– Kunt u de verschillen in visie tussen deze twee belangrijke cat’s aangeven?
Beste broeder,
– Bediüzzaman Hazretleri
„şuunat“
hij heeft het begrip in twee betekenissen gebruikt.
a) De „zatiyat-e-ilahiye“, de bron van de goddelijke attributen.
We kunnen dit niet met een ander woord vertalen. Als we het voor mensen zouden gebruiken,
„talent, vaardigheid, bekwaamheid“
kunnen we met woorden uitdrukken. Door dit venster kunnen we naar die waarheid kijken.
In de volgende uitspraken wordt „şuunat“ in deze betekenis gebruikt:
“Aangezien in elke activiteit een gewenste volmaaktheid, een genot, een schoonheid te vinden is, en activiteit zelf een volmaaktheid is, en aangezien in de wereld van het leven de verschijnselen van een oneindige liefde en een onmetelijke genade te zien zijn, die voortkomen uit een eeuwig en altijd bestaand leven, en aangezien die verschijnselen tonen dat de oneindige mate (zonder dat dit een fout in de uitdrukking is) van dat leven, dat zo veel liefde en genade schenkt, past bij de heiligheid van de wezen die zo veel liefde en genade schenkt en die zo veel genade en liefde verdient.”
Zo’n goddelijke liefde, zo’n heilige genegenheid, zo’n heilige smaak, zulke heilige eigenschappen, die zijn aanwezig in dat Heilige Leven.
dat, die
nu
…door middel van zo’n onbeperkte activiteit en eindeloze scheppingskracht vernieuwt, verontrust en verandert hij voortdurend het universum…“
(zie Lemmata, blz. 348)
“Ja, ik heb in mijn eigen leven en bewuste daden, met de vele betekenissen van weten, horen, zien, spreken, willen, ervaren dat Mijn Schepper, in een grotere mate dan dit universum groter is dan ikzelf, beschikt over een omvattende kennis, wil, hoorvermogen, gezichtsvermogen, kracht en leven, en
zijn eigenschappen zoals liefde, woede en mededogen
Ik begreep het; door te geloven bevestigde ik het en door het te belijden vond ik een nieuwe weg naar kennis.”
(zie De stralen, blz. 72)
b) De meester heeft het woord „shūʿānāt“ ook gebruikt voor werkwoorden die als bijvoeglijk naamwoord fungeren.
“Dit is de werkelijkheid van de schepping, die zich manifesteert in de werkelijkheid van de activiteit; schepping en creatie, ordening en balans, met kennis en wijsheid, voorzienigheid en beschrijving, maat en regel, verandering en vervanging, verheffing en verheffing, genade en barmhartigheid, zoals voeding, gunst, eer en goedheid.”
nu
Hij laat zich kennen en maakt reclame voor zichzelf met zijn paard en zijn spaargeld.”
(zie: De staf van Mozes, blz. 139)
„En bijvoorbeeld: het verlenen van levensonderhoud en het geven van een bepaald uiterlijk, als een teken van bijzondere genade, in een onverwachte vorm; wat een prachtige manier is om de wil en keuze van de Heer te tonen.“
. Zoals het regelen van de lucht en het sturen van de wolken, die tot de goddelijke attributen behoren.
vergelijk deze met…”
(zie Spreuken, blz. 201)
„Hij is elke dag met iets bezig / is in de weer / is elke minuut aan het werk.“
(Ar-Rahman, 55/29)
in de betreffende vers
„şe’n“ (şan / şuunat)
Het woord betekent in feite de werkwoorden die de eigenschappen van God beschrijven, zoals Zijn handelen, scheppen en beheersen.
