Beste broeder,
De oorzaken van de verschillende interpretaties onder moslims kunnen als volgt in een paar punten worden samengevat:
1. Conflict is inherent aan de menselijke natuur.
Daarom is conflict onvermijdelijk waar mensen zijn. De begeerte, woede en rede, die inherent zijn aan de menselijke natuur, vormen de basis van conflict.(1) Aangezien de rede bij iedereen niet op hetzelfde niveau is, zullen er onvermijdelijk verschillende meningen tussen mensen ontstaan, en zullen degenen die een hoog niveau van begrip niet kunnen bereiken, geneigd zijn bepaalde waarheden te ontkennen.
2. Sinds de tijd van Adam zijn mensen verdeeld in verschillende groepen.
Elke sekte heeft een andere weg. Elke groep houdt van haar eigen beroep en kiest ervoor boven de weg die anderen bewandelen. (2)
3. „Wij hebben voor ieder van u een wet en een weg aangewezen. Als God het had gewild, had Hij u allen tot één gemeenschap gemaakt…“
Vers (3) wijst op het goddelijke plan achter de conflicten in de mensheid. God had de mens, net als de engelen, onverschillig voor conflicten kunnen scheppen. Maar Hij wilde juist diversiteit, dynamiek en strijd in de mensheid, en heeft de mens met een natuur geschapen die vatbaar is voor conflicten.
„God heeft de menselijke soort geschapen met een natuur die duizenden soorten zal voortbrengen, en die duizenden lagen zal vertonen, net als de dieren.“
(4) Deze persoon is niet beperkt in zijn gevoelens, verlangens en emoties, maar is vrijgelaten en heeft de mogelijkheid gekregen om zich in onbeperkte posities te bewegen.
Als mensen niet de capaciteiten zouden hebben die tot conflicten leiden, zoals Hamdi Yazır zegt,
„alle mensen zouden, net als andere diersoorten, een gewone, saaie, monotone levensstijl leiden.“
(5)
4. Conflict bevrijdt het denken van stilstand en geeft het een dynamische structuur.
„Het ontkennen van conflict betekent het niet accepteren van de menselijke natuur en het verstijven van het denken.“
(6) Door de realiteit van het conflict te negeren
„Laat het hele volk tot één religie, één gezindstelt toe behoren.“
Dat betekent dat het vragen van het onmogelijke een zinloze moeite is. (7)
5. Sommige stromingen in de islam zijn ontstaan doordat ze de nass (de Koran en hadith-teksten) naar eigen wens hebben geïnterpreteerd.
Zoals Ibn Taymiyyah zei, hebben zij eerst een mening aangenomen en vervolgens geprobeerd om daarvoor bewijs in de Koran te vinden. (8) Bovendien hebben ze de verzen die tegen hun stroming ingaan, via interpretatie proberen te verklaren. (9) Het is echter een groot verschil tussen het tonen van wat in de Koran staat en het presenteren van de eigen mening alsof die uit de Koran komt.
6. De aanhangers van bid’a zijn de aanhangers van de qibla;
en daarom wordt hij niet tot ketter verklaard. (10) Zoals al-Shatibi zei:
„Hoewel zij tot de afwijking behoren, zijn zij niet uit de religie getreden. Het feit dat de Profeet in de hadith over de 73 sekten ‚mijn gemeenschap‘ zegt, wijst hierop. Want als zij uit de religie waren getreden met hun innovaties, zou de Profeet hen niet ‚mijn gemeenschap‘ hebben genoemd.“
(11)
Het is echter duidelijk ketterij voor degenen die Ali als god beschouwen of beweren dat Gabriël de openbaring per ongeluk aan de Profeet heeft gebracht, en dergelijke. (12)
Bronnen:
1. Kutub, Seyyid, In de schaduw van de Koran, Daru’ş-Şuruk, 1980, I, 215.
2. Katib Çelebi, Katib, Mizanu’l-Hak fi İhtiyari’l-Ehak, Marifet Yay. İst. 1990, blz. 198.
3. Maida, 48.
4. Nursi, Lem’alar, Sözler Yay. İst. 1990, blz. 164.
5. Yazır, III, 1700.
6. Özler, blz. 142.
7. Katip Çelebi, blz. 198.
8. Ibn Taymiyyah, II, 225. Zie ook Salih, Subhi, Mebahis fi Ulumi’l-Kur’an, Daru’l-İlm, Beyrouth, 1368 h., p. 294.
9. Ibn Taymiyyah, II, 223.
10. Taftezani, Şerhu’l-Akaid, blz. 191; Şatıbi, İ’tisam, blz. 405.
11. Al-Shatibi, IV, 139.
12. Ibn Abidin, Redd al-Muhtar ‚ala al-Durr al-Muhtar, Dār al-Iḥyā‘ al-Turāth al-‚Arabī, n.d., III, 309-310; al-Shatibi, al-‚Itiṣām, p. 405.
Met vrede en gebed…
Islam in vraag en antwoord
