Beste broeder,
Beiden schaden de ziel: wanhoop en afschuw…
De twee grootste vijanden van onze geestelijke wereld. In een paar woorden:
yeis
„zichzelf een plek in de hel verzekeren“
als het een monster is
„weten waar zijn paradijs is“
is. Met andere woorden,
yeis
„De hoop op Gods genade opgeven“;
als het een monster is
„Zichzelf beschouwen als veilig tegen Zijn straf.“
Maar het is alleen God die zowel het goede als het kwaad schept. Door de oorzaken van het goede en het kwaad te onderzoeken, wenst de mens de hemel of de hel.
Het verzoek komt van de mens, het antwoord komt van God.
Het is echter zo dat willen niet voldoende is voor het tot stand komen van een resultaat. Alles komt alleen tot stand door de wil en schepping van God.
In de Koran staat:
richting
De lijn van de consensus, zoals die tot uitdrukking komt in de consensus, heeft twee vijanden: extremisme en overdrevenheid.
De ene leidt de mens naar de hoogte, de andere naar de diepte van de ellende. De aarde
„richting“
Gezien wat ze vertegenstellen, is het te dicht bij de zon komen gaan een uiterste, en het afdalen naar de magma een ander uiterste; beide verbranden en vernietigen de mens.
Een schakel in de keten van extremen die de mens van de rechte weg afbrengt, is
„wanhoop en afschuw“
staan. Bij mensen die niet succesvol zijn in het verrichten van religieuze plichten en het doen van goede daden.
„wanhoop“
De ziekte manifesteert zich. Bij mensen die, ondanks hun succes, hun ego niet onder controle kunnen houden, eindigt het in arrogantie en trots.
„verschrikkelijk“
De ziekte manifesteert zich op twee manieren: te weinig en te veel. Beide zijn schadelijk.
De bron van wanhoop wordt in de Mesnevi-i Nuriye als volgt geïdentificeerd:
„Vriend! Wie niet in staat is om de geboden te volbrengen en de verboden te vermijden, is bang voor de straf en raakt in wanhoop.“
(Mesnevi-i Nuriye, blz. 65)
De eerste ziekte die iemand die in het hiernamaals gelooft, maar zijn eigen ego niet kan beheersen om het Islamitische leven te leiden, zal oplopen, is wanhoop. Iemand die in deze ziekte verdrinkt, moet de genade, de goedheid en de vergeving van God herinneren en bedenken dat Zijn genade zo breed is dat het alle zonden overschaduwt. Zo zal hij zichzelf…
„iemand die zeker naar de hel zal gaan“
wordt men genezen van oogziekten en blijft men ver van de ramp van wanhoop.
In de Koran wordt dit als volgt onderwezen:
“Zeg: O mijn dienaren die zich schuldig hebben gemaakt aan zonde en de grens hebben overschreden! Verlies de hoop op de genade van Allah niet. Allah vergeeft immers alle zonden. Hij is immers de meest vergevende en genadevolle.”
(Zümer, 39/53)
Bij de ziekte van Ucub is sprake van het tegenovergestelde van wanhoop. De persoon heeft Islam naar beste vermogen geleefd, maar beschouwt deze goddelijke gunst als een eigen verdienste, waardoor hij de overmacht over anderen opeist en de ziekte van de gegarandeerde hemel heeft opgelopen.
Het recept voor genezing van deze ziekte wordt ook in de Mesnevi-i Nuriye als volgt beschreven:
„Vertrouwen op daden is dwaasheid. Het brengt de mens in de afgrond. Want de mens heeft geen recht op de volmaaktheid en het goede dat hij verricht; het is niet zijn eigendom, hij kan er niet op vertrouwen.“
(Mesnevi-i Nuriye, blz. 65)
Op dit punt zal het luisteren naar de volgende goddelijke waarschuwing in de Koran de weg naar verlossing openen:
„Alles wat je overkomt dat goed is, komt van Allah. En alles wat je overkomt dat slecht is, komt van je eigen ego.“
(An-Nisa, 4/79)
Wat we ook als goed beschouwen,
Al deze dingen zijn door de profeten aan de mensen onderwezen, en God heeft ook alle nodige voorwaarden geschapen om ze te kunnen uitvoeren. Bijvoorbeeld, het spreken van de waarheid is een goed. Zoals de heilige boeken en profeten de mensen dit goede onderwijzen, zo is het ook God die alle nodige voorwaarden heeft geschapen om die waarheid te kunnen spreken: mond, tong, speekselklieren, keel, hersenen, zenuwstelsel en lucht.
Als men hierover nadenkt, beseft men dat men slechts een klein aandeel heeft in dat goede. In zo’n goed, dat alleen kan ontstaan door de samenkomst van duizenden goddelijke wonderen, is de bijdrage van de mens slechts de neiging tot dat goede, het gebruik van zijn vrije wil in die richting.
In plaats van hierdoor te pronken en zelfvertrouwen te kweken, moet men de weg van dankbaarheid en nederigheid bewandelen. Wie deze weg niet volgt, zal in de afgrond van de afval horen.
Klik hier voor meer informatie:
– HIRS
– Kan iemand die zonde heeft begaan, door berouw zijn zonden laten verzoenen?
Met vrede en gebed…
Islam in vraag en antwoord
