– Ik zou het fijn vinden als u gedetailleerde informatie over contingentie zou geven en deze zou relateren aan het bestaan van het universum.
– En hoe kijkt onze religie hiernaar?
– Ik zou het fijn vinden als u mij ook kort zou kunnen informeren over het deterministische standpunt…
Beste broeder,
Het is een argument dat bekend staat in de islamitische filosofie en theologie.
Volgens deze opvatting zijn de geschapen dingen noch aanwezig, noch afwezig in hun huidige toestand. Ze zijn alleen aanwezig in hun actuele toestand.
Het hele heelal is in die zin gebaseerd op contingentie.
Als dat andersom zou zijn, zouden ze al in actie zijn gekomen, wat betekent dat ze nooit zouden bestaan hebben.
Alles wat we zien, heeft een beginpunt in de tijd. We kunnen dus niet zeggen dat het *bestond* vóór dat beginpunt. Maar we kunnen ook niet zeggen dat het *niet bestond*. Want als er sprake zou zijn van absolute niet-existentie, dan zouden we niet over andere entiteiten of het concept van existentie kunnen spreken.
Alles wat we dus zien, bevindt zich tussen de toestand van niet-zijn en zijn, vóór het begin, maar is meer geneigd naar het zijn dan naar het niet-zijn. Want het bestaat. De kans op bestaan is dus positief voor dingen.
Dit systeem is van toepassing op de schepping van het universum en het tot stand brengen van alles, zowel de delen als het geheel. Dit toont aan dat scheppen voor de schepper zeer eenvoudig is. De potentie van de dingen berust immers op een contingente mogelijkheid. Zodra de wil van de schepper zich op deze contingentie manifesteert, begint het proces.
Een kwantumstelsel is een voorbeeld van deze situatie.
Subatomaire deeltjes vertonen tegelijkertijd zowel deeltjes- als veldbeweging. Dit betekent tegelijkertijd massale en golvende beweging. In deze 0-1 structuur wordt het deeltje tegelijkertijd energie en gaat het naar een andere dimensie, terwijl het tegelijkertijd massa krijgt en in onze dimensie blijft.
Dit komt doordat de balans tussen bestaan en niet-bestaan in onze dimensie constant in evenwicht blijft, waardoor ons bestaan voortduurt. Dit systeem heeft een subsysteem nodig dat het continu in beweging houdt.
Het is echter duidelijk dat dit steeds subtielere subsysteem of -systemen geen verband houden met de begrippen van bestaan en niet-bestaan zoals wij die kennen. Deze systemen vereisen voortdurend een toestand van bestaan ten opzichte van onze dimensie. Dit is het systeem.
Het feit dat deze organische structuur van het systeem, zoals die in de bekende geschiedenis bekend is, gedurende de 15 miljard lichtjaren durende levensduur van het universum behouden blijft, en dat uiteindelijk, via de mens, de vrije wil in het universum opnieuw tot uiting komt en de wil, bij het maken van keuzes in het licht van de gebeurtenissen waarmee hij wordt geconfronteerd, dezelfde contingente aard heeft, wijst op de lijn van de schepping die zich uitstrekt tot de menselijke handelingen.
We moeten verder gaan dan het idee van het universum als een machine. Want het kwantum-systeem is, om zo te zeggen, boven ons. Omdat onze geest in dit systeem buiten werking is, noemen we het onzekerheid.
In macro-systeem kunnen we een oorzakelijk verband opstellen, en daarom kunnen we de bewering van determinisme maken.
Met vrede en gebed…
Islam in vraag en antwoord