– De verklaringen van Bediüzzaman over dit onderwerp zijn zeer duidelijk, omdat ze aansluiten bij het begrip van deze eeuw. De volgende uitspraken zijn hiervan een bewijs:
„Zo ook:“
De voortdurende werken die de aarde, misschien wel het heelal, vullen, wijzen onmiskenbaar op een volmaakte oorzaak. En deze werken, die in volmaakte orde en wijsheid zijn geschapen, wijzen onmiskenbaar op een volmaakte schepper met volmaakte namen en eigenschappen. Want het is absoluut zeker dat regelmatige, wijze daden niet zonder een oorzaak kunnen bestaan. En de volmaakte namen wijzen op de volmaakte eigenschappen van die oorzaak. Want zoals in de grammatica een werkwoord uit een naamwoord wordt afgeleid, zo zijn de oorsprong en het uitgangspunt van namen en eigenschappen ook eigenschappen. En volmaakte eigenschappen wijzen onmiskenbaar op een volmaakte schepper.
de eigenschappen van
zelfstandig
wijst erop. En de mogelijkheid van
zelfstandig
die perfecte toestand (die we niet kunnen beschrijven)
zelfstandig
wijst onmiskenbaar op een wezen van onmetelijke volmaaktheid.”
(zie: Spreuken, blz. 667)
– Imam Rabbani
Ook Zijne/Hare Excellentie
„De Eigenschappen van de Zelf“
Hij heeft het erover gehad. Hieronder zien we dit in zijn verklaringen – in het kort weergegeven:
„De reis naar de hoogste graad van mystieke verlichting (Velayet) vindt plaats in vier stadia. Deze zijn achtereenvolgens: het niveau van het hart, het niveau van de ziel, het niveau van het geheim en het niveau van het verborgen.“
„Op het niveau van het hart manifesteren zich de attributen van de actieve werking (attributen van de daden). Op het niveau van de geest manifesteren zich de attributen van de essentiële werking. Op het niveau van het geheim manifesteren zich de verschijnselen en kenmerken van de Zelf. Op het niveau van het verborgen echter…“
‚verheerlijking en verheffing‘
Er zijn manifestaties van de negatieve attributen die een rang hebben.
(zie Imam Rabbani, el-Mektubat, 1/323 / Brief 260)
Hier genoemd
„De eigenschappen en kenmerken van de Zelf“
in de uitdrukking „Shuun wa-itibarat“ (het woord „itibarat“ betekent…
„uit de dertien woorden“
Het gebruik van het woord „şuunat“ (dat, vanwege de beperkte woordenschat in de woordenboeken, als een verklaring/synoniem van de oorspronkelijke term is gebruikt) in relatie tot de Goddelijke Opperwezenheid, wijst erop dat met deze uitdrukking „şuunat-ı Zatiye“ wordt bedoeld.
Zoals Imam Rabbani ook al zei:
„De Eigenschappen van de Zelf“
is genoemd.
Hij/Zij zegt:
„Men kan niet spreken over de manifestatie van het Zelf zonder de attributen en eigenschappen in acht te nemen…“
(leeftijd, 1/318)
In deze uitspraak wordt ook verwezen naar de Zelf-manifestaties (Sūnat al-Zātīya).
– De volgende uitspraken van Imam Rabbani zijn ook belangrijk:
“Er is een zeer subtiel verschil tussen de attributen (Sıfat) en de verschijnselen (Şuunat). Niemand kent dit verschil behalve enkele heiligen met een ‘Muhammedische gezindstelt’. Tot nu toe is niemand bekend die dit onderwerp heeft besproken. Kortom, we kunnen zeggen dat de attributen (Sıfat) zich op een extra manier buiten het wezen van God bevinden. De verschijnselen (Şuunat) daarentegen bestaan uit abstracte beschouwingen in het Heilige Wezen.”
(leeftijd, 1/410)
Volgens deze definitie zijn de attributen van God niet afhankelijk van de Goddelijke essentie en worden ze niet als afzonderlijk van die essentie bestaand beschouwd.
Klik hier voor meer informatie:
– Wat betekent Şuunât-ı İlahiye?
– De concepten van het Goddelijke wezen, de naam van de Majesteit, de attributen, de eigenschappen, de namen en de daden…
– Elke naam van Allah verwijst naar de eigenschappen van Allah, en de eigenschappen van Allah verwijzen naar de schoonheid…
Met vrede en gebed…
Islam in vraag en antwoord
