Beste broeder,
Een andere reden voor de moeilijkheden die een gelovige ondervindt, zijn de zonden die hij heeft begaan. Want God reinigt de zonden van de gelovige met de beproevingen in dit leven, zodat de afrekening in het hiernamaals gemakkelijker zal zijn. In dit opzicht is het vermijden van zonden ook een middel om beproevingen te voorkomen. Bovendien beschermt bidden de mens tegen beproevingen.
De tegenslagen die een mens overkomen, zijn in zekere zin een zegen, omdat ze leiden tot vergeving van zonden. Bij tegenslagen is het de plicht van een gelovige om geduldig te zijn en dankbaar te zijn.
Het is niet nodig om elke ramp, elke ziekte of elk ongeluk per se te zien als een uiting van goddelijke wraak.
In een hadith staat ook het volgende:
Zoals we begrijpen. De resultaten van zware examens zijn ook groot. De vragen die bij een ambtenarenexamen worden gesteld, zijn natuurlijk niet hetzelfde als die bij een examen voor de functie van districtsbestuurder. Hoeveel gemakkelijker het eerste examen is dan het tweede, hoe belangrijker het resultaat van het tweede examen is dan dat van het eerste.
Een geweldige observatie over dit onderwerp:
Men moet eerst zijn eigen lichaam eens onderzoeken. Elk orgaan afzonderlijk beschouwen. En zichzelf de vraag stellen: Vervolgens moet men overgaan tot zijn eigen geestelijke wereld en hetzelfde denken daarover: Is geheugen overbodig, of fantasie? Is liefde overdreven, of angst?
Zoals het lichaam met al zijn organen een geheel vormt en alleen dan nuttig is, zo is de ziel ook een geheel met al zijn gevoelens, emoties en verfijningen. Alleen zo kan ze resultaten opleveren. Haal je de rede en het geheugen uit de menselijke ziel, dan kan hij geen enkele functie meer uitvoeren. Haal je het gevoel van bezorgdheid weg, dan wordt hij lui; hij werkt noch voor zijn wereldse leven, noch voor zijn hiernamaals. Haal je de angst weg, dan kan hij zijn leven niet meer beschermen. Zonder gevoel van liefde kan hij van niets meer genieten.
Zo is de mens, zowel in lichaam als geest, op de mooiste en meest wijze manier geordend. Dat wordt zo genoemd. Evenzo zijn de gebeurtenissen die een mens gedurende zijn leven overkomen, ordelijk en regelmatig. Dat wordt ook zo genoemd. Het voorbestemming van de natuur wijst op de voorbestemming van het geestelijke. Beide zijn prachtig… Uiteraard, met uitzondering van zonden en rebellie die door de vrije wil worden begaan.
Wanneer we, als machteloze slaven, verward en onzeker zijn in het aangezicht van de manifestaties van het spirituele lot die buiten onze wil om plaatsvinden, moeten we onmiddellijk kijken naar het voorbestemming en de oneindige wijsheid daarin. Denken we bijvoorbeeld aan onze liefdevolle opvoeding in de baarmoeder: in die periode voedde de goddelijke wijsheid en genade ons op de mooiste manier, en waren we ons niet eens bewust van wat er gebeurde.
Nu ervaren we dezelfde genade, maar dan in andere vormen.
Door de les uit de hadith goed te begrijpen, moeten we vertrouwen op de genade van onze Heer, die ons die dag voedde, grootbracht en alles op de mooiste manier regelde. We moeten elke gebeurtenis die we tegenkomen beschouwen als een examenvraag en zelfs in gebeurtenissen die onze eigen wil niet dienen, op zoek moeten gaan naar een manifestatie van Zijn genade. Wie alleen zijn eigen wil als maatstaf neemt, vergist zich. De wil van een jongeman is om niet naar school te gaan en te gamen. Maar de rede komt hiertegen op. Ze toont hem de mooie toekomst die hem te wachten staat of de moeilijkheden die hij zal ondervinden, en brengt hem ertoe af te zien van het gamen. Dus wat goed is voor de wil, is niet per se goed voor de rede.
Als hij door het geloof verlicht wordt, ziet hij alles en elk gebeuren als een manifestatie van de goddelijke namen. Hij bereikt de waarheid. Voor deze gelukkige dienaar bestaat er dan geen lelijkheid meer.
Degenen die dat zeggen, zijn gelukkige mensen die dit niveau hebben bereikt. Deze mensen hebben het geheim ontdekt.
