– Als God ons niet geschapen heeft, wie heeft ons dan geschapen? Kun je een antwoord geven op dit antwoord van een atheïst? Ik ben erg in de war, help me alsjeblieft. Antwoord van de atheïst:
– Deze vraag bevat twee logische fouten: circulaire redenering en een contradictie. Circulaire redenering (of tautologie) houdt in dat je van een bepaald punt begint en via een omweg weer op datzelfde punt uitkomt.
– Men vertrekt van de definitie van iets dat het universum zou hebben geschapen (God), om vervolgens te vragen wie het dan heeft geschapen als God het niet deed. Dit verschilt niet van de vraag: „Als het niet geschapen is, hoe is het dan ontstaan?“. De enige reden waarom mensen die deze vraag stellen, geen ander alternatief voor de schepping van het universum kunnen bedenken en de gedachte aan schepping zo vanzelfsprekend vinden, is dat ze er van kinds af aan aan gewend zijn geraakt. Schepping (uit het niets) is echter een zeer ongebruikelijk idee. Het is niet iets wat gemakkelijk te begrijpen en logisch is. Daarom is het begrip „schepping“ in de geschiedenis van het menselijk denken relatief nieuw (een paar duizend jaar). Daarvoor vinden we in oude mythologieën en geloofssystemen veel meer „verandering van het ene in het andere“. Want het idee dat iets uit het niets ontstaat, is geen gemakkelijk te accepteren aanname. De juiste vraag die theïsten zouden kunnen stellen, is niet eens „Hoe is het universum ontstaan?“. Want dat gaat ervan uit dat het universum eerst niet bestond en daarna wel. De juiste vraag is: „Bestond het universum altijd, of is het later ontstaan?“. De vraag kan worden vervolgd met: „Als het is ontstaan, hoe en waarom?“. Daarnaast kan de vraag worden toegevoegd: „Waarom is er leven in het universum?“. Een deel van deze vragen valt binnen het domein van de wetenschap (kosmologie en theoretische natuurkunde). Voor het deel dat daarbuiten valt, kan niemand ter wereld een betrouwbare uitspraak doen.
Beste broeder,
Schepping en geschapen worden
van de concepten
„buiten het gebruikelijke kader vallen“
Dat is natuurlijk, want het is bedoeld om het gebruikelijke te verklaren. Als het gebruikelijke wordt verklaard met iets dat ook al gebruikelijk is, dan is dat pas echt een tautologie. Dus als
„toelichting“
Als we het over dan hebben, is het heel logisch dat het anders is dan normaal.
Het concept van schepping is een verklaring. De bewering dat het concept van schepping nieuw is, staat echter in tegenspraak met de bewering dat de menselijke geest zich ontwikkelt en vooruitgaat. Het betreft dus een concept dat behoort tot een hoger niveau van perceptie. Concepten als toeval of kansverdeling corresponderen niet met enige realiteit in de werking van de natuur.
Het probleem hier is dat wij, ondanks het ontbreken van het vermogen om uit het niets te scheppen, toch een begrip hebben van het scheppen uit het niets of uit de leegte.
Al onze kennis over het universum is gebaseerd op onze antropische beperkingen. Het concept van schepping wijst echter op iets dat daarbuiten ligt. Zonder deze aard van het concept te begrijpen, is het een contradictie om het te bestrijden door de inhoud ervan opnieuw naar eigen inzicht te definiëren. Alle pogingen tot verklaring zonder kennis van wat zich buiten de antropische beperkingen bevindt, zijn slechts een tautologische cirkelredenering.
„Bestond het universum altijd, of is het later ontstaan?“
is ook een lege vraag, ontdaan van de meest elementaire verklaringen. In dat geval wordt eerst de volgende vraag gesteld: Zowel eerst
„het universum“
En dan, nadat je iets hebt laten bestaan, vragen of het nog steeds bestaat, wat voor soort logica is dat? Of eerst…
„het universum“
en vervolgens vragen stellen over het ontstaan van het universum, is een ander voorbeeld van een tautologische vraag die eigenlijk geen vraag is, omdat het impliceert dat het universum al bestond voordat het ontstond.
Het is een onopgemerkte, fundamentele fout dat een mensheid die het concept van „zijn“ nog niet heeft ontdekt, dit concept als een soort bijvoeglijk naamwoord op alles kan toepassen…
En wat weet de mens, die het bestaan slechts als een specifieke manifestatie ervaart, over het niet-bestaan? De antwoorden die de kosmologie, de kwantumfysica en de theoretische fysica op de vraag naar het leven geven, zijn uiteindelijk niets anders dan een weerspiegeling van onze antropische beperkingen. Als we iets anders willen horen…
Hawking
kunnen we deelnemen aan de rijkdom van zijn verbeelding.
Buiten onze grenzen kan niemand op aarde een „betrouwbaar oordeel“ vellen.
Deze uitspraak laat allereerst zien dat men zich realiseert dat de wetenschap, die in de vorige eeuw de nieuwe kerk was geworden, niet langer betrouwbaar is. Daarmee wordt ook de behoefte aan een bovenaardse verklaring voor het oordeel erkend.
De Koranische openbaring bereikt ons vanuit een dimensie die verder gaat dan de geest en de buitenwereld.
De keuze is aan ons: we kunnen ons korte leven doorbrengen in eindeloze twijfels en een crisis van vertrouwen, of we kunnen de existentiële dimensie van geloof betreden en alles, zoals wetenschap, geest en natuur, op de juiste plaats zetten, en zo van chaos naar kosmos gaan.
Met vrede en gebed…
Islam in vraag en antwoord
