Beste broeder,
Daarom houdt de mens van alles wat mooi en volmaakt is en waar hij interesse in heeft. Net zoals hij van bloemen en sterren houdt, houdt hij ook van het leven, de wereld, goede gewoonten en zijn vrienden. Zoals hij genegenheid voelt voor iemand die hem geholpen heeft, zo herinnert hij zich met waardering mensen die eeuwen geleden leefden en de mensheid grote diensten hebben bewezen, zonder hen ooit ontmoet te hebben.
Zoals in de uitspraken vermeld, is het ware doel van het hart, de zetel van de liefde, God liefhebben. Want de mens is door de Schepper van het universum geschapen als Zijn plaatsvervanger op aarde. Om deze wijsheid te verwezenlijken, heeft God het uitgestrekte universum geschapen en Zijn verborgen schatten, de manifestaties van Zijn ongeëvenaarde volmaaktheid en schoonheid, tentoongesteld in de schatkisten van dit universum. Zo wilde Hij zowel Zijn eigen schoonheid en volmaaktheid met eigen ogen zien en aanschouwen, als ook de waardering en aandacht van degenen die bewustzijn bezitten. Dit punt wordt in een hadith-i qudsi als volgt uitgedrukt.
De Heer, die deze immense kosmos heeft geschapen om Zijn eigen schoonheid en volmaaktheid te laten zien aan Zijn bewuste gasten, verwacht dat zij Hem ook liefhebben. De mens, die het voorrecht heeft om op aarde Gods gast te zijn, is er toe verplicht om de pracht en schoonheid van de goddelijke verschijnselen in de kosmos te aanschouwen en zijn bewondering aan het hele universum kenbaar te maken.
Zielen die van nature verliefd zijn op schoonheid en volmaaktheid, zijn geneigd om zich met een onuitputtelijke liefde en genegenheid te verbinden aan de Eeuwige en Onveranderlijke Bezitter van die onvergelijkelijke schoonheden. Deze waarheid wordt uitgedrukt in de uitspraak dat het hart geschapen is voor de eeuwige liefde.
Liefde is een van de mooiste gevoelens die God in de menselijke ziel heeft geplaatst. De mens moet zichzelf als een kunstwerk van God beschouwen en zichzelf liefhebben. Het inzetten van de materiële en spirituele middelen die hem zijn gegeven, in dienst van God, is een teken van liefde. Dit geldt ook voor de liefde die we voor de wereld voelen.
Wanneer we de wereld bekijken vanuit het perspectief van de liefde van God, dan zien we dat dit zo is, zoals Bediüzzaman Hazretleri heeft vastgesteld.
Het kijkt naar de namen van God en is een spiegel van die namen. Omdat het de plek is waar Gods oneindige schoonheid zich manifesteert en het een middel is om Zijn liefde te ervaren, verdient deze kant van de wereld liefde.
Hij kijkt naar het hiernamaals en is de akker van het hiernamaals. Het geluk van het hiernamaals wordt in deze wereld verdiend. Daarom verdient hij het om bemind te worden.
De wereld richt zich op de vergankelijke verlangens van de mens. Ze is voorbijgaand en bedrieglijk. In die zin leidt de liefde voor de wereld de mens af van God en van het doel van zijn schepping, en brengt hem tot ellende. De vergankelijke wereld blijft niet bij ons, ze vlucht snel weg. Terwijl, wanneer we de andere twee aspecten (van de wereld) liefhebben, onze liefde voor God nog sterker wordt.
Met vrede en gebed…
Islam in vraag en antwoord
