– Bestaat er in de islam een dergelijke praktijk waarbij apen werden geëxecuteerd in de tijd van Murat III, om te voorkomen dat ze de gemeenschap zouden verstoren?
– Bestaat zo’n gebeurtenis historisch gezien, of is het verzonnen?
– Ze stierven aan de galg voor de weduwe:
De bijgevoegde illustratie, die laat zien dat we vroeger niet alleen mensen, maar zelfs apen ter dood zouden hebben gebracht, heb ik uit een oude publicatie van Reşad Ekrem Koçu gehaald. Koçu beschrijft hoe apen in het begin van de 17e eeuw in Istanbul massaal werden geëxecuteerd en schrijft het volgende:
„In het tijdperk van zeil- en roeiboten werden getrainde apen gebruikt om als piratenwachter op de toppen van de masten te klimmen. In Istanbul waren er winkels voor de Tersane Kapısı die ’scheepsaapjes‘ fokten en verkochten. Op een dag verzamelde de prediker Abdulkerim Efendi, die de gunst van Murad III had gewonnen, duizenden mensen met de woorden ‚vrouwen gebruiken de apen als instrumenten van prostitutie‘, viel hij de winkels binnen en liet hij de arme dieren executeren.“
S. Kaliç. (2012). Vreemde gebeurtenissen uit onze geschiedenis. ISBN: 6055675509. Uitgever: Maya Kitap.
M. Bardakçı. We zouden vroeger zelfs apen ter dood veroordelen. (09 juli 2000). Geraadpleegd op: 22 november 2018.
S. Akın. De hel van de mensen. (23 maart 2007). Geraadpleegd op: 22 november 2018. Bron:
Sanal Gaste. Waarom werden alle apen van Istanbul geëxecuteerd? (22 november 2018). Opgehaald op: 22 november 2018.
D. Gürlek. (2015). *Kijkjes uit onze culturele wereld*. ISBN: 9756444597. Uitgeverij: Kubbealtı Neşriyat.
Beste broeder,
Ten eerste willen we graag stellen dat:
Als een dergelijke executie heeft plaatsgevonden, dan is deze in strijd met de sharia.
Als een vrouw een aap of een ander dier temt en seksuele contacten met het dier heeft en de zaak voor de rechter komt, wordt niet het dier, maar de vrouw bestraft in het kader van de wetgeving inzake tazir (een soort algemene straf voor misdaden die niet specifiek in de wet zijn vastgelegd), en het dier wordt natuurlijk weer in zijn natuurlijke omgeving vrijgelaten.
Wat betreft de informatie in de vraag:
Het is mogelijk om vanuit verschillende perspectieven naar het onderwerp te kijken:
1.
De informatie in de vraag die betrekking heeft op apen, komt van een populaire historicus en journalist die inmiddels overleden is.
Reşad Ekrem Koçu
van
„Vreemde voorvallen in onze geschiedenis“
is overgenomen uit het boek met de titel.
Reşad Ekrem Koçu
Hij vermeldt geen bron die de juistheid en betrouwbaarheid van de informatie zou aantonen, terwijl hij deze informatie in zijn boek opneemt.
(Reşat Ekrem Koçu, Gekke voorvallen in onze geschiedenis, Varlık Yayınevi, 1971, blz. 8-9)
Vanuit dit oogpunt zijn de verhalen over het doden en ophangen van apen aan bomen niet honderd procent betrouwbaar.
2.
Anderzijds, alleen omdat de genoemde auteur een populaire historicus en journalist is, betekent dit niet dat alles wat hij zegt klopt en als onbetwistbare waarheid moet worden beschouwd. Hij vermeldt immers geen bronnen, baseert zijn beweringen niet op historische documenten, en het feit dat hij een populaire historicus is, garandeert niet de betrouwbaarheid van al zijn uitspraken.
3.
Reşat Ekrem Koçu
Wat hij zegt, wordt door Murat Bardakçı in een artikel van 9 juli 2000 geciteerd, zonder dat hij dit baseert op historische documenten of bewijsmateriaal.
