Lügen is verboden; maar wat moeten we doen als we in een moeilijke situatie terechtkomen?

– Zijn er situaties waarin liegen niet haram is?

– Is liegen in de oorlog niet bedrog?

Beste broeder,

„Leugen“

Is er iemand die het woord en de betekenis ervan hoort en zich er niet door gestoord voelt? Ja, sommige lelijke beschrijvingen storen in feite iedereen.

Lügen, het tegenovergestelde van waarheid, eerlijkheid en trouw, is een slechte gewoonte die bijna iedereen verafschuwt. Echter,

Is het in sommige gevallen toegestaan om te liegen of een valse verklaring af te leggen?

Laten we eerst eens kijken naar de hadiths en overleveringen die het toelaten om, om bepaalde redenen, een uitspraak te doen die op een leugen lijkt, en naar de meningen van de islamitische geleerden over dit onderwerp:

Bukhari en Muslim vermelden in hun Sahih’s een hadith die luidt:

„Wie de vrede tussen mensen herstelt en daartoe met goede bedoelingen iets doorgeeft, of met goede bedoelingen een leugen vertelt, is geen leugenaar.“



(Bukhari, Sulh 2; Muslim, Birr 101)

Ook overlevert Muslim, in een vervolg op deze hadith, een overlevering van Umm Gulsüm (r.a.) met de volgende inhoud:

“Ik heb nog nooit gehoord dat het in iets anders dan de volgende drie gevallen geoorloofd is om te liegen: 1) In de oorlog, 2) Bij het bemiddelen tussen mensen, 3) Wanneer een vrouw tegen haar man of een man tegen zijn vrouw spreekt – in het belang van de gezinsorde…”



(Moslim, maand)

Samenvattend kunnen we, op basis van de uitleg van de hadith-geleerden, de verklaring en toelichting van deze overleveringen door de overleden Kâmil Miras als volgt samenvatten:

In de hadith

„Lügen om mensen te verzoenen is geen leugengedrag.“

De betekenis van de uitspraak is dat er geen zonde is in deze leugen. Want in de hadith wordt de leugen niet als leugen afgekeurd, maar wordt alleen aangegeven dat er geen zonde aan verbonden is. Ongetwijfeld is een leugen, of deze nu wordt verteld om de vrede te herstellen of om een ander doel, in wezen een leugen.

Betreffende de toelating van leugens op drie plaatsen

Hoewel er onder de geleerden verschillende meningen bestaan, is de mening van de meerderheid van de hadith-geleerden hierin samengevat:

Het is absoluut verboden om leugens te vertellen of iets te melden dat niet waar is. De uitzondering in de hadith over leugens is…

„een woordspeling“

en

„îhâm“

wordt gezegd via.

Tevriye:

Het is wanneer iemand een woord met meerdere betekenissen gebruikt en de minst voor de hand liggende betekenis bedoelt.

Îhâm is:

Het is het gebruik van een woord met twee betekenissen, waarbij de minst gebruikte betekenis bedoeld wordt.

Als we deze twee vormen van retoriek op dit onderwerp toepassen, kunnen we de volgende voorbeelden geven:

Bijvoorbeeld aan een vijandelijke militair tijdens een oorlog.

„Uw koning is dood“

zoals bijvoorbeeld wanneer men een vijandelijke koning bedoelt, maar hem niet bij naam noemt.

Ook het gebruik van indirecte zinsneden om te spreken en meningen te uiten wanneer het nodig is, zonder direct te liegen, valt onder deze categorie, wanneer het in een situatie is waarin de islam en moslims schade zouden kunnen ondervinden.

Op dezelfde manier, wanneer iemand de gunst wil winnen van zijn vrouw en dochter, belooft hij hen iets,

„Inshallah – als God het wil“

Als hij een dergelijke uitspraak doet en de beloofde zaak niet meteen krijgt, dan liegt hij ook niet. Want deze belofte is gericht op de toekomst.

Ook bij het bemiddelen tussen twee personen die ruzie hebben,

„Die-en-die man bidt voor jou.“

ook al zou hij dat zeggen, dan nog is dat niet de man

„O God, vergeef alle moslims.“

Als hij dat bedoelde, zou hij geen valse verklaring hebben afgelegd.

Vertaling van Tecrid-i Sarih, VIII/111-112)

Daardoor ontkomen ze