Beste broeder,
Het woord is de werkwoordsvorm van het werkwoord (VHY) en betekent in de taal: in stilte spreken, bevelen, wijzen en aanwijzen, haasten, roepen, fluisteren, een brief schrijven en inspireren. (el-Cevherî, es-Sihah; ibn Manzûr, Lisânü’l-Arab, „VHY“ lemma.)
Dit woord wordt in de Koran zowel gebruikt als een handeling van God, als voor anderen dan God. Daarom wordt het begrip openbaring, wat betreft de letterlijke betekenis, in twee soorten onderscheiden: goddelijke en niet-goddelijke openbaring. (Cerrahoğlu, Ismail, Tefsir Usûlü, 37; Turgut, Ali, Tefsir Usûlü ve Kaynakları, 79-80.)
De volgende verzen kunnen als voorbeeld worden genoemd van niet-goddelijke openbaring:
(Meryem, 19/11)
In deze aya wordt het woord wahy gebruikt in de betekenis van insinueren en aanwijzen.
(En’am, 6/112)
Het woord dat hier wordt gebruikt, betekent fluisteren, stiekem zeggen. (Cerrahoğlu, Tefsir Usûlü, 37?).
Het concept van openbaring door God kan worden onderverdeeld in verschillende categorieën, namelijk creatieve openbaring, inspirerende openbaring en wettelijke/echte openbaring.
Tekwīnī wahī is een vorm van wahī die de specifieke taken van onbelevende wezens bekendmaakt. God, die hen hun specifieke taken bekendmaakt, drukt dit uit met het woord wahī. In de Koran manifesteert dit type wahī zich als wahī die aan de hemelen en de aarde wordt geopenbaard. De relevante verzen zijn als volgt:
(Fussilet, 41/12)
(Al-Zalzalah, 99/1-5).
Het bestaat uit goddelijke boodschappen die, via profeten die uit de mensheid zijn uitgekozen en gezonden, principes vastleggen voor het geluk van mensen en geesten in dit leven en het hiernamaals. Dit wordt ook wel ware openbaring genoemd. Het begrip kan ook als volgt worden gedefinieerd:
De manier waarop de openbaring aan de Profeet Mohammed (vrede zij met hem) werd geopenbaard, kent verschillende vormen. Enkele daarvan zijn:
Volgens Aisha (ra) manifesteerde de eerste openbaring aan de Profeet (vrede zij met hem) zich in de vorm van een droom. De dromen die de Profeet (vrede zij met hem) zag, verschenen als de helderheid van de ochtend. (Bukhari, Bed’ü’l-vahy, 3.)
Soms gebeurde het dat de Heilige Profeet (vrede zij met hem) wakker was en de openbaring in zijn hart werd ingegeven zonder dat de engel verscheen. Dit kan ook een soort openbaring worden genoemd. Want hoewel deze openbaring geen Koranvers is, bevat deze toch een wetgevende boodschap:
(Suyuti, Itqan, I/59; Acluni, Kashf al-Hafa, I/231)
De hadith met deze betekenis wijst op dit type openbaring.
(Bukhari, Bed’ü’l-Vahy, 2).
De bekende hadith over Gabriël, die het over de islam en ihsan (goedheid) heeft, toont een voorbeeld van dit soort openbaring (Bukhari, Iman, 57). Geschiedenisboeken en biografieën melden dat wanneer de engel Gabriël in menselijke gedaante verscheen, hij meestal de gedaante aannam van Dihya (ra), een van de Sahaba (gezellen van de Profeet). (Keskioğlu, Osman, Kur’an-ı Kerim Bilgileri, 30).
Volgens een overlevering van Aisha (r.a.) zei de Profeet (vrede zij met hem):
[Bukhari, Bed’ü’l-Vahy, 2; voor de verschillende soorten openbaring, zie ook Ibn Qayyim al-Jawziyya, Zadu’l-Ma’ad, (vert. Şükrü Özen), I/24-25.].
(As-Sjoera, 42/51)
Zoals in de betreffende aya wordt benadrukt dat er drie vormen van openbaring zijn, wordt er ook verwezen naar de verschillende soorten openbaring met en zonder tussenpersoon (zie Subhi Salih, 25.).
(An-Nisa, 4/163)
De verzen tonen aan dat ware openbaring een gemeenschappelijke waarde is voor alle profeten.
(Zariyat, 51/50).