Reşat Ekrem Koçu
De volgende regels zijn geciteerd uit:
„In de tijd van zeil- en roeiboten werden getrainde apen gebruikt om als piratenwachter op de toppen van de masten te klimmen. Voor de Tersane Kapısı in Istanbul…“
’schepijsvoeder‘
Er waren winkels van ambachtslieden die ze kwekten en verkochten. Op een dag won een van de predikers de gunst van Murad III.
Abdelkerim Efendi
‚Vrouwen gebruiken apen als prostitutiemiddel‘
Daarmee verzamelde hij duizenden mensen, viel hij die winkels binnen en liet hij de arme dieren executeren.”
4.
Wat dit betreft.
Murat Bardakçı
Daarna hebben mensen die op internet schreven, meestal met Murat Bardakçı als bron, hun artikelen over het doden van apen geschreven. Dursun Gürlek publiceerde in 2005 ook een boek bij Kubbealtı Neşriyat.
„Aanzichten uit onze culturele wereld“
In zijn boek spreekt hij over hetzelfde onderwerp.
5.
Abdelkerim Efendi,
Hij diende eerst als imam van Murad III (Hünkâr İmamı) en werd later, tijdens het bewind van Murad III, de Rumelia Kazaskeri (hooggerechterlijke rechter in Rumelia). Hij was een man met een hard karakter, die goed kon spreken en preken.
6.
Zelfs als zo’n incident zou hebben plaatsgevonden, is het aantal gedode en opgehangen apen onduidelijk. Het kunnen er een paar zijn geweest, maar ook meer. Sommige mensen die dergelijke incidenten vaak aanhalen en beweren dat de Ottomanen geen dierenrechten respecteerden, proberen mogelijk de Ottomanen, die volgens de islamitische wet werden geregeerd, te denigreren. Ze willen een rijk dat 600 jaar bestond, oordelen op basis van slechts één incident dat ze in de 17e eeuw zouden hebben plaatsgevonden, zonder de bronnen te onderzoeken. Zelfs als zo’n incident zou hebben plaatsgevonden, was het een eenmalige fout. Het kan niet worden gegeneraliseerd over de hele Ottomaanse periode. Laat staan dieren, imperialistische en koloniale staten die zichzelf beschouwen als beschaafd, doden dagelijks onschuldige mensen, plunderen hun rijkdommen en martelen hen. Een staat die Irak bezette, kon daar een miljoen burgers doden.
8.
Terwijl tegenwoordig niet alleen apen, maar ook honden, katten en andere dieren worden gemarteld en op verschrikkelijke wijze gedood. Kan dit worden gebruikt om de republiek te bestrijden?
De islam schrijft als hoofdbestemmingsregel mededogen en barmhartigheid voor dieren voor.
Anderzijds besluit hij dat ze, indien nodig, op een manier die geen lijden veroorzaakt, kunnen worden afgeschreven om van de schade af te komen.
Zie voor mededogen en barmhartigheid jegens dieren in de islam:
– Sarıcık, Murat, „De Mededogen en Barmhartigheid van de Profeet Mohammed jegens levende wezens“, IIIe Geboortefeest Symposium, 20 april 2000, Isparta, blz. 195-214;
– Sarıcık, Murat, „Een decreet over dierenrechten uit de tijd van Murad III“, SDÜ. Faculteit der Godsdienstwetenschappen, Jaargang: 1999, Nummer: 6, Isparta, blz. 69-78;
– Sarıcık, Murat, „Enkele voorbeelden uit onze cultuur van het niet aanraken van vogelholen en -jongen“, SDÜ. Faculteit der Godsdienstwetenschappen, Jaargang: 2001, Nummer: 8, Isparta, blz. 17-34;
– Sarıcık, Murat, „Het afschaffen van sommige Jahiliyya-gebruiken vanuit het oogpunt van mededogen en barmhartigheid ten aanzien van dieren“, SDÜ. Faculteit der Godsdienstwetenschappen, jaar: 2004/2, nummer: 33, Isparta, blz. 61-86.
Met vrede en gebed…
Islam in vraag en antwoord
