Beste broeder,
Kenner van de methode van de Fiqh,
„Het is onmiskenbaar dat de visie en beoordeling van elke stroming een zegen en een vergemakkeliking voor deze gemeenschap is.“
,
zo hebben zij geoordeeld.
Imam Şarani (v.s.t.)
Hij vergelijkt de stromingen met waterstroompjes die uit dezelfde bron komen en zegt dat alle uitspraken en woorden van de imams uit dezelfde zee zijn gehaald, en dat de verschillen tussen de stromingen
„uit toelating en toestemming“
zegt dat het daar vandaan komt. Dat wil zeggen, een regel die in de ene stroming als verplichting wordt beschouwd, wordt in de andere stroming als toegestaan beschouwd.
Imaam-i Şarani geeft hierover de volgende beoordeling:
„De mensen die zich tot de religie wenden, zijn fysiek en geestelijk sterk of zwak. De religie oordeelt met de regel voor de sterken en met de uitzondering voor de zwakken. Bijvoorbeeld, de overlevering die zegt dat de adhaan met rituele reiniging (wudu) moet worden gelezen, geeft de regel aan, terwijl de overlevering die zegt dat hij zonder rituele reiniging gelezen kan worden, de uitzondering aangeeft.“
Als bewijs voor zijn standpunt voert de imam het volgende aan:
„Allah houdt net zo veel van degene die de voorschriften volgt, als van degene die de afwijkingen toepast.“
Hij citeert de hadith en geeft in zijn boek veel voorbeelden over dit onderwerp, en vergelijkt de jurisprudentie van de verschillende scholen van gedachten door middel van een afweging van de ‚azîmet‘ (de strenge regel) en de ‚ruhsat‘ (de afwijking van de strenge regel).
Enkele voorbeelden hiervan zijn:
1.
Er zijn twee standpunten over de vraag of rebellen die tegen de staat vechten, gecompenseerd moeten worden voor de schade aan leven en eigendom die ze hebben aangericht, als ze de opstand opgeven en zich overgeven.
ten eerste
Imam Malik, Imam Abu Hanifa en Imam Shafi’i waren van mening dat de schade aan leven en eigendom die door de rebellen is aangericht, niet vergoed hoeft te worden. Dit om te voorkomen dat zij zich tegen de staat keren en hun gehoorzaamheid te verzekeren. Ook om de conflicten te beëindigen, de orde te herstellen en de bevolking rust en veiligheid te bieden.
De tweede is
Dit is de mening van Imam Ahmad;
„De vernielde zaken moeten worden vergoed en de rebellen gestraft.“
Totdat hun moed gebroken is en ze niet meer in opstand komen tegen de staat. De autoriteit van de staat moet worden gehandhaafd. Beide standpunten zijn vanuit hun eigen perspectief juist. Want in de eerste is er verlichting, oftewel toestaan, en in de tweede is er verergering, oftewel verbieden.
2.
Drie imams
„Voor de vastenmaand Ramadan is het nodig om elke avond de intentie te hebben om te vasten.“
met de woorden van Imam Malik
„Het volstaat om voor de hele maand de intentie te hebben om te vasten.“
Het eerste is een verbod, het tweede is een vergunning.
3.
Drie imams,
„Het is niet sunnet dat vrouwen een kamet dragen.“
volgens de uitspraak van, van de Shafi’i
„het is een sunnah“
Het eerste is een vergunning, het tweede is een mandaat.
4.
Volgens Imam Abu Hanifa is de aanbevolen tijd voor het ochtendgebed het moment dat het licht begint te schemeren, de schemering. De andere drie imamen beweren dat het direct na de imsak is. De eerste is de meest gewenste mening, de tweede is een toegestane mening.
Bediuzzaman verklaart dat de standpunten van alle rechtmatige stromingen juist zijn, en illustreert dit met de volgende vergelijking:
„Als het patroon is:
De waarheid is één; hoe kunnen de verschillende oordelen van vier en twaalf stromingen dan allemaal waar zijn?
