Beste broeder,
„Mijn geliefde! Leid de mensen naar het pad van de Heer met wijsheid…“
(met duidelijke bewijzen en mooie preken)
nodig hen uit. En strijd met hen met sterke en mooie argumenten, met vriendelijke en zoete woorden.
(zodat de uitnodiging een positief effect heeft)
„.
(Nahl, 16/125)
De Profeet (vrede zij met hem) gaf, aan de hand van deze en soortgelijke verzen, de gelovigen leiding met kennis en wijsheid, en baseerde deze leiding op bewijzen.
Hij was niet hard of gewelddadig in zijn waarschuwingen en berispingen.
Hij ontving zijn gesprekspartners in een hartelijke sfeer en gaf hen met mededogen en genade raad. Hij gaf altijd de voorkeur aan vriendelijke woorden en een zachte toon bij het overbrengen van de waarheid. Hij loste twijfels en aarzelingen met veel geduld en begrip op. Hij respecteerde zijn gesprekspartners en sprak helder en welbespraakt om hen te overtuigen. Zelfs ongefundeerde vragen ontving hij met een glimlach en nam hij serieus.
Een van de belangrijkste redenen voor de impact van zijn preken en adviezen was dat hij de fouten van mensen vergeeft en hen vergiffenis schenkt.
Hij had zelfs degenen die zijn meest geliefde oom en vele andere familieleden en metgezellen hadden martyrized, vergeven tijdens de verovering van Mekka. Terwijl hij op die dag alle macht en kracht in handen had en hen had kunnen straffen zoals hij wilde.
Met zulke grote en verheven karakteristieken beïnvloedde hij de zielen van de mensen om hem heen en wekte hij hun aanleg en talenten op, die hij vervolgens ontwikkelde. Hij maakte hen tot sterren aan het firmament van de mensheid. Hij verjoeg de mist van onwetendheid die die tijd bedekte. Hij veranderde de vorm van de wereld. Hij bracht verheven karakteristieken zoals rechtvaardigheid, liefde en wederzijdse hulp onder de mensen tot uiting. Hij vond geneesmiddelen tegen alle ziekten die het persoonlijke en sociale leven bedreigden en geneesde, met Gods wil, de mensheid.
De weg van het beroep van prediker,
„Armoede, ellende, mededogen en bezinning“
Dit is de weg. Deze zaak is een zaak van het redden van het geloof. Een zaak van het bevrijden van mensen uit de verschrikkelijke beproevingen van de laatste tijden en hen te leiden naar hogere doelen. Een zaak van het bevrijden van de mensheid van de invloed van het ego, de duivel en de onvoorstelbaar verstoorde sociale atmosfeer, en hen het genot van dienstbaarheid te laten ervaren. Als een mens dit hoge ideaal kan bereiken als een goddelijke genade, dan zal het eerste wat hij doet, zijn onmacht en armoede in het volbrengen van deze moeilijke taak erkennen en zich toeleggen op de kracht en genade van zijn Heer.
Armoede en ellende zijn twee inherente kenmerken van de mens;
de meest opvallende kenmerken van de mens. Zoals we bijvoorbeeld zien in de Fatiha-soera, in de vertaling:
„Wij aanbidden alleen U en wij vragen U alleen om hulp.“
Zoeken wij onze toevlucht bij onze Heer, de Heer van de werelden, en verwachten wij van Hem hulp in al onze zaken, zowel wereldse als religieuze. Degenen die zich inzetten voor het geloof en de dienst van de Koran, zoeken hun toevlucht bij Allah in armoede en nederigheid, wetende dat zij deze grote resultaten, de bloei van de leiding in de harten van de mensen, niet met hun eigen kracht en vermogen kunnen bereiken, en werken tegelijkertijd met alle kracht.
De derde stap,
medelijden hebben met de rebelse en zondige mensen die zichzelf voorbereiden op de hel, en hen met de zorgvuldigheid van een arts en de genegenheid van een moeder te hulp schieten.
En de vierde stap,
Deze zaak in wijsheid en verstand afhandelen.
Onze nationale dichter, de overleden Mehmet Âkif,
„Hij haalt zijn inspiratie rechtstreeks uit de Koran.“
We moeten de Islam laten spreken vanuit het besef van de tijd.
Het grote ideaal dat hij in zijn gedicht uiteenzette, is in de Risale-i Nur Külliyat in zijn geheel gerealiseerd. In de markt van deze eeuw, vol met waarom- en hoe-vragen, kon en kon alleen een verzameling werken die zowel tot het verstand als tot het hart spreekt, die zijn zaak zowel aantrekkelijk als bewijsbaar maakt, succesvol zijn.
