Beste broeder,
Rechtspraak
Het is de grootste genade en gunst van God aan deze gemeenschap.
Er zijn vele redenen waarom God, in de Koran, de waarheden die openstaan voor interpretatie, de tekenen en symbolen, aan de geleerden van de gemeenschap heeft nagelaten. Als God de openstaande interpretaties op een absolute manier had bekendgemaakt, zouden alle details, alle kwesties, verplichtingen en plichten zijn geworden, en zouden degenen die zich daartegen verzetten, in de hel terecht zijn gekomen.
Een andere wijsheid:
Door de instituut van ijtihad te openen, heeft God de menselijke rede een rol gegeven bij het afleiden van religieuze regels uit de Koran en de Hadith, en zo de gemeenschap van Mohammed en haar geleerden vereerd.
De meest waardevolle van alle goddelijke geschenken is de geest.
De rede is een goddelijk licht, een fijne en edele essentie die de waarheid van het bestaan en de geheimen van het universum ontrafelt. De diepste betekenissen en waarheden van de Koran worden met behulp van die essentie verklaard. Ja, de rede is de hoogste graad van genade, gunst, weldadigheid en edelmoedigheid van God aan de mens. Niettemin bevinden mensen zich niet allemaal op hetzelfde niveau van rede en kennis.
Hoewel de essentie van kennis één is, is de manier waarop het begrepen wordt, voor iedereen anders. Duizenden mensen volgen dezelfde les van dezelfde geleerde, maar elk individu ontvangt een andere zegening en wijsheid. Omdat de capaciteiten verschillen, ontvangt elk individu zegeningen en kennis in verhouding tot zijn of haar eigen capaciteiten.
Mensen met een zwak verstand en beperkte denkvermogens begrijpen zelfs de duidelijkste dingen niet. Het doorgronden van verborgen mysteries en waarheden is de taak van volwassen geesten. De kennis die iemand opdoet zonder deze mysteries met verstand en bewustzijn te ontdekken, is geen volwaardige wetenschap; zijn inzichten en gedachten zijn gebrekkig.
Ja, hoewel de gemeenschap van Mohammed in elk vakgebied vele geleerden, wijzen, denkers en mystici heeft voortgebracht, is het aantal mensen dat het niveau van ijtihad heeft bereikt zeer klein. Het gebied en de omvang van de kennis en wijsheid die nodig zijn voor ijtihad zijn zeer breed en diep. Het is een zee die niet door elke duiker kan worden doordrongen. Het is een zee die vele waarheden bevat die niet door elk oog en elke vooruitziende blik kunnen worden begrepen. De ware aard ervan kan niet door elke geest worden ontdekt.
Rechtspraak
Het is een moeilijk onderwerp en een diep mysterie. Het is geen gebied dat elke capaciteit, elk verstand en elke intelligentie kan bereiken.
Het is alleen de taak van de imams die in staat zijn om zelfstandig te interpreteren, en in het bijzonder de vier imams, om de kostbare parels en edelstenen uit de diepten van die zeeën te halen.
De islam is de meest volmaakte religie. Zoals God zelf ook zegt;
„…Vandaag heb Ik uw geloof volmaakt en Mijn gunst aan u voltooid…“
(Al-Ma’idah, 5/3)
Zoals in de Koran staat, bevat deze zowel duidelijke bepalingen over geloof, aanbidding en gedrag, als voldoende wetten en principes om nieuwe gebeurtenissen tot aan de dag des oordeels op te lossen. Het afleiden van uitspraken uit deze wetten en principes is echter alleen mogelijk door middel van ijtihad (eigen interpretatie).
Ja, de positie van ijtihad in de islam is van cruciaal belang. Veel behoeften van moslims zijn dankzij deze methode vervuld. Het is bekend dat met de verandering van de tijd nieuwe gebeurtenissen ontstaan. De fundamentele regels en hogere principes die hierop antwoord kunnen geven, zijn te vinden in de Koran en de hadith. Maar niet iedereen kan deze diepe en verborgen betekenissen begrijpen. De mujtahids hebben uit de Koran en de hadith, de eerste interpretatie ervan, dergelijke secundaire regels afgeleid en zo de problemen van de mensen opgelost.