„Het antwoord:
Zoals water, afhankelijk van de vijf verschillende temperamenten van patiënten, vijf verschillende oordelen kan krijgen: voor de een is water, afhankelijk van zijn ziekte, een medicijn, medisch gezien verplicht. Voor de ander is het, vanwege zijn ziekte, schadelijk als gif; medisch gezien is het verboden. Voor de ander is het licht schadelijk; medisch gezien is het ongewenst. Voor de ander is het nuttig zonder schadelijk te zijn; medisch gezien is het aanbevolen. Voor de ander is het noch schadelijk noch nuttig; hij mag het met gezondheid drinken, medisch gezien is het toegestaan. Hier is de waarheid in meervoud. Alle vijf zijn waar. Kun je zeggen: ‚Water is alleen een medicijn, alleen verplicht, het heeft geen ander oordeel‘?
„Zo verandert de goddelijke wetgeving, afhankelijk van degenen die de goddelijke wijsheid met enthousiasme volgen in verschillende stromingen, en verandert ze in de zin van wat rechtvaardig is, en elk van die veranderingen is rechtvaardig en in het belang van de gemeenschap.“
Bediuzzaman, in zijn werk Lemeat, brengt deze waarheid op treffende wijze tot uitdrukking met de volgende woorden:
„De veelheid aan remedies voor een kwaal is rechtvaardig, en de rechtvaardigheid is ook veelzijdig.“
De vervulling van de behoefte en het verlangen is rechtvaardig, en het recht wordt vervuld.
Als de aanleg er is, worden de opvoedingen vruchtbaar, en de waarheid wordt vermenigvuldigd, en de waarheid vermenigvuldigt zich.“
Laten we dit onderwerp afsluiten met de volgende woorden van Imam Sharanî:
„Met het oog van mijn hart ben ik de bron van de Sharia bereikt, de bron van waaruit alle uitspraken van de geleerden voortkomen. Ik zag voor elke geleerde een afzonderlijke stroom, een kanaal, dat ervan afsplitst… En ik wist dat elke geleerde, niet door vermoeden en schatting, maar door ontdekking en zekerheid, in zijn interpretatie van de Sharia gelijk had en begreep dat volgens de Sharia de ene stroming niet beter is dan de andere.“
VRAAG:
–
Sommige mensen zeggen: „In de tijd van de Profeet (vrede zij met hem) bestonden er geen stromingen. De Profeet (vrede zij met hem) kwam met één boek en één sharia, dus waar komen de vier stromingen vandaan? Waarom zouden we ons aan één stroming moeten houden en niet volgens onze eigen inzichten handelen?“
ANTWOORD:
Alle rechtmatige stromingen zijn afkomstig uit de Koran.
De Profeet Mohammed (vrede zij met hem) heeft de islam volmaakt met behulp van de Koran, die hem werd geopenbaard, en de hadiths, die hem werden geïnspireerd. Een groot deel (negentig procent) van de goddelijke voorschriften is uit deze twee hemelse bronnen ontsproten. Zoals Bediuzzaman het uitdrukte,
„Negentig procent van de Sharia bestaat uit essentiële en onbetwistbare religieuze principes – dat zijn diamanten zuilen. De zaken die tot meningsverschillen leiden, vormen slechts tien procent. Je geeft negentig diamanten zuilen niet in de bescherming van tien gouden zuilen.“
– Naast de duidelijke betekenissen van de Koran en de hadiths, kennen deze ook metaforen, allegorieën en symbolische betekenissen. Anderzijds zijn sommige woorden in de Koran vatbaar voor verschillende interpretaties, en het is niet altijd duidelijk welke betekenis de werkelijke goddelijke bedoeling is. Vanwege deze twee aspecten is de deur van de ijtihad geopend en is het ontstaan van verschillende madhhabs (rechtssscholen) een onvermijdelijke noodzaak geworden. Zoals hierboven vermeld, heeft de Profeet (vrede zij met hem) zelf ijtihad toegepast, de belangrijkste regels van ijtihad vastgesteld en zijn gezellen en geleerden zelf ijtihad geleerd. Dit betekent dat de Profeet (vrede zij met hem) de bron van de madhhabs is en dat hij als eerste de deur van de ijtihad opende. Deze geopende deur van de ijtihad heeft de goedkeuring van volwassen geesten gewonnen. Deze taak van ijtihad is ook door ijtihad-geleerden vervuld.
Ja, de geleerden hebben uitspraken gedaan voor zichzelf, en niet voor iemand anders,
„Kom, volg mij“
hebben ze ook niet gezegd. Bediüzzaman Said Nursi zei ook:
„Iedereen die de mogelijkheid heeft, mag voor zichzelf een eigen interpretatie maken, maar mag geen wetgeving invoeren.“
hebben ze gezegd en deze waarheid op een bondige manier uitgedrukt.
Mensen die niet bekwaam zijn in het uitoefenen van ijtihad,
Ze hebben gehandeld en hun problemen opgelost volgens de jurisprudentie van deze geleerden. Zo zijn de verschillende stromingen ontstaan. Vier van deze stromingen hebben een vaste plaats verworven in het hart van de hele Ummet-i Muhammed en hebben de goedkeuring van de publieke opinie gekregen.
Wetenschappers en geleerden hebben na zorgvuldig onderzoek vastgesteld dat deze vier stromingen voortkomen uit de grondslagen van de Koran en de Sunna van de Profeet. Hoewel er onder deze vier stromingen meningsverschillen bestaan over details, behoren ze allemaal tot de Ahl-i Sunna. De Ahl-i Sunna is als een boom. De wortels zijn verbonden met de hemelse Koran, en de takken strekken zich uit over de hele islamitische wereld. Elke stroming is een tak van deze boom.
Onze grote geleerden en juristen waardeerden elkaars deugden en kwaliteiten en toonden altijd respect en genegenheid voor elkaar. Ze raadpleegden elkaar over vele zaken en uitten hun meningen met beleefdheid en hoffelijkheid bij het oplossen van problemen. Ze schenkten de grootste aandacht aan het vermijden van ongepaste uitspraken.
Net zoals de vier grote imamen van de verschillende rechtssscholen altijd respect hebben getoond voor elkaars interpretaties, hebben de moslims die hen volgen eeuwenlang in vrede, harmonie en rust samen geleefd en leven ze nog steeds zo. Het voorbeeld van de moslims tijdens de Hajj is hiervan een prachtig voorbeeld.
leden van andere religieuze stromingen
Hanbali
Ze bidden gezamenlijk in dezelfde rijen achter een imam.
Alle gelovigen volgden de interpretaties van deze vier imams, waardoor de imams van de verschillende stromingen aanzien verwierf bij de gelovigen en de „vertrouwenspersonen“ van de hele gemeenschap werden. Nu zijn zij een bron van trots voor de mensheid. Deze imams zijn gedurende veertien eeuwen een leidraad en gids geweest voor de gemeenschap van Mohammed in religieuze praktijken en sociale interacties, en hebben hun problemen opgelost.
Wanneer de boeken van de vier madhhabs worden onderzocht en bestudeerd, blijkt dat deze boeken een zeer waardevolle schat en rijkdom voor deze gemeenschap zijn. Ze bevatten waarheden en principes die de mensheid tot de dag des oordeels zullen leiden tot ontwikkeling en vooruitgang.
In de volgende eeuwen volgden de grote geleerden en juristen de leer van een van de vier grote imams, in plaats van een afwijkende mening te uiten. Ze beschouwden dit als een eer en beschouwden het als hun plicht om de details die zij hadden geïnterpreteerd, aan anderen te leren en te beschrijven.