Op basis van deze bevindingen
ten eerste
Hij leert ons dat de belangrijkste voorwaarde om de islam te kunnen overbrengen, zowel aan onze eigen burgers als aan de hele mensheid, is om ons te gedragen volgens de moraal van de Koran.
De ander is,
Hij stelt vast dat economische ontwikkeling noodzakelijk is om de waarheden van het geloof en de Koran te kunnen overbrengen aan degenen die het nodig hebben.
We moeten deze twee wonden volledig erkennen en proberen te genezen. Zolang we dit nalaten en ons afhankelijk maken van voorbijgaande en onzekere politieke oplossingen, zullen we blijven voortkabbelen en bovendien de verantwoordelijkheid dragen voor het verhinderen en belemmeren van de toegang van de Islam tot de harten die ernaar verlangen.
Elke moslim is verantwoordelijk voor het vervullen van de plichten die op hem rusten.
De positie die iemand in de maatschappij inneemt, brengt bepaalde verantwoordelijkheden met zich mee. Elke moslim is dan ook verantwoordelijk voor zijn positie. We kunnen dit onderwerp vanuit een hadith bekijken:
„Wanneer je een kwaad ziet, bestrijd het dan met je hand, en als je dat niet kunt, dan met je tong.“
(uw correctie),
En als u dat niet kunt, haat hem dan in uw hart.”
(Müslim, geloof 78; Abu Dawud, gebed,
232)
Iedereen kan deze hadith niet in elke situatie naar eigen inzicht interpreteren. Als we bijvoorbeeld onderweg iets kwaads zien en proberen het met geweld te corrigeren, waardoor die persoon letsel oploopt en hij aangifte doet, dan worden wij ook gestraft. Hoe moeten we dan de betekenis van de hadith begrijpen?
Handmatig corrigeren
de taak van de bevoegde instanties, dat wil zeggen de staat en de politie,
met taal corrigeren
de taak van de geleerden,
uit hart en ziel haten
is van de anderen.
Daarom moet een moslim eerst het islamitische geloof op de juiste manier belijden. Vervolgens, als het geen schade aanricht, moet hij het op een vriendelijke en aangename manier overbrengen. Het overige moet hij aan Allah overlaten.
Zoals iemand die een boom wil kweken, let op de volgende zaken:
Het is essentieel dat het zaad verbeterd is, de grond geschikt is voor het planten, het seizoen geschikt is voor het planten en de persoon die plant een expert is op dit gebied. Als iemand met een beschadigd zaadje, op een ongeschikte en harde grond, in een ongeschikt seizoen en zonder enige kennis van planten, gaat planten, zal alles verloren gaan. Een tuinman die aan deze voorwaarden voldoet, zal na zijn werk niet in de tuin gaan zitten om er bloemen en rozen uit te laten groeien of er een boom van te maken.
Hij doet wat van hem verwacht wordt en laat het resultaat aan God over.
Net zo is het nodig om de ware islam te leven en te verkondigen, en de rechtvaardigheid die de islam waardig is.
Het presenteren van gedachten en ideeën die niet in overeenstemming zijn met de islam als islamitisch, zal zowel de islam, de spreker als de toehoorder schaden.
De zaden van de islam en het geloof moeten in bereidwillige harten worden gezaaid. Het kan zelfs schadelijk zijn om ze te proberen te zaaien in harten die er nog niet klaar voor zijn.
Ook het tijdstip waarop de boodschap wordt overgebracht, is erg belangrijk.
De omgeving, de gemoedstoestand van de persoon en de verwachtingen zijn ook belangrijk. Elk zaad dat niet op het juiste moment wordt gezaaid, kan verloren gaan.
Anderzijds,
Iemand die de islam verspreidt, moet weten hoe hij deze moet overbrengen, en hoe hij deze op een gepaste manier, zonder te beledigen, op een manier die het verstand, het hart en de ziel raakt, kan verspreiden. Hij moet, net als een arts, bekwaam zijn.
Een moslim die deze eigenschappen bezit, laat, nadat hij zijn plichten heeft vervuld, het opbloeien van de rozen van geloof en islam in die harten over aan Allah en bemoeit zich niet met Allah’s taak.
Klik hier voor meer informatie:
– Hoe moet onze toon zijn in de boodschap?
Met vrede en gebed…
Islam in vraag en antwoord
