Beste broeder,
Deze wereld is een plek van dienstbaarheid en inspanning, geen plek van beloning en rust. De belangrijkste taak van de mens is zijn Schepper kennen en leven volgens de door Hem voorgeschreven maatstaven. Dit gebeurt door middel van aanbidding.
De aanbidding bestaat uit twee delen:
1.
Positieve religieuze praktijken.
2.
Negatieve religieuze praktijken
Het positieve aspect van aanbidding
zoals we weten, zijn het gebeden en vasten religieuze plichten.
Het negatieve aspect is
Het zijn de grote verdiensten die men verwerft door in ziekte, rampen en tegenslagen de eigen onmacht en zwakte te voelen, zich tot de Heer te wenden en geduldig te zijn.
Anderzijds zijn de zwaarste beproevingen juist de meest geliefde dienaren van God overkomen, met name de profeten en rechtvaardige mensen – in het bijzonder onze Profeet (vrede zij met hem). Als beproevingen per definitie iets slechts zouden zijn, dan zou God ze niet aan zijn meest geliefde dienaren geven. Want in een hadith staat:
„Degenen die het meest met tegenslagen en moeilijkheden te maken krijgen, zijn de beste en meest volmaakte mensen.“
(1)
De reden waarom ongelukken en rampen vaker de moslims treffen, is dat zij in deze wereld de gevolgen van hun fouten en misdaden ondervinden, zodat ze niet met die last naar de Dag des Oordeels worden gebracht. Want zoals grote misdaden en moorden voor grote rechtbanken komen en kleine misdaden voor kleinere, zo worden de fouten van de gelovigen met weinig zonden in deze wereld gereinigd door middel van verschillende ongelukken en rampen, zodat ze niet naar de grote rechtbank, de Dag des Oordeels, worden gebracht. De straffen voor de ongelovigen met grote misdaden daarentegen, zijn te gering voor deze wereld en worden uitgesteld tot de grote rechtbank, de hel, de eeuwige strafplaats.
Geloovigen worden vaak in deze wereld getroffen door ellende en rampen als gevolg van hun zonden, zodat hun straf in deze wereld wordt afgewerkt en ze in het hiernamaals geen straf meer hoeven te ondergaan. De zonden en onrechtvaardigheden van ongelovigen en tirannen zijn echter zo groot, dat de ellende en rampen in deze wereld niet als straf volstaan, en hun straf volledig in het hiernamaals wordt uitgesproken. Zoals kleine misdaden in kleine rechtbanken worden berecht, worden grote misdaden in grote rechtbanken berecht.
Natuurlijk wordt de rekening van iemand die de zonden van miljoenen mensen op zijn geweten heeft, niet in deze wereld vereffend. Een straf als de hel is alleen passend voor hun misdaden.
(1) el-Münâvî, Feyzü’l-Kadîr, 1:519, nr. 1056; el-Hâkim, el-Müstedrek, 3:343; Buharî, Merdâ: 3; Tir¬mizî, Zühd: 57; Ibn Mâce, Fiten: 23; Dârimî, Rikâk: 67; Müsned, 1:172, 174, 180, 185, 6:369.
Met vrede en gebed…
Islam in vraag en antwoord
