– Sommige dieren eten we, op andere dieren rijden we, en er zijn ook dieren die het evenwicht in de natuur in stand houden. Maar er zijn ook dieren zoals apen, katten en honden, en ik kan de wijsheid achter hun bestaan in het universum niet begrijpen. Kunt u mij helpen?
Beste broeder,
Het is mogelijk dat we de ware bedoeling achter het scheppen van dieren niet volledig kunnen begrijpen. Want God heeft elk wezen met vele wijsheid en doel geschapen. Wij kunnen alleen maar de voordelen en nadelen kennen die voor ons relevant zijn. Maar de ware bedoeling achter hun schepping is meer dan dat.
Allereerst bewondert God Zijn eigen kunst in die wezens. Vervolgens beschouwen de engelen en andere geestelijke wezens de wonderen van de schepping in deze dieren.
Mensen leven samen met dieren zoals katten en honden, zoals u al aangaf, en we zien veel voordelen daarvan.
Bijvoorbeeld,
van de honden
Ze hebben vooral een zeer belangrijke taak in het beschermen van huis, werkplek en dieren. Ze zijn onmisbare bewakers, zowel voor de herder als voor de huiseigenaren. Tegelijkertijd zijn het dieren die zeer toegewijd en loyaal zijn aan hun baas.
Katten
Ze zijn niet minderwaardig. God heeft katten de taak gegeven om vooral muizen te beschermen, die veel schade aanrichten aan voedsel in huizen. Ze zijn trouwe bewakers van het huis.
Bovendien prijst en dankt elk dier Allah voortdurend in zijn eigen taal. Dit wordt bevestigd door een vers in de Koran, dat aangeeft dat deze dieren, net als de anderen, Allah prijzen en verheerlijken.
(zie Al-Isra, 17/44)
Men zou kunnen zeggen dat de kat een speciale plaats inneemt in dit gebed en deze bezinning. Bediüzzaman Hazretleri beschouwde het grommen van de kat als een vorm van…
„O, de meest Genadevolle, O, de meest Genadevolle…“
zegt dat het betekent:
„…Ik heb zelfs eens naar katten gekeken.“
Ze aten, speelden en gingen slapen, helemaal alleen. Toen schoot het me te binnen:
‚Hoe kan men deze nutteloze monsterlijke wezens gezegend noemen?‘
Toen ging ik ’s avonds liggen. Ik zag dat een van die katten kwam, tegen mijn kussen aanleunde en zijn bek tegen mijn oor drukte. Op een duidelijke manier.
‚O, de meest Barmhartige, O, de meest Barmhartige, O, de meest Barmhartige, O, de meest Barmhartige‘
Daarmee wees hij, zogenaamd namens zijn groep, het bezwaar en de belediging die me te binnen waren geschoten, van de hand en sloeg hij ze in mijn gezicht. Ik dacht:
‚Is deze herinnering aan God alleen voor dit individu, of is ze algemeen voor zijn groep? En is het horen ervan alleen voor iemand die onterecht bezwaar maakt, zoals ik, of kan iedereen het horen als ze maar goed opletten?‘
Later hoorde ik ’s ochtends andere katten. Hoewel niet zo duidelijk als die van hem, herhaalden ze in verschillende mate dezelfde mantra. Aanvankelijk was hun gebrul achter hen…
‚O, de meest Genadevolle‘
merkbaar. Steeds meer gemopper, gemruis, hetzelfde.
‚O, de Barmhartige‘
Het wordt een onberispelijke, heldere, treurige herinnering. Hij sluit zijn mond, mooi.
‚O, de meest Genadevolle‘
trekt. Ik vertelde het verhaal aan de broeders die bij me kwamen. Zij schenkten er ook aandacht aan,
‚We horen het op een bepaald niveau.‘
zei hij. Toen drong het tot me:
‚Wat is de reden voor het gebruik van deze naam? En waarom worden ze in menselijke taal genoemd en niet in de taal van dieren?‘
Het drong tot mijn hart door: deze dieren zijn, net als kinderen, erg gevoelig en zachtaardig en, omdat ze een gezelschap zijn voor de mens, hebben ze veel genegenheid en mededogen nodig. Wanneer ze gestreeld worden en de aangename dingen die ze prettig vinden ervaren, laten ze, als een dankzegging voor die genade, de oorzaken los en laten ze alleen hun…
De Schepper, de Barmhartige
door de genade van ‚in zijn wereld te verkondigen en de mensen die in een staat van onwetendheid verkeren te waarschuwen en
‚O, de meest Genadevolle‘
met hun roep: „Van wie komt de hulp en wie kan men om genade vragen?“ waarschuwen ze degenen die in de oorzaken vertrouwen.
(zie Spreuken, blz. 334)
Apen
…en leven in gezinsverband, en zijn een groot voorbeeld voor de mens om er les uit te trekken. Mensen zouden Allah moeten danken dat ze niet in de vorm van een aap zijn geschapen.
Eigenlijk is elk wezen op aarde een aparte bloem. Bloemen die in kleur, vorm en geur van elkaar verschillen. Een roos is bijvoorbeeld een bloem, een nachtegaal een andere bloem, een mus weer een andere, en zo ook de bij en de vlieg; ze zijn allemaal geschapen met hun eigen unieke eigenschappen en voor vele doelen en voordelen.
Deze wezens in de aardse tuin hebben, door hun schepper te prijzen en te gedenken in hun eigen taal, deze wereld tot een plek van herinnering aan God gemaakt. De engelen, die hun herinnering aan God, hun taken en het doel van hun schepping zien, kijken vol bewondering naar hen en prijzen en gedenken ook hun schepper.
En dat is precies hoe je naar de wezens in het universum moet kijken.
Men moet met aandacht en bezinning observeren dat elk van hen, naast hun vele taken, een belangrijk onderdeel is van deze kring van herinnering aan God. Want de rede en het verstand in de mens zijn gegeven om over deze bloementuinen na te denken en door naar hen te kijken God te herinneren.
Men moet zich niet bezighouden met de kleine bezigheden van elk dier. Hun grootste doel in het leven is om een spiegel te zijn van de namen van God en deel uit te maken van deze kring van herinnering, waardoor ze het universum verlevendigen.
Het meest trieste aspect is dat mensen, terwijl alle bergen, stenen, tuinen en bloemperken Allah herinneren, Hem prijzen en Hem verheerlijken, dit vergeten en Allah niet kennen en Hem niet gehoorzamen.
Er zijn velen die de scheppingsdoelen van dieren en planten onderzoeken, maar hun eigen scheppingsdoel vergeten.
Wie is er nog meer te betreuren dan deze mensen?
Met vrede en gebed…
Islam in vraag en antwoord