Zoals in de ayaat staat, wil de Opperste Schepper, wiens doel het is om Zichzelf, Zijn eigenschappen en namen te openbaren, Zijn eigenschappen zoals kennis, wil, leven en macht laten zien door Zijn daden en kunstwerken, en Hij zal deze namen en eigenschappen ook laten zien door Zijn tekelüm/spraak, de kortste weg om ze te openbaren. (Nursi, Şualar, p. 103). Het feit dat de Opperste God, naast Zijn daden, ook door Zijn woord, met enkele uitverkoren personen, Zijn zelf openbaart, drukt de waarheid en het doel van de openbaring uit.
Volgens Bediuzzaman Said Nursi, een van de grootste geleerden van onze tijd, kan de waarheid van de openbaring, die door honderdduizend profeten unaniem is aangekondigd en aangetoond door de bewijzen in de hemelse boeken en geschriften, en het doel van de boodschap van de openbaring, op een vijfvoudige manier, als in de volle dag, worden bewezen. (zie Şualar, Zevende Straal)
Het begrip verwijst naar de betekenis van God als de ware God voor de schepselen die Hij heeft geschapen, met name de mens die Hij in de mooiste vorm heeft geschapen.
Dat de almachtige God, die alle levende wezens het vermogen tot spreken heeft gegeven en hun taal begrijpt, zelf ook spreekt en zo deelneemt aan hun gesprekken, is een noodzakelijk gevolg van Zijn goddelijkheid en heerschappij, Zijn scheppingskracht en bestuur, Zijn rechtmatige aanbidding en goddelijkheid. Dat God met mensen spreekt, betekent dat Hij hen op een manier aanspreekt die zij begrijpen, op een niveau dat zij aankunnen, en dat Hij, als Schepper, Zijn schepselen met Zijn genade benadert.
Het concept drukt uit dat de Allerhoogste God, als de Heer van de werelden, die alle wezens schept, stuurt en beheert, de moeite neemt om zichzelf aan zijn schepselen te openbaren, als een gunst.
De almachtige God, die de kosmos met zulke onvoorstelbare kosten heeft geschapen, vol van wonderen, en wiens volmaaktheid in duizenden talen wordt verkondigd, en die Zijn oneindige kennis en macht verkondigt, zal zich natuurlijk ook door Zijn eigen woorden laten kennen.
Het begrip betekent dat de almachtige God, die genadig en barmhartig is, de verzoeken van mensen die van Hem afhankelijk zijn, beantwoordt – uit genade.
Zoals de ware mens, die de meest uitverkorene, de meest geliefde en de meest dankbare van alle schepselen is, maar tegelijkertijd de armste, de meest hulpbehoevende en de meest afhankelijke van zijn schepper, daadwerkelijk tegemoetkomt aan de verlangens en dankzeggingen van de ware mensen, zo is het ook een vereiste van de eigenschap van scheppen om met zijn woord tegemoet te komen aan hun verlangens/aan hun verlangens te voldoen.
Het begrip verwijst naar de manier waarop de Opperste God, die vrij is van alle gebreken, met Zijn schepselen – met name met de mens – spreekt via een openbaring die vrij is van alle gebreken.
De eigenschap van spreken, een noodzakelijk gevolg en een lichtgevende manifestatie van kennis en leven, is uiteraard in de almachtige God te vinden, die een omvattende, oneindige kennis en een eeuwig, onuitputtelijke leven bezit, en wel op een alomvattende, oneindige, grenzeloze en voortdurende manier. De openbaring is dan ook een manifestatie van deze oneindige communicatie/een weerspiegeling van deze talloze gesprekken.
Het begrip betekent dat de Allerhoogste God, die aan niets behoeft, Zijn schepselen – met name de mens – die in alle opzichten van Hem afhankelijk zijn, op de hoogte stelt van Zijn bestaan door middel van Zijn woord, het sterkste bewijs van Zijn bestaan, en hen het gevoel geeft dat Hij met Zijn kennis en macht altijd bij hen aanwezig is om aan hun behoeften te voldoen.
Het is een noodzakelijk gevolg van de goddelijkheid van God, dat Hij, die de meest geliefde, meest liefdevolle, meest angstige en meest bezorgde schepselen – zoals de mens – heeft geschapen, die het meest behoefd zijn aan een steunpunt en het meest verlangen naar hun schepper en eigenaar, aan hun zielen een verlangen en een liefde schenkt, en tegelijkertijd, als degene die in staat is om voor elk probleem een remedie te vinden, Zijn eigen wezen aan hen openbaart door met hen te spreken. (zie Nursi, age).
Klik hier voor meer informatie:
WAHÏ…
Met vrede en gebed…
Islam in vraag en antwoord
