– Wat betekent een gelofte en waarom wordt die afgelegd?
– Ik heb beloofd dat ik tien dagen zou vasten als ik mijn examen zou halen; mag ik die vastenperiode onderbreken en niet achter elkaar vasten?
– Als het niet wordt geaccepteerd, worden de vastenperiodes die ik heb ondergaan dan niet meegeteld, moet ik dan opnieuw tien dagen achter elkaar vasten?
– Wat is de betekenis van de gelofte?
– Niet de letterlijke betekenis, maar de inhoud, waarom offeren we, is het uit dankbaarheid aan God voor de vreugde?
– Voor de wil van Allah? Als een gelofte voor de wil van Allah is, moeten we dan wachten tot we een verzoek hebben om te vasten en een offerdier te slachten?
Beste broeder,
Terwijl hij beloofde om tien dagen te vasten
„Ik zal ze achter elkaar aanhouden“
Als u geen voorwaarde heeft gesteld, kunt u het af en toe vasthouden.
Een geloftenvasten wordt gehouden zoals het is beloofd. Dus, als het achter elkaar gehouden is beloofd, wordt het zonder onderbreking gehouden; als er geen dergelijke voorwaarde is, kan het ook met onderbrekingen worden gehouden. Het mag echter niet worden gehouden op dagen waarop vasten niet is toegestaan.
(Ibn Abidin, Reddu’l-muhtar, 3/735-742)
Een gelofte is een belofte die iemand aan God doet om een verplichte of aanbevolen religieuze plicht uit te voeren, waardoor die plicht tot een verplichting voor hem wordt. Absolute geloften, die niet aan een voorwaarde of tijd zijn gebonden, moeten zo snel mogelijk na het doen van de gelofte worden nagekomen.
Vervolgens moeten geloften die aan een voorwaarde zijn gebonden, worden nagekomen als die voorwaarde zich voordoet. Het vervullen van de gelofte voordat de voorwaarde zich voordoet, is ongeldig en de gelofte moet worden terugbetaald zodra de voorwaarde zich voordoet.
Een geloftenvasten dat aan een bepaalde tijd gebonden is, moet in die tijd worden gehouden. Bij een dergelijk vasten is het niet vereist dat in de intentie expliciet wordt vermeld dat het een geloftenvasten is.
Vervangende vastenperiodes, die niet aan een specifieke tijd gebonden zijn, kunnen op elke dag worden gehouden, behalve tijdens de maand Ramadan en de dagen waarop vasten verboden is. Het is echter wel belangrijk dat deze vastenperiode met de intentie van een gelofte wordt ondernomen. Daarom moet de vervangende vastenperiode worden gehouden zoals de gelofte is gedaan.
Een gelofte is ook een onderdeel van een eed.
Maar er zijn wel degelijk verschillen tussen hen, in sommige opzichten.
Vervulling van een gelofte,
Het betekent dat men iets dat toegestaan is, tot een plicht maakt om zo zijn grote respect voor God te tonen.
Met andere woorden, een gelofte is het besluit om iets te doen dat toegestaan is, maar waartoe men niet verplicht is, met het doel God te dienen, waarbij men een dergelijke daad tot een plicht maakt en God belooft deze te zullen uitvoeren.
Vervulling van geloften die uit liefde voor Allah worden gedaan, is bij Allah aanvaardbaar. Alleen als de wil van Allah wordt nagestreefd, levert zo’n daad van aanbidding beloning op. Zoals vasten, geven aan de armen, het reciteren van de Koran en het verrichten van gebeden, allemaal uit liefde voor Allah. Geloften die echter uitsluitend voor wereldse doeleinden worden gedaan, zijn niet aanvaardbaar.
„Als ik zo-en-zo een probleem krijg, zal ik zoveel dagen vasten.“
of bijvoorbeeld zeggen: „Ik zal zoveel aan de armen geven“. Bij dergelijke wereldse verlangens in een gelofte, gaat de oprechtheid en het streven naar Gods welbehagen verloren, die kenmerkend zijn voor de aanbidding. Een dergelijke gelofte verandert Gods besluit eigenlijk niet. Wat bestemd is, zal gebeuren. Maar wat er ook gebeurt…
„Als ik dat en dat heb geregeld, ga ik pas vasten en geef ik pas liefdadigheid…“
na het volbrengen van dergelijke geloften, is het absoluut noodzakelijk
het is verplicht om dit uit te voeren.
Deze vorm van aanbidding, die tot doel heeft de gunst en hulp van God te vragen, komt in de meeste hemelse religies voor. In de Koran wordt in het verhaal over Maria verteld dat haar moeder het volgende zei en een gelofte deed:
„Toen de vrouw van Imraan zei: ‚O mijn Heer, ik wijdt het kind dat ik in mijn schoot draag, uitsluitend aan uw dienst. Aanvaard dit van mij. O mijn Heer, gij hoort en weet alles.‘ “
(Al-Imran, 3/35).
En opnieuw werd Maria toegesproken:
„… Als je iemand ziet, zeg dan: ‚Ik heb een stilte-vloek gezworen aan de Barmhartige God, ik zal vandaag met niemand praten.'“
(Maria, 19/26).
Het geloof in offeranden komt niet alleen voor in de Abrahamitische religies, maar ook in sommige gemeenschappen en religies die gedeeltelijk kenmerken en overblijfselen van Abrahamitische religies vertonen. Naast Joden en christenen is bekend dat offeranden werden gebracht in de oude Chinese, Turkse en Arabische gemeenschappen.
