– Hoe moeten we de woorden van Abu Bakr (ra), die naar verluidt zei: „O Allah, laat mijn lichaam in de hel zo groot worden dat er geen ruimte meer voor anderen overblijft“, begrijpen in het licht van vers 93 van Soera Al-A’raf, waar staat: „…Hoe zou ik me zorgen maken over een volk dat ontkent?“
Beste broeder,
De betekenis van de aya is:
“(Sjuaib) keerde zich van hen af en zei (bij zichzelf): ‘Mijn volk! Ik heb jullie de waarheid gebracht die mijn Heer jullie heeft gezonden en ik heb jullie gewaarschuwd. Hoe kan ik nu nog medelijden hebben met een ongelovig volk?’”
(Al-A’raf, 7/93)
De uitleg hiervan is als volgt:
God weet dat ik jullie de boodschap van mijn Heer heb overgebracht, jullie heb gewaarschuwd voor deze ramp en jullie heb verteld wat God jullie had laten weten. Ik heb jullie goed advies gegeven, heb jullie goedheid bewezen en mijn plicht volledig gedaan, maar jullie hebben niet geluisterd en hebben het ontkend. Waarom zou ik me dan zorgen maken over een gemeenschap van ongelovigen? Dus, aanvankelijk voelde hij verdriet over de vernietiging van het volk van Shuaib (as), maar toen hij besefte dat ze geen verdriet verdienden en hun ongeloof hen de straf verdiend had, verbrak hij alle spirituele banden met hen. Kortom,
Hij zei niet „Ach, maakt niet uit“.
maar
„ach“
Hij keerde zich volledig van hen af, omdat hij vond dat het niet gepast was om zo te spreken en te handelen.
(zie Elmalılı Hamdi, Hak Dini, de uitleg van het betreffende vers)
– Het is niet juist om ontkenner te betreuren.
Maar het is niet verkeerd als iemand uit medemenselijkheid en familiebanden medelijden heeft. Bijvoorbeeld, een persoon…
-God verhoede-
Zou een ongelovige niet verdrietig zijn als zijn kind zou sterven?
– De uitspraak van de profeet dat hij de ongelovigen geen medelijden schonk, is een soort verwijt, omdat hij benadrukt dat zij omkwamen omdat ze naar hem niet luisterden. Hij zegt in feite:
„Wie zich met zijn eigen nadeel tevoldoet, verdient geen aandacht en geen medelijden.“
heeft hij de regel uitgesproken in de vorm van: Dus deze woorden
„Oh, gelukkig, goed dat jullie vernietigd zijn.“
Zo moet je het niet opvatten. Sterker nog, het zou een goede interpretatie kunnen zijn om te denken dat hij deze woorden zei omdat hij verdrietig was.
– De context van de betreffende uitspraken van Abu Bakr is anders. Hij heeft dit gezegd uit respect voor de Profeet en mededogen met zijn gemeenschap, zonder de ongelovigen te overwegen.
Het verlangen dat mensen niet in de hel terechtkomen, betekent echter dat men wil dat zij allen Gods genade ontvangen. Het verlangen dat men zelf in de hel zou verbranden, kan dan ook gezien worden als een dankbetoon voor die grote genade, een antwoord op die weldadigheid. De kern van de zaak is dus niet of men zich zorgen maakt over de ongelovigen, maar of men Gods genade vraagt, de Profeet (vrede zij met hem) eert en mededogen toont.
Met vrede en gebed…
Islam in vraag en antwoord
