– Als een hadith tot de categorie sahih behoort, dan zou de afscheidsrede de meest authentieke hadith moeten zijn. Want wat is er gebeurd met de beweringen over de deelname, dat er 3 verschillende versies van de meest authentieke hadith zijn verschenen?
– Hoe moet je reageren op iemand die vraagt: „Waarom zouden we andere hadiths moeten vertrouwen?“
Beste broeder,
De afscheidsbedevaart van de Profeet Mohammed (vrede zij met hem)
hij/zij heeft op meerdere plekken gesproken
Daarom zijn er deze verschillen. Elke preek is afzonderlijk overgeleverd.
Daarom is het niet verwonderlijk dat de teksten verschillen, wat betreft de hadiths.
zodat het vertrouwen niet wordt geschaad
zijn indicatoren dat authentieke en betrouwbare overleveringen correct aan ons zijn overgedragen.
De Profeet Mohammed (vrede zij met hem) tijdens zijn afscheidsbedevaart
Op plaatsen zoals Arafat, Mina en Akabe
Hij sprak de metgezellen toe en gaf kort en bondig advies. Deze toespraken zijn verzameld in enkele geschiedkundige boeken, met name in het werk al-Beyân wa’t-tebyîn (II, 31-33) van al-Jahiz, en vormen samen een uitgebreide tekst van de afscheidsrede.
„De afscheidsrede“
voor het eerst de uitdrukking
Câhiz
Deze uitdrukking is gebruikt en later door andere auteurs overgenomen.
De dag van Arafah volgens de overlevering van de Profeet (vrede zij met hem)
Zijn eerste preek op Arafat
Het is overgeleverd door Sahaba zoals Jubair ibn Mut’im, Jabir ibn Abdullah en Abdullah ibn Mas’ud.
Volgens de overlevering van Jabir ibn Abdullah vestigde de Profeet (vrede zij met hem) zich, toen hij in Arafat aankwam, in de tent die voor hem in Nemira was opgeslagen. Toen de zon naar het westen begon te zakken, ging hij met zijn kameel naar het midden van de vallei en sprak hij de metgezellen toe, waarna de metgezel Rabia ibn Umayya ibn Khalaf zijn woorden herhaalde.
Volgens overleveringen van Sulaiman ibn Amr ibn Ahvas, Abu Bakr en Ibn Abbas, de Profeet (vrede zij met hem)
Op de eerste dag van de feestdagen sprak hij ook tot het volk in Mina.
heeft hij de toespraak overgeleverd. Nadat Ibn Abbas de toespraak had overgeleverd,
„Ik zweer bij God dat deze woorden een testament van de Profeet zijn aan zijn volgelingen; laat degenen die hier aanwezig zijn, degenen die afwezig zijn, hiervan op de hoogte stellen.“
Zijn woorden in die zin zijn betekenisvol.
Volgens sommige overleveringen in de hadithbronnen zei de Profeet (vrede zij met hem):
op de eerste dag van de feestdagen, toen hij de plaatsen bezocht waar de steengooierij op Satan plaatsvindt, sprak hij de menigte opnieuw toe.
heeft gedaan.
De feestdag
de preek die hij op de tweede of derde dag op dezelfde plek hield
Abdullah ibn Umar vertelt dit verhaal over, via zijn oom Abu Nadre en Abu Hurra ar-Rakkashi, die tot de Tabi’un behoorden. Volgens deze overlevering van Ibn Umar, werd de Surah Nasr geopenbaard tijdens de afscheidsbedevaart in Mina, op een van de dagen van Tashriq. De Profeet (vrede zij met hem) begreep dat dit een afscheid betekende, stapte op zijn kameel en ging naar Akaba. Toen de Sahaba zich rond hem verzamelden, hield hij opnieuw een toespraak.
In sommige overleveringen wordt de tijd van de toespraken niet vermeld. Amr ibn Hâritha en Abu Umama al-Bahili hebben waarschijnlijk ook een toespraak met vrijwel dezelfde inhoud overgeleverd, die eveneens op Mina tijdens de feestdagen plaatsvond.
De woorden die de Profeet (vrede zij met hem) in deze preken sprak, waren als een afscheid. De boodschapper van God, die via de aanwezigen een boodschap aan zijn hele gemeenschap overbracht, vroeg aan het einde van zijn toespraken aan de metgezellen of hij de taak die God hem had toevertrouwd, had vervuld.
„ja“
nadat hij/zij het antwoord had ontvangen,
„Ik heb de boodschap overgebracht, o God, getuig daarvan!“
heeft hij gezegd.
In enkele van deze toespraken die de Profeet (vrede zij met hem) hield, paste hij een vraag-en-antwoordstijl toe.
hij herhaalde dezelfde woorden steeds opnieuw, zodat de vele aanwezigen in de menigte ze konden horen
Dit wordt begrepen. Het feit dat hij aan het einde van de gesprekken de bevestiging vraagt dat zijn boodschap is overgebracht, is van bijzonder belang voor de communicatie.
De afscheidsrede bevat universele boodschappen voor alle mensen, maar behandelt ook kwesties die de rechten van de mens betreffen. Hoewel het niet juist is om de afscheidsrede te beschouwen als een alternatieve verklaring van de rechten van de mens, is het opmerkelijk dat deze grote nadruk legt op de rechten van de mens, een van de twee zonden die God niet zal vergeven.
In de afscheidsrede van de Profeet
Naast fundamentele principes zoals de onschendbaarheid van leven en eigendom, de afschaffing van riba (rente) en bloedwraak (die tot de gebruiken van de Jahiliyyah behoorden), de persoonlijke verantwoordelijkheid voor misdaden, de rechten en plichten tussen man en vrouw, het niet toeschrijven van een kind aan een andere vader dan de biologische vader, de broederschap van moslims, het verbod op oorlogvoering tussen moslims en het teruggeven van bruikleen aan de eigenaar (die direct betrekking hebben op de rechten van de mens), benadrukte hij ook dat hij de laatste profeet was en dat hij zijn gemeenschap de Koran en de Sunna als erfgoed zou nalaten.
Er zijn studies gedaan die de afscheidsrede vergelijken met de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens, die de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties in 1948 heeft uitgevaardigd.
Klik hier voor meer informatie:
– Afscheidsrede.
– Mensenrechten en de afscheidsrede.
– Gezien het feit dat hadiths door veel overleveringen zijn gegaan, waarom zouden we dan in hadiths moeten geloven?
Bronnen:
Müsned, VII, 307, 330, 376; Buhârî, “Hac”, 132, “Meġāzî”, 78; Müslim, “Hac”, 147; Ebû Dâvûd, “Menâsik”, 56, 61; Tirmizî, “Tefsîrü’l-Ķur’ân”, 10; İbn Mâce, “Menâsik”, 76, 84; Vâkıdî, III, 1103, 1110-1111; İbn Hişâm, IV, 259-261; İbn Sa’d, II, 183-186; Câhiz, II, 31-33; Taberî, III, 150-152; zie ook Vehbi Ünal, Peygamber Efendimizin Veda Hutbesi, Istanbul 1998; Murat Gökalp, blz. 35-96; TDV İslam Ansiklopedisi, Veda Hutbesi md.
Met vrede en gebed…
Islam in vraag en antwoord