Hoewel de Koran enkele aspecten van geloften noemt, bevat deze geen geboden of verboden met betrekking tot geloften. Zoals later nog zal worden besproken, moeten geloften echter na het doen ervan wel worden nagekomen.
In sommige hadiths heeft de Profeet (vrede zij met hem) verklaard dat geloften, die na het doen ervan als een vorm van gehoorzaamheid aan God worden beschouwd, nagekomen moeten worden.
(Vertaling en commentaar op Tecrid-i Sarih, XII, 226 e.v.)
Hoewel sommigen beweren dat het maken van geloften door de Profeet Mohammed (vrede zij met hem) verboden is, betreffen deze geloften opvattingen die de mens ertoe aanzetten zich los te maken van het lot. Aangezien het na het maken van een gelofte absoluut verplicht is deze te vervullen, en hierover duidelijke regels bestaan, hoe kan het verbod dan worden verklaard als het vervullen van een verboden gelofte wordt geëist?
Vervulling van een gelofte,
Net als bij de boetedoening voor een eed, hangt de nakoming ervan af van de trouw van de persoon aan de islamitische voorschriften. Als iemand zo’n gelofte heeft gedaan en deze niet nakomt, kunnen de autoriteiten van de islamitische staat hem hier niet toe dwingen omdat hij de aanbidding heeft verwaarloosd. Echter, God de Almachtige zegt in de Koran,
„Dat ze hun geloften nakomen…“
(Al-Hajj, 22/29)
is beschikbaar.
A. Vowen die afhankelijk zijn van een voorwaarde
Deze worden in de vaktaal ook wel… genoemd.
„De hangende offeranden“
worden ze genoemd. Er zijn twee soorten Muallak-offers:
1. Vowen die worden gedaan in verband met het tot stand komen en uitvoeren van bepaalde zaken.
Bijvoorbeeld
„Als ik genezen ben en hersteld ben, zal ik zoveel dagen vasten.“
of
„Ik ga zoveel slachtoffers offeren.“
Zoals een gelofte die in een bepaalde vorm wordt gedaan. Als die ziekte voorbij is, moet die gelofte onmiddellijk worden nagekomen. Hoewel het later nakomen van zo’n gelofte ook toegestaan is, is het beter om het meteen te doen.
2. Voten die worden gedaan om te voorkomen dat bepaalde goede en mooie dingen gebeuren of worden gedaan.
Bijvoorbeeld,
„Als ik met zoiets-en-zoiets spreek, dan is het verrichten van die-en-die godsdienstige plicht verplicht voor mij.“
zoals geloften in de vorm van: „Ik zweer dat ik met niemand zal praten“. De voorwaarde hier is dat je met niemand praat. Als je ondanks deze voorwaarde met die persoon praat, moet je de gelofte nakomen of een boetedoening voor de eed betalen.
Over het algemeen worden geloften die aan een bepaalde voorwaarde zijn verbonden, niet nagekomen voordat die voorwaarde is vervuld. Als iemand bijvoorbeeld belooft ‚als dit en dat gebeurt, zal ik zoveel dagen vasten‘, en hij vast al voordat die gebeurtenissen hebben plaatsgevonden, dan heeft hij zijn gelofte niet nagekomen. Hij moet dan, nadat die gebeurtenissen hebben plaatsgevonden, opnieuw die vastenperiode in acht nemen.
Evenzo, als een dergelijke gelofte aan een bepaalde tijd, plaats, persoon of vorm gebonden is, is het niet verplicht om deze op de gespecificeerde manier uit te voeren. Als iemand bijvoorbeeld zegt: „Als dit en dat gebeurt, zal ik op die dag of maand vasten, dat bedrag aan die persoon geven, of zoveel gebeden in die moskee verrichten“, dan is het niet verplicht om op de genoemde dag of maand te vasten zodra de genoemde gebeurtenis zich voordoet. Het is ook niet verplicht om het genoemde bedrag aan de genoemde persoon te geven of in de genoemde moskee te bidden. Hij kan vasten wanneer hij wil, zijn liefdadigheid aan wie hij wil geven en zijn gebeden in welke moskee dan ook verrichten.
B. Vowen die niet aan een voorwaarde gebonden zijn
Ook deze
„Absolute Beloften“
wordt genoemd. Deze soort offerandes worden ook in tweeën onderverdeeld.
1. Specifieke, dat wil zeggen bepaalde, offeranden:
Dit zijn geloften die niet aan een voorwaarde zijn gebonden. Bijvoorbeeld: ‚geloven dat ik volgende donderdag zal vasten‘.
2. Onbepaalde geloften.
Ook deze
„Onbepaalde Vowes“
worden ze genoemd. Dit soort geloften zijn ook geloften die niet aan een bepaalde voorwaarde of tijd gebonden zijn. Bijvoorbeeld
„Ik ga zoveel dagen vasten.“
Zoals het beloven om een bepaalde periode te vasten, zonder het aan een bepaalde voorwaarde of tijd te binden.
Volgens al deze regels moeten absolute, dat wil zeggen niet aan een voorwaarde gebonden, geloften strikt worden nageleefd. Een gelofte die op een bepaalde tijd moet worden nageleefd, moet op een andere dag worden ingehaald. Evenzo zijn bij dergelijke absolute geloften een bepaalde plaats, persoon en hoeveelheid niet van belang.
Het belangrijkste is dat deze geloften worden nagekomen. De aangewezen plaats, persoon en hoeveelheden kunnen worden gewijzigd.
Met vrede en gebed…
Islam in vraag en antwoord
