– Volgens de mening van Ahmed ibn Hanbal: „Wij kritiseerden hen en zij ons, totdat Al-Sjafi’i kwam en ons verenigde“. Kan men hieruit afleiden dat Imam Al-Sjafi’i de Ahl al-Hadith en de Ahl al-Rai verenigde?
Beste broeder,
Om dit vraagstuk kort en bondig te beantwoorden, is enige toelichting nodig.
„Ehl“
omdat het zowel ‚eigenaar‘ als ‚aanhanger‘ betekent
„De mensen van de hadith“
voorstander van de hadith, hadith-aanhanger, hadith-kenner;
„De mensen met verstand“
betekent dat hij voorstander is van de ‚rey‘ (dat wil zeggen, de ijtihad).
In de jurisprudentieliteratuur
daarentegen, bij het oplossen van problemen van mensen en het aangeven van religieuze oordelen, moet men afwijken van het gebruik van eigen interpretatie en persoonlijke meningen, en zich meer richten op
De islamitische geleerden die de voorkeur gaven aan het uitsluitend volgen van de hadiths, werden „Ehl-i hadis“ genoemd.
; hoewel ik de hadith aanvaard, in het oplossen van problemen van mensen
Ook islamitische geleerden die hun eigen mening en interpretaties gebruiken, worden „Ehl-i rey“ genoemd.
is een uitdrukking die vaak wordt gebruikt.
In de geschiedenis van de jurisprudentie
De Mekke-school
meestal vertegenwoordigers van de Ahl-i Hadith
Irakse school
werden beschouwd als vertegenwoordigers van de ehl-i reyin, en als de imam van de eersten.
Imaam Malik,
ook als de imam van de tweede groep
Imaam Abu Hanifa
is goedgekeurd.
Dit is een algemeen standpunt. Anders,
Net zoals Imam Malik gebruik maakte van ‚rey‘ (persoonlijke mening) en ‚ijtihad‘ (eigen interpretatie), gebruikte Abu Hanifa ook hadith (overleveringen van de profeet).
Bovendien is deze institutionalisering niet bij hen gebleven, maar heeft zich later verder ontwikkeld. Maar deze splitsing is natuurlijk. Omdat het ook te maken heeft met de karakters van mensen en teruggaat tot de tijd van de metgezellen.
Toen bijvoorbeeld Muaz ibn Jabel zei dat hij problemen die hij niet met de Koran en de Sunna kon oplossen, zou oplossen met zijn eigen oordeel (ijtihad), werd hij door de Profeet geprezen:
De Profeet (vrede zij met hem) zei tegen Muaz:
Waarmee hij in Jemen zal regeren
heeft gevraagd; Muaz,
„Bij de Koran van Allah!..“
heeft hij/zij antwoord gegeven.
De Profeet Mohammed (vrede zij met hem),
„Als je geen oordeel in de Koran kunt vinden?“
toen hij/zij dat zei;
„Volgens de Sunna van de Profeet!..“
heeft hij gezegd.
„En als je het daar ook niet vindt?“
op de vraag antwoordde Muaz:
„Ik oordeel naar mijn eigen inzichten!..“
hij heeft het antwoord gegeven. Daarop zei de Boodschapper van Allah (vrede zij met hem):
„Alle lof zij Allah, die Zijn boodschapper heeft verheven tot een positie die de Profeet bevredigt!..“
(Tirmizi, Ahkâm, 3; Ahmed b. Hanbel, Müsned, V / 230, 236, 242; Şafii, el-Ümm, VII/273)
Omer zei tegen Abu Musa al-Asjari:
„Luister naar je hart (geweten en oordeel) in zaken die niet in de Koran en de Sunna staan en vergelijk ze met soortgelijke zaken.“
Sommigen geven de voorkeur aan stilzwijgen of het uiten van een mening over de plaats en de onderwerpen waarvoor de stem kan worden gebruikt, door middel van een bevel als:
Zoals we al aangaven, hangt dit ook een beetje samen met het temperament van de persoon en of ze verantwoordelijkheden en taken op zich nemen.
Iemand die zich afzijnt van het uiten van een mening wanneer er geen verantwoordelijkheid rust op hem, kan gedwongen worden dat wel te doen zodra hij die verantwoordelijkheid draagt.
Eigenlijk
Het is ook ondenkbaar dat er een hadith-interpretatie zou bestaan zonder de gezaghebbende mening, of een gezaghebbende mening zonder hadith-interpretatie.