Ja, mens.
Men kan zich alleen van fouten ontdoen door de weg te volgen die de Koran en de Sunna van de Profeet hebben aangewezen.
Want deze twee bronnen zijn een door God vastgestelde en aangewezen gids voor de redding van de mensheid.
In wezen is het grootste deel van de religieuze voorschriften vastgelegd in het onmiskenbare gedeelte van de Koran en de hadiths. Dit gedeelte is, zoals Bediüzzaman Hazretleri het uitdrukte, …
„De Koran en de Sunna, die de interpretatie van de Koran is, zijn de eigendom van God. Als de zaken die betrekking hebben op ijtihad goud zijn, dan zijn deze diamanten zuilen.“
De geleerden hebben dus optimaal gebruik gemaakt van deze twee schatten.
„God schenkt wijsheid aan wie Hij wil.“
zij zijn de heilige tekst naar behoren waardig gebleken. De Profeet Mohammed (vrede zij met hem) heeft het belang van ijtihad en de waarde en rang van de ijtihad-geleerden op de mooiste manier uiteengezet in de volgende hadith:
„Wie een juridische interpretatie (ijtihad) uitvoert en de juiste conclusie trekt, verdient twee goede daden; zo niet, dan verdient hij één goede daad.“
[zie Abu Dawud, Kada‘ (Akdiye), 2]
Met de fout in de hadith, dat wil zeggen het niet raken van de waarheid, wordt bedoeld dat men het meest juiste niet heeft kunnen vinden. Mohammed ibn Hazm schrijft hierover:
„De fout hier is dat het bewijs niet klopt. Het is geen fout die de persoon uit de religie zou sturen. Want als dat zo was, zou hij er geen beloning voor krijgen.“
Zoals gezegd. Het is echter belangrijk te benadrukken dat iemand die niet bevoegd is tot ijtihad, niet excuus kan aanvoeren als hij een fout maakt in zijn oordeel; hij is dan zondig.
Er was nog geen openbaring neergedaald over de behandeling van de gevangenen die tijdens de Slag bij Badr waren genomen. De Profeet (vrede en zegeningen zij met hem) raadpleegde, zoals hij altijd deed bij zaken die hem niet waren geopenbaard, zijn metgezellen over deze kwestie. Abu Bakr was van mening dat er losgeld voor de gevangenen moest worden gevraagd en dat ze vervolgens vrijgelaten moesten worden. Umar was echter van mening dat de gevangenen onmiddellijk gedood moesten worden. Sommige metgezellen waren het eens met Umar, anderen met Abu Bakr. Toen er een verschil van mening ontstond, koos de Profeet (vrede en zegeningen zij met hem) voor de mening van Abu Bakr en handelde hij dienovereenkomstig.
Maar in verband met deze kwestie werd de volgende heilige verzen uit de Koran geopenbaard:
„Het is geen enkele profeet betaamd dat hij gevangenen houdt, zolang hij de overhand heeft op aarde (zolang hij de ongelovigen niet heeft verzwakt). Jullie willen de rijkdommen van dit wereldse leven, maar Allah wil het hiernamaals (dat eeuwig is).“
(Al-Anfal, 8/67)
Deze aya bevestigt de ijtihad van Abu Bakr, maar laat tegelijkertijd zien dat de mening van Umar (al-Faruk) superieur is. Dit betekent dat beide tegengestelde meningen goedgekeurd zijn. Uit deze aya blijkt dat elke ijtihad-deskundige in zijn oordeel gelijk heeft. Als de mening van Abu Bakr verkeerd was geweest, zou de aya vóór de uitvoering van het oordeel zijn neergedaald. De goddelijke waarschuwing in dit verband is dus te wijten aan de voorkeur voor het handelen naar de betere mening.
Het doel van Abu Bakr was om de gevangenen te laten loskopen, zodat de moslimsoldaten met het losgeld bewapend zouden worden tegen de vijand. Het doel van Omar was echter om de onrust op aarde te voorkomen door hen uit de weg te ruimen, omdat er geen tekenen van verbetering bij hen waren.
Met vrede en gebed…
Islam in vraag en antwoord
