere gedachten corrumpeert. Maar als we door dit soort lijden een hart kunnen winnen, dan moeten we onze tanden op elkaar bijten en volharden.
Want als we hem niet de waarheid van het denken en de waarheid van het spreken laten kennen, en we hem voortdurend proberen te overtuigen, dan zal er niets in zijn hoofd terechtkomen, zelfs als de zaal vol is met onze adem. Er zijn zoveel mensen die in dit opzicht onbehaaglijk zijn geworden; ze proberen water te scheppen met een emmer met een gat in de bodem, en ondanks hun enorme inspanningen kunnen ze een individu geen les in de juiste richting geven.
Ach, de ellende van spraakzieken die de beleefdheid missen om naar anderen te luisteren!
10.
Het is nuttig om te benadrukken dat de verteller niet de enige is die zo denkt, en dat veel mensen van oudsher hetzelfde hebben gedacht. Sterker nog, tegenover een paar ongelovigen in de huidige tijd, moet men zeker benadrukken dat veel denkers een sterk geloof hebben. Bovendien moet men dit niet abstract formuleren, maar met voorbeelden toelichten.
11.
Binnen dit kader is het eerste wat we willen overbrengen, zonder enige twijfel:
„De verklaring van de eenheid van God“
Het moet twee pijlers hebben. Maar als men voelt dat hij door zijn eerdere kennis of door de gegeven informatie, innerlijk geloof en overtuiging heeft bereikt, kan hij verdergaan met andere zaken.
Voordat de ziel in geloof is verankerd, moet men absoluut afzien van het bespreken van kwesties die door de ongelovige altijd kunnen worden aangevallen.
Kortom, kunnen we zeggen dat
Na de situatie van de persoon te hebben vastgesteld, zijn dit de zaken die in de eerste plaats, binnen het beschreven kader, uitgelegd moeten worden.
De fundamenten van het geloof en het gebed
moet dat zo zijn. Pas als men voelt dat het hart rust heeft gevonden, ontstaat de mogelijkheid om andere zaken te bespreken. Integendeel, zoals het tegenwoordig is,
„aan de paarden het vlees, aan de honden het gras“
Net als een ober die niet weet hoe hij moet serveren of de etiquette van het serveren niet kent, zullen er fouten voorkomen bij het voor het eerst op tafel zetten van de desserts, en hoe graag we zo’n presentatie ook mogen, het zal een negatieve invloed hebben op de ander.
Klik hier voor meer informatie:
Hoe moet onze toon zijn bij het overbrengen van de boodschap? Hoe moet ik mensen die de islamitische waarden minachten, de boodschap overbrengen?
Met vrede en gebed…
Islam in vraag en antwoord