Omdat
„koning“
(Ijtihad) omvat in de brede zin zowel het begrijpen van de nass, het vergelijken (qiyas) en het afleiden van uitspraken die passen bij de geest van de sharia voor nieuwe problemen waarvoor de nass geen duidelijke of expliciete betekenis heeft.
Volgens deze opvatting houdt de term ‚ahl al-hadith‘ (volgelingen van de hadith) ook verband met de ‚ray‘ (eigen oordeel), zij het dan minstens aan twee kanten. Er blijft dus nog één kant over, en dat is juist waar de ‚ahl al-ray‘ (volgelingen van het eigen oordeel) zich van de ‚ahl al-hadith‘ onderscheiden: ze zijn aan die ene kant van de ‚ray‘ dapperder dan de ‚ahl al-hadith‘ en hebben die kant meer gebruikt dan de andere.
De zogenaamde Iraakse school van de Ahl-i Rey gebruikte de hadith minder vaak dan anderen. Maar daar zijn goede redenen voor:
1.
In die regio waren, om wat voor reden dan ook, Sahaba-meesters zoals Ibn Masud actief die veel gebruik maakten van ‚rey‘ (eigen redenering), en de daar aanwezige juristen hebben die moed van hen overgenomen.
2.
De regio Irak was van nature armer aan Sunna-literatuur dan de regio Hejaz, omdat de meeste overbrengers van de Sunna, de Sahaba en de Tabi’in, in Hejaz woonden. Desondanks moesten de Irakezen hun problemen oplossen en de hiaten in de hadiths vullen met ijtihad (rey).
3.
Irak is een gebied met veel afwijkende stromingen en valse religies, waar iedereen hadiths verzint om hun eigen standpunt te ondersteunen. Daarom zijn de hadiths daar zeer zorgvuldig gecontroleerd en zijn zelfs hadiths die mogelijk echt van de Profeet zijn, achterwege gelaten omdat er geen zekerheid over hun authenticiteit bestond.
Anders zijn beide scholen het erover eens dat de vaste sunnet moet worden nageleefd.
Sterker nog, Imam Malik heeft ook veel overleveringen afgewezen omdat ze niet voldeden aan bepaalde vaste regels en strikte principes.
4.
De gebruiken en de manier van leven in de regio Irak waren anders. De noodzaak om ook rekening te houden met de gebruiken bij het uitbrengen van oordelen leidde daar tot een toename van de jurisprudentie.
5.
Het overmatig gebruik van de eigen mening en het verwerven van vaardigheid daarin leidde bij de Irakezen tot een praktijk die „hypothetische jurisprudentie“ wordt genoemd. Ze oordeelden over zaken die nog niet gebeurd waren, op basis van de mogelijkheid dat ze zouden gebeuren, waardoor meningen gebaseerd op eigen oordeel toenamen. Dit betekende dat de uitkomst van veel zaken al vaststond voordat ze zich voorgedaan hadden.
Zoals u kunt zien, is dit het resultaat:
De mensen van de redenering en de mensen van de overlevering.
degenen die de meningen van anderen boven de hadith stellen
degenen die het veel of minder kunnen gebruiken
betekent.
Ook betekent ‚ahli hadis‘ niet dat ze de meningen van anderen niet accepteren.
De gezaghebbenden
de problemen die ze niet met besnijdenis konden oplossen
door analogie of door veralgelijking
terwijl ze het op probeerden te lossen,
volgelingen van de hadith
de
in overeenstemming met de principes van *istislah* en de gebruiken van de inwoners van Medina
hebben ze geprobeerd op te lossen.
Hoewel de namen verschillen, komen deze methoden uiteindelijk neer op een overval en leiden ze tot hetzelfde resultaat.
Vijf van de beroemde zeven geleerden van Medina, die al de voorlopers van de Ahl al-Hadith waren, stonden bekend om hun ijtihad.
De Imameyn, die later leerlingen van Abu Hanifa werden, hadden meer mogelijkheden om hadith te bestuderen en gebruikten hadith vaker als bron.
Overigens, ook de Ahl-i Hadith…
-omdat de hadissen vaststaan en de gebeurtenissen zich steeds meer vermenigvuldigen-
gebruiken ze vaker.
Imaam Sjafei
is hij, omdat hij door beide scholen beïnvloed is, in zekere zin
de combinatie van deze twee trends
men kan stellen dat hij beide materialen in gelijke mate heeft gebruikt.
Klik hier voor meer informatie:
– Er wordt gezegd dat er een ideologische strijd is tussen de Ehl-i Rey en de Ehl-i Hadis; dit…
Met vrede en gebed…
Islam in vraag en antwoord
