Beste broeder,
Zo iemand,
Allereerst moet hij/zij de islam in zijn geheel belijden en een voorbeeldfiguur zijn, wiens gedrag, daden en uiterlijk bewonderenswaardig zijn.
Dit voorbeeld is naar onze mening het belangrijkste kenmerk dat een mens zou moeten bezitten.
mededogen
is. Wij, toen hij ter wereld kwam,
„Mijn gemeenschap, mijn gemeenschap“
Wij zijn de volgelingen van een Profeet (vrede zij met hem) die zei:
„Mijn moeder“
voordat ik het zegde
„mijn gemeenschap“
zonder onderscheid tussen mijn kinderen en kleinkinderen;
„mijn gemeenschap“
de volgelingen van een Profeet (vrede zij met hem) die dit zei.
Dit
„mijn gemeenschap“
De grootste deel van de klacht moet wel in deze verschrikkelijke tijd vallen, de eindtijd… Een vader houdt van al zijn kinderen, maar hij herinnert zich degene die ziek is, degene die met de dood worstelt, meer. Zijn hart klopt er sneller van. Dit is…
„mijn gemeenschap“
We zijn verplicht om de grote verantwoordelijkheid die op ons rust, voortkomend uit zijn (vrede zij met hem) luidruchtige oproep, goed te overwegen. Hoe? Door de pijn van al die zonden en rebellieën die door degenen die tot zijn gemeenschap behoren, zijn begaan, in ons hart te voelen.
Men moet rebellie en ongeloof niet verwarren. De woorden rebellie en zonde worden gebruikt voor gelovigen. Van de ongelovige wordt niet gesproken in termen van rebellie, maar van ongeloof en afgodendienst. Sterker nog, het ongeloof, dat het geloof uitsluit, bedekt alle donkere kleuren; het laat niets zien.
Aangezien zonde en ongehoorzaamheid voor een moslim mogelijk zijn… dan betekent dit dat iemand die deze dingen begaat, zijn of haar lidmaatschap van de gemeenschap van de Profeet (vrede zij met hem) niet verliest. Dit lidmaatschap gaat alleen verloren door ontkenning.
Moeten we op dit punt niet eens nadenken over het volgende?
Hoe zou de Profeet (vrede zij met hem) met deze ongehoorzame gemeenschap omgaan als hij vandaag de dag zou leven?
Zou hij hen wegsturen, of zou hij voor hun behandeling zorgen? Zou hij hen afwijzen, of zou hij hen raad geven? Dit besef is verplicht voor elke moslim, en vooral voor degenen die beweren in dienst te staan van de islam…
De verklaring heeft twee delen:
„tebşir“
en
„tenzir“
dat wil zeggen
„het brengen van goed nieuws“
en
„bang maken met martelingen“
Men moet samenwerken en samen dingen bereiken, maar binnen bepaalde grenzen. Overdrevenheid in beide gevallen verwondt het hart. Te veel bang maken leidt tot wanhoop, terwijl te veel hoop geven luiheid en zonde voortbrengt.
Maar degene die de mens van deze tijd wil helpen, moet bevrijd zijn van alle verkeerde opvattingen en de destructieve invloeden van deze tijd. Hij moet uit het moeras komen om anderen te kunnen helpen. Dit werk kan niet in de modder gebeuren… Dit werk kan misschien zonder kennis gebeuren; we leren wat we niet weten en geven het door aan onze gesprekspartner. Of we brengen hem naar iemand die het wel weet. Maar dit werk kan nooit zonder mededogen gebeuren.
Wie geen mededogen kent, kan niet helpen…
Het wordt onverschillig en onverschrokken.
Hij/zij zal onverschillig en onmedelevend zijn.
We kunnen onze tegenstander niet voeden met moederschap, tenzij we hem met moederschap omarmen. Maar we kunnen hem wel op grote afstand doden.
Met vrede en gebed…
Islam in vraag en antwoord
