Beste broeder,
Zoals materiële sloten hun eigen sleutels hebben, zo hebben ook bepaalde geheimen, die als geestelijke sloten fungeren, hun eigen, passende sleutels.
Als je de sleutel niet bij het slot past, zul je geen succes hebben.
Je e-mailadres heeft bijvoorbeeld een wachtwoord. Als je dat wachtwoord verkeerd invoert, kun je niet in je e-mailbox komen.
Om bepaalde goddelijke geheimen te ontsluiten, is het nodig om een bepaald aantal gebedsformules of zegeningen te reciteren.
Als dit getal niet bewust is getrokken, is het onmogelijk om dat goddelijke geheim te bereiken. Maar als het per ongeluk, door vergetelheid, verkeerd is getrokken, dan accepteert God het van u. Dat is een ander verhaal.
De manier waarop de tasbih (de herhaling van de woorden „Subhanallah, Alhamdullillah, Allahu Akbar“) moet worden gedaan, en welke gebeden en tasbihs moeten worden gelezen, is door de Profeet (vrede zij met hem) zelf vastgesteld. Volgens een overlevering van Hazrat Sevban, herhaalde de Profeet (vrede zij met hem) na de gebeden drie keer de woorden „Astaghfirullah“ (Ik vraag vergeving aan Allah).
„God vergewe mij“
zei hij.1 Deze verontschuldiging
„Ik vraag vergeving aan Allah, de Allerhoogste, de Meest Genadevolle, bij Wie geen andere god is dan Hij, de Levende, de Bestendige, en ik keer tot Hem terug.“
Het is ook mogelijk om het zo te zeggen.
Na het verrichten van de verplichte en aanbevolen gebeden en het uitvoeren van de tasbih, reciteer ik eerst de Ayat al-Kursi, Ikhlas, Falaq en Nas soera’s, en daarna 33 keer…
„Geprezen zij Allah,“
33 keer
„Alles is te danken aan God“
en 33 keer
„Allah is de Grootste“
heet het. En dan,
„Er is geen God dan Allah, en Hij is Eén…“
Het gebed wordt voorgelezen en men begint met bidden.
In de hadith en andere boeken over de islamitische jurisprudentie staat niets over het op de handen blazen of het over het lichaam wrijven na het reciteren van de Ayat al-Kursi. De Profeet Mohammed blies echter wel op zijn handen en wreef zijn lichaam ermee aan, nadat hij de bovengenoemde soera’s had gelezen, voordat hij naar bed ging. Maar tijdens het reciteren van de tasbih (de tasbih is een soort gebed) gebeurt dit niet.
Zoals bekend, wordt het gebed met de rosary (tesbih) vaak met behulp van een gebedsdraad (tesbih) verricht.
Op deze manier wordt de kans op fouten in het aantal herhalingen van de zikir, zoals te veel of te weinig herhalen, uitgesloten. Een gebedsband zoals we die nu kennen, bestond echter niet in de tijd van de Profeet.
De Profeet (vrede zij met hem) gebruikte de gewrichten van zijn rechterduim om de tassenbeeh te tellen.
2 Hij heeft ook niets gezegd tegen het gebruik van grindstenen en drupelpitjes om de woorden van de tasbih te tellen.
Sa’d ibn Abi Waqqas, een van de tien gelovigen die het paradijs beloofd kregen, vertelt dat hij samen met de Profeet (vrede zij met hem) bij een vrouw kwam. Voor haar lagen dadelpitten of grindstenen, waarmee ze haar gebeden telde. De Profeet (vrede zij met hem) bemoeide zich niet met haar handelen.3
Deze handeling van onze Profeet (vrede zij met hem) is een ander soort sunnet.
„takrirî sünnet“
Hij reageert positief op die beweging. Aan de andere kant maakte Aboe Hoerayra zijn gebedsbollenketting door een touwtje te knopen.
(Abu Nu’aym, Hilye I/383)
Ebu Safiyye, een van de Muhajirun, met de kernleden
(Isāba IV/109; Ibn Sa’d VII/60)
Sa’d b. Abi Vakkas gebruikte ook wel eens grindstenen om te bidden.
(Ibn Sa’d III/143)
wordt verteld.
De gebedsketting zoals we die nu kennen, is pas in de vijfde eeuw na de islamitische tijdrekening algemeen verspreid geraakt.
Abdullah ibn Amr daarentegen,
„Ik heb gezien dat de Profeet (vrede zij met hem) zijn tasbih (de 99 namen van God) telde met de gewrichten van zijn rechterhand.“
4
zegt. Het is beter als mensen die de tasbih (de herhaling van de naam van God) correct kunnen uitvoeren, dit met hun hand doen. Maar wie dat wil, kan dit ook doen met een tasbih met 33 of 99 kralen.
Het maakt ook geen verschil of je de gebedsbonzen boven of onder de navel vasthoudt.
Wat betreft de vermelde aantallen gebedsbonzen:
Er zijn verschillende overleveringen over dit onderwerp. Sommige overleveringen beweren dat de tasbih 11 keer, andere 25 keer en weer andere 10 keer herhaald moet worden.5
Maar,
33 keer
Er zijn meer overleveringen over het uitspreken ervan.
Juristen en geleerden in de hadith en de fikh, zoals Qadi Iyaz, hebben de voorkeur gegeven aan deze overlevering en vonden het passend om er ook daadwerkelijk naar te handelen.
