– De Profeet (vrede zij met hem) gebruikte in zijn tijd alleen de Koran als bewijs voor geloofsmatters (vooral het geloof in God). Tegenwoordig, met name in de boeken van Bediuzzaman, worden voorbeelden uit het dagelijks leven gebruikt als bewijs voor het geloof. In plaats van direct de Koran en hadiths te citeren bij het beantwoorden van een vraag, gaf hij logische verklaringen. Hoe juist is dit?
Beste broeder,
Een groot deel van de argumenten die Bediüzzaman Said Nursi aanvoerde, zijn expliciet of impliciet, via symbolen en aanwijzingen, in de Koran te vinden. Volgens hem zijn de rationele argumenten die in de Koran worden gebruikt om het bestaan en de eenheid van God te bewijzen, van tweeërlei aard:
Een deel van
„bewijs van uitvinding“
wordt zo genoemd. In dit gedeelte wordt met behulp van bewijzen de aandacht gevestigd op Gods schepping. De herhaalde vermelding in de Koran van de schepping van de hemelen en de aarde is bedoeld om aandacht te vestigen op dit rationele bewijs.
Een ander deel is echter,
„bewijs van het doel“
Dit zijn de bewijzen die als rationeel bewijs worden beschouwd. Met deze rationele bewijzen wordt de aandacht getrokken op de doelen en de prachtige taken die de wezens vervullen. In alle verzen die de aandacht vestigen op de vorming en komst van regen, het groen van de planten, het bestaan van voedsel, vruchten en weiden, is sprake van deze bewijsvoering.
Ook
„het bewijs van de overeenstemming“
genoemd en
„dat de hemel en de aarde in puin zouden vallen als er twee goden zouden zijn“
In de verzen die dit benadrukken en in soortgelijke verzen wordt naar dit bewijs verwezen.
Zoals te zien is, wordt in de Koran de bewijsvoering van de fundamenten van het geloof gebaseerd op rationele argumenten. Alle islamitische geleerden, met name de theologen,
„Het gebruik van de Koran en de Sunna als argument is alleen geldig voor gelovigen die daarin geloven.“
ze hebben hierover nagedacht en daarom hebben ze, door gebruik te maken van de Koran, geprobeerd verschillende rationele argumenten te vinden.
In deze eeuw, in tegenstelling tot eerdere eeuwen, zijn veel mensen van het geloof afgeweken, en zelfs bij gelovigen zijn er ernstige twijfels en aarzelingen ontstaan. Bediuzzaman, die zag dat deze twijfels vooral uit de wetenschap en de filosofie kwamen, greep zich des te sterker vast aan de rationele bewijzen in de Koran. Volgens hem zijn er vier bronnen van bewijzen die altijd gebruikt zijn om het bestaan en de eenheid van God te begrijpen en de top van de kennis te bereiken:
a.
De argumenten die filosofen gebruiken.
b.
De argumenten die door de beoefenaars van het soefisme worden gebruikt.
c.
De argumenten die door Kelam-geleerden worden gebruikt.
d.
De bewijzen die de Koran gebruikt.
Volgens hem/haar;
filosofen
De methode is bezoedeld met twijfels en onzekerheden.
Sufisme
De methoden van geleerden en theologen, hoewel ze aanvankelijk gebaseerd waren op de Koran, zijn in de loop der tijd meer menselijk geworden en hun verbinding met de Koran is verzwakt. Daarom is de meest krachtige, zuivere, kortste en meest betrouwbare methode de Koranmethode die in de Risale-i Nur wordt gebruikt.
(zie Mesnevi-i Nuriye, blz. 252)
Laten we ook niet vergeten dat alles in de Koran in samengevatte vorm voorkomt. Islamitische geleerden hebben miljoenen werken geschreven door gebruik te maken van deze samengevatte informatie. Daarom zijn er verschillende gedetailleerde uiteenzettingen…
Er is geen sprake van een tegenstrijdigheid tussen rationele argumenten en de Koran.
Klik hier voor meer informatie:
– Het argument van de ‚ihtira‘ en ‚hudus‘, dat wordt gebruikt als bewijs voor het bestaan van God…
– Hoe kunnen we ongelovigen het bestaan van God uitleggen?
– De bewijzen voor het eenheidsbeginsel van God in de Koran…
Met vrede en gebed…
Islam in vraag en antwoord
