Beste broeder,
De zoektocht naar antwoorden op de vraag hoe levende wezens, en met name de mens, zijn geschapen, is zo oud als de mensheid zelf. Volgens de hemelse bronnen is de eerste mens Adam, die uit klei is geschapen, en zijn vrouw uit een van zijn ribben. De rest van de mensheid is uit hen voortgekomen.
Andere levende wezens zijn ook geschapen in afhankelijkheid van de verbetering van de omstandigheden op aarde. Met andere woorden, het gras werd geschapen voordat de schapen op aarde werden gebracht.
In een hadith wordt vermeld dat de ziel wordt ingeblazen wanneer de mens veertig dagen in de baarmoeder is. Dat wil zeggen, totdat de ziel in het menselijk lichaam komt, blijft de foetus in de baarmoeder leven volgens de wetten van groei, ontwikkeling en differentiatie.
Gevoelens, gedachten en emoties bij de mens zijn eigenschappen die aan de ziel verbonden zijn. De uiting van deze gevoelens en gedachten is echter rechtstreeks gerelateerd aan de structuren in het lichaam.
Bijvoorbeeld, het bestaat. Eigenlijk is het niet het oog dat ziet of het oor dat hoort, maar de ziel. De ziel is echter zo geprogrammeerd dat ze deze functies via die organen uitvoert.
Het is niet het raam dat naar buiten kijkt, maar de mens die in het huis zit. Maar de mens kan alleen met behulp van een raam naar buiten kijken. Net zoals hij vanuit een afgesloten ruimte niet naar buiten kan kijken, zo is het ook met het lichaam…
Omdat de wereld is geopend.
Een dergelijke beoordeling
kan worden uitgedrukt als.
Dit zijn standpunten die proberen het bestaan van het universum te verklaren door middel van toeval en natuur, zonder een schepper te erkennen.
De filosofische vertegenwoordiger van de 17e eeuw gebruikte, net als in de natuurwetenschappen, de wiskundige methode om het bestaan van God te bewijzen.
Descartes betoogt dat het bij wetenschappelijk onderzoek niet nodig is om naar doelgerichte oorzaken te zoeken. Teleologische verklaring zoekt een antwoord op de vraag.
Hier wordt geprobeerd te achterhalen wat het doel is aan de hand van het bestaan van een object. De vraag is gericht op het begrijpen van de doelgerichte oorzaak.
De vraag die een mechanistische verklaring echter stelt, is: wat? De antwoorden op vragen als: wat zijn de gevolgen van de afstand van de aarde tot de zon, en hoe draait de aarde rond, worden gegeven door middel van een mechanistische verklaring.
Behaupten dat het doel van de afstandsverhouding tussen de aarde en de zon is dat levende wezens kunnen overleven en voortbestaan, is een verklaring. Maar stellen dat de afstand tussen de aarde en de zon zodanig is dat de noodzakelijke omgeving voor het overleven van levende wezens ontstaat, is een mechanistische benadering.
Desondanks geloven veel mensen met een mechanistisch wereldbeeld, zoals Descartes, in God en beweren dat de mechanistische benadering niet in tegenspraak is met religie.
Een onderzoek van de geschiedenis van de wetenschap laat zien dat teleologische verklaringen in de biologie niet alleen door theïsten, maar ook door veel atheïstische biologen werden gebruikt.
Zoals de atomistische atheïsten van de oudheid die de voorkeur gaven aan een mechanistische verklaring, waren er in latere tijden ook theïsten die dezelfde mechanistische benadering vertoonden, zoals Descartes en Francis Bacon.
Uiteindelijk komt het cruciale verschil tussen een wetenschapper die in God gelooft en een atheïstische wetenschapper neer op de vraag of men de aanwezigheid van een bewust Vermogen, namelijk God, die het mechanistische of teleologische proces uitvoert, wel of niet accepteert.
Het veronderstelt de aanwezigheid van bewuste tussenkomst bij de vorming van objecten. In een atheïstische benadering wordt hetzelfde onderwerp toegeschreven aan toeval.
Omdat theologen het universum beschouwen als een schepping van God, erkennen ze dat de oorzaken in het universum bewust worden ingezet om een bepaald resultaat te bereiken. Aangezien de theoloog aanneemt dat het universum en de levende wezens volgens Gods plan, oftewel met een doel, zijn geschapen, houdt hij per definitie rekening met de aanwezigheid van teleologie in het universum.
Theïsten verwerpen de mechanistische benadering echter niet. Ze erkennen weliswaar de mechanistische structuur van het universum, maar geloven dat deze structuur het gevolg is van Gods wil. Wat een theïst niet kan accepteren, is de bewering dat het universum of levende wezens toevallig zijn ontstaan.
Vooral in de biologie zijn teleologische en mechanistische verklaringen sterk met elkaar verweven. Zo wordt de vraag naar het antwoord op een mechanistische manier beantwoord, terwijl de vraag naar het antwoord een teleologische verklaring vereist.
zij beschouwen alle verschijnselen in het universum als het resultaat van toevallige samenstellingen van materie, zonder bewuste tussenkomst.
Aangezien hun ontologie geen plaats kent voor niet-stoffelijke entiteiten, moeten hun verklaringen per definitie mechanistisch zijn. Want buiten het mechanisme treden betekent buiten de materie en de natuurwetten treden, en dat is voor atheïsten onmogelijk.
Of ze nu een teleologische of mechanistische verklaring aanhangen, ze houden rekening met Gods doelbewuste schepping in het universum.
of ze nu een teleologische of mechanistische benadering hanteren, ze erkennen dat alle objecten in het universum zich hebben gevormd via een mechanistisch proces, zonder tussenkomst van een bewuste kracht.
Met vrede en gebed…
Islam in vraag en antwoord