In de uitleg en verklaring van de hadiths over dit onderwerp wordt informatie gegeven over de wijsheid achter deze getallen. Imam Aynî zegt bijvoorbeeld hierover het volgende:
„De aanbeveling om de herinnering aan God (zikr) dertig drie keer te herhalen, komt doordat dit aantal, vermenigvuldigd met drie, negentig negen oplevert. Wie de herinnering aan God dertig drie keer herhaalt, is alsof hij God met Zijn negentig negen namen herinnert.“
De vraag of de beloofde beloning wordt ontvangen door degenen die meer of minder dan het in de hadith genoemde aantal keren de tasbih of tahmid uitspreken, is onder de geleerden verdeeld. Sommige geleerden stellen dat bij een overschrijding van het gewenste aantal, de overtollige herhalingen de beloning niet tenietdoen, terwijl andere geleerden…
„Als er opzettelijk meer of minder wordt gedaan, wordt de beloofde beloning niet ontvangen. Want deze rituelen hebben een bepaalde wijsheid en betekenis, en door ze te verminderen of te verhogen, gaat die wijsheid en betekenis verloren.“
zeggen ze.
Daarom moet men proberen de tasbih niet minder dan 33 keer te herhalen, en men hoeft zich geen zorgen te maken dat de beloning en de wijsheid verloren gaan als men het meer dan 33 keer herhaalt. Want het is ook aan te bevelen om de tasbih in ruku‘ en sajda 3 tot 7 keer te herhalen. Hoewel het aan te bevelen is om het 3 keer te herhalen, is het ook toegestaan en aan te bevelen om het 5 of 7 keer te herhalen.
Het is mogelijk om de gebedsrituelen alleen uit te voeren, maar het is ook mogelijk om ze in groep te verrichten.
Na de gebeden die in groep worden verricht, doen de aanwezigen deze gebedsformules en verzoeken gezamenlijk, met de deelname van de gebedsleider, wat qua verdienste en beloning mooier en beter is.
Wat betreft de vraag of het gezamenlijk verrichten van de gebedsverheerlijkingen (tasbih) in de Sunnah is vastgelegd, de Profeet Mohammed (vrede zij met hem) heeft het gezamenlijk herdenken, bidden en aanbidden altijd aangemoedigd; hij was blij als hij zijn metgezellen gezamenlijk in gesprek, herdenking en aanbidding zag en gaf hen goede tijden.
Volgens een overlevering van Muawiya:
Op een dag zag de Profeet (vrede zij met hem) een aantal van de Sahaba in een kring zitten. Hij ging naar hen toe en vroeg:
„Waarom zijn jullie hier bijeengekomen en gaan zitten?“
Zij,
„We zijn hier bijeengekomen om Allah te gedenken en Hem te prijzen, de God die ons een religie als de Islam heeft geschonken en ons op deze manier op de proef stelt.“
zei(den) hij/zij/zij.Nadat de Profeet nogmaals had gevraagd en een gelovige verklaring van hen had ontvangen, zei hij het volgende:
“Denk niet dat ik jullie onder ede heb gezworen om jullie te beschuldigen. Maar het is zo dat Gabriël bij me is gekomen en me heeft verteld dat Allah, de Eeuwige en Eerwaardige, met jullie tevreden is en jullie boven de engelen verheft.”
6
Zoals te zien is, heeft de Profeet (vrede zij met hem) zelfs de gelovigen die, niet na de gebeden, maar bij elke gelegenheid bijeenkwamen om te herinneren en te prijzen, geprezen. Hoewel de gebedsherinneringen in de tijd van de Profeet (vrede zij met hem) niet gezamenlijk in groep werden gedaan, is het vanaf de tijd van latere geleerde imams als uitgangspunt aangenomen dat het gezamenlijk doen nuttiger is, zodat iedereen die bidt het gemakkelijk kan doen en niet de beloning van de herinnering mist.
Na het gebed in de moskee is het aan te bevelen dat de gemeenschap, indien mogelijk, de sunnet en de tesbih op verschillende plaatsen uitvoert, nadat ze de moskee hebben verlaten.
Volgens een overlevering in Ibn Abidin wordt gezegd dat het sunnet is om dit te doen. Het verstoren van de rij na de verplichte gebeden is van toepassing op alle vijf gebeden. Er wordt geen onderscheid gemaakt tussen het ochtend- en middaggebed.
Het verstoren van de rij na het verplichte gebed betekent:
Dit is om te voorkomen dat mensen die later bij de gebedsdienst komen, denken dat het nog steeds verplicht is. Het verrichten van de sunnet na de verplichte gebeden op een andere plaats is ook aan te bevelen bij gebeden die in groep worden verricht. Er wordt overgeleverd dat op de Dag des Oordeels de gebedsmat en de grond getuigen zullen voor degene die gebeden heeft. Daarom geldt: hoe meer plaatsen men aanbidt, hoe meer plaatsen getuigen zullen zijn voor de persoon. Want in het hiernamaals zijn alle wezens bewust en spreken ze met de wil van God.
Er zijn ook meningen die stellen dat het voltooien van de sunnet en het gebed op verschillende locaties na de verplichte gebeden niet haalbaar is, en dat het daarom toegestaan is om ze op de huidige locatie te voltooien.7
Bronnen:
1. Muslim, Müsâfirîn: 135.
2. Tirmizi, Da’wat: 25.
3. Abu Dawud, Vitir; 24.
4. Tirmizi, Da’wat: 24.
5. Neseî, Sehv: 91-96.
6. Muslim, De herinnering aan God: 40.
7. Imam Alauddin al-Kassani. Badai‘ al-Sanai. (Beirut: Dar al-Kitab al-Arabi, 1402-1982), 1:160; Ibn Abidin, 1:356.
(zie Mehmed PAKSU, Ons Leven van Aanbidding)
Met vrede en gebed…
Islam in vraag en antwoord