De leiders van de religieuze stromingen,
Ze hebben de uitspraak gegeven over vrijwel elk probleem dat een moslim kan overkomen. In de loop der eeuwen is het nooit voorgekomen dat een moslim die de vier rechtzinnige stromingen volgt, geen antwoord kon vinden op een vraag. Ook vandaag de dag zijn de antwoorden op alle vragen van moslims over de hele wereld te vinden in de boeken van deze vier rechtzinnige stromingen, in de vorm van fundamentele regels.
De geleerden,
Zij zijn degenen die in staat zijn om de schatten te ontginnen die verborgen liggen in de diepten van de zee van de Koran.
Hier wil ik graag de volgende mooie beschrijving van Imam-ı Azam door Elmalılı Hamdi Efendi over de vier grote imams presenteren.
„Imaam-i Azam“
Hij is een glorieuze geleerde die de algemene regels heeft opgehelderd die te vinden zijn in de Heilige Koran en de hadiths van de Profeet, met betrekking tot de details van menselijke gebeurtenissen die zich tot het einde der tijden zullen voordoen. Hij heeft de gebeurtenissen die tot zijn tijd hebben plaatsgevonden en de gebeurtenissen die waarschijnlijk zullen plaatsvinden, met elkaar verbonden en aangetoond dat elk van hen in de Koran en de Sunna te vinden is. Zijn succes is niet alleen te danken aan zijn persoonlijke talenten, maar ook aan zijn nabijheid tot het licht van de Profeet.
Zoals uit deze uitleg blijkt, is het tegenwoordig vrijwel onmogelijk om een grote geleerde en jurist zoals Imam-i Azam op te leiden.
Beschouwen we de vier madhhabs vanuit het perspectief van de eenheid en vereniging van moslims, dan zien we dat ze alleen maar goed zijn. Als men zich niet aan deze vier madhhabs houdt (of ze afwijst), dan zal iedereen zelfstandig jurisprudentie gaan maken, en in dit egoïstische tijdperk zal niemand de deugd vertonen om zijn eigen jurisprudentie op te geven en die van een ander te volgen. Dit zou betekenen dat de vier madhhabs worden verlaten en duizenden andere madhhabs worden geaccepteerd. Daardoor wordt de eenheid en saamhorigheid verbroken en ontstaat er anarchie in de praktijk en in de onderlinge betrekkingen.
Daarom liggen wijsheid en welzijn in het voortbestaan en de continuïteit van de vier scholen van gedachten. Want het volgen en onderdanig zijn aan deze vier grote geleerden is een middel tot eenheid en solidariteit. Het feit dat alle rechtgeleerden na de 2e eeuw na de islamitische tijdrekening deze vier scholen van gedachten imiteren en volgen, is geen onwetende en onbewuste handeling, maar wellicht een bewuste, op wijsheid en waarheid gebaseerde, geleerde, wijze en rechtvaardige benadering.
Tot slot
Aan degenen die deze vraag stellen, zeggen wij: dat de geleerden, geestelijke leiders en heiligen die in de afgelopen 1400 jaar zijn gekomen, ondanks hun kennis van de geheimen en de wijsheid van vele zaken die met de religie te maken hebben, geen bezwaar of verzet hebben getoond tegen het bestaan van meerdere stromingen, is dat geen apart en belangrijk bewijs voor de rechtmatigheid van die stromingen?
Concluderend;
Het voornaamste doel en de wijsheid achter het ontstaan van de verschillende stromingen binnen de islam is het waarborgen van de eenheid en saamhorigheid van de moslimgemeenschap. Dankzij deze stromingen zijn de individuele en sociale, wereldse en religieuze problemen van moslims opgelost. De hoge waarheden van de islam, zowel op het gebied van geloof, gebed als de dagelijkse praktijk, zijn dankzij deze stromingen bewaard gebleven.
Met vrede en gebed…
Islam in vraag en antwoord
