Beste broeder,
Beide analogische benaderingen zijn problematisch.
Het kan niet op antropologische of psychologische gronden worden gebaseerd. Als het wel zo gebaseerd is, zal het problematisch zijn, of het nu positief of negatief is.
Volgens de voorbeelden is deze persoon die mensen zonder verdienste in de hemel plaatst, niet iemand die degenen die kwaad hebben gedaan ook in de hemel plaatst, noch iemand die willekeurig aan de ene arme persoon een geschenk geeft en de andere persoon, die even arm is, berooft van dat geschenk.
Vanwege dit analogische karakter zijn onze wetenschappelijke theorieën ook niet onfeilbaar.
Net als tautologie is het een manier waarop de menselijke geest werkt. Als we dit als maatstaf nemen om het gebied van geloof te betreden, leiden we tot absurditeiten die niet verder gaan dan woordspelingen.
Het betekent dat men, vanwege de ontwikkeling van het universum in de loop der tijd tot het ontstaan van intelligent leven, via analogie of vergelijking tot de conclusie komt dat er een regelgevend principe of een bovennatuurlijke, transcendente oorzaak of kracht bestaat die het proces in gang zet.
Maar deze conclusie is niet per definitie God.
Degenen die in God geloven, bereiken dit geloof niet via analogie. Ze gebruiken analogie om de existentie van de God waarin zij geloven te verduidelijken voor anderen.
Met vrede en gebed…
Islam in vraag en antwoord