•••
In de Nur Külliyat wordt schoonheid in twee delen onderverdeeld: „van nature mooi“ en „vanwege de gevolgen mooi“. We kunnen hiervan een paar voorbeelden geven: De dag is van nature mooi, maar de nacht heeft ook een eigen schoonheid. De ene staat voor wakker zijn, de ander voor slapen. Het is toch duidelijk dat we beide nodig hebben?
Anderzijds is de vrucht op zichzelf mooi, terwijl de geneeskrachtige werking pas achteraf als mooi wordt ervaren.
De gebeurtenissen die een mens meemaakt, zijn ofwel als de nacht, ofwel als de dag. Gezondheid is gelijk aan de dag, ziekte aan de nacht. Als men bedenkt dat ziekte een verzoening voor zonden is, de mens zijn onmacht leert kennen, hem aan zijn dienstbaarheid herinnert en zijn hart van de wereld afwendt en tot zijn Heer richt, dan blijkt het ook een grote zegen te zijn, minstens zo groot als gezondheid. Gezondheid is een feest voor het lichaam, ziekte is voedsel voor het hart.
„Nacht en dag“ zijn slechts een schakel in de ononderbroken werking van „glorie en schoonheid“ in dit universum. Er zijn nog veel meer schakels, zoals de negatieve en positieve polen van elektriciteit, het zwart en wit van het oog, de rode en witte bloedcellen in het bloed. We zijn omringd door deze dualiteiten, zowel in onze innerlijke wereld als in de buitenwereld, en we putten elk op een eigen manier voordeel uit elk van hen.
Een relevante Koranvers luidt als volgt:
De koranvers handelt over de heilige oorlog (jihad), maar de betekenis is universeel. Deze vers beschrijft een ander „duaal“ beeld: vrede is als de dag, aangenaam voor iedereen; oorlog is als de nacht. Maar wie niet vecht wanneer nodig, zal een duistere toekomst tegemoet zien, en zijn nakomelingen zullen in eeuwige duisternis verdrinken. Degenen die in de heilige oorlog sterven, bereiken echter onmiddellijk een positie van bescherming en de wereldse leven dat ze verloren hebben, lijkt als de nacht vergeleken met hun nieuwe leven.
Geeft de heilige tekst ons geen grote troost voor andere rampen, ziekten en tegenslagen in de wereld, door te vertellen dat er grote voordelen schuilen achter deze gebeurtenis die de ziel niet prettig vindt?
Een hadith-i qudsi:
Deze heilige overlevering is als volgt geïnterpreteerd:
Vergeleken met de eeuwigheid is het leven slechts een moment. Als de ziekten, rampen en moeilijkheden die we in dit korte leven ondervinden, ten goede komen aan ons eeuwige leven, wat een geluk! Wat voor betekenis hebben zeventig of tachtig jaar in vergelijking met de eeuwigheid?!… Zijn alle vergankelijke rampen en moeilijkheden van deze wereld niet van geen betekenis in vergelijking met het eeuwige geluk?
Maar de menselijke natuur streeft naar onmiddellijk genot; zij kijkt niet naar de toekomst. Dat domein behoort tot het verstand en het hart. Zoals we zojuist al aangaven, is elke tegenspoed niet per se een ’straf‘. Gebeurtenissen die onze natuur niet bevallen en onze vergankelijke wereld verduisteren: zijn ofwel een goddelijke waarschuwing die ons van het verkeerde pad afbrengt. Of ze zijn een verzoening voor onze zonden; ze laten ons lijden in deze wereld, in plaats van in het eeuwige leven. Of ze zijn een middel om het menselijke hart van het vergankelijke aardse leven af te wenden en het tot God en het hiernamaals te keren.
Anderzijds is de beloning voor het winnen van deze uitdaging enorm.
Dit is een goddelijke klap, een straf. Bij algemene rampen kan elk van deze dingen een rol spelen. Voor de ene groep is het een straf, voor de ander een waarschuwing, en voor weer een ander een vergoeding voor zonden…
Als het ongeluk ons zelf overkomt, laten we onszelf de schuld geven en onszelf tot berouw brengen. Laten we de rampen en tegenslagen die anderen overkomen, beschouwen als een middel tot hun vooruitgang. Op deze manier maken we zowel vooruitgang in de zelfverbetering, als bevrijden we onszelf van negatieve gedachten over anderen.
Met vrede en gebed…
Islam in vraag en antwoord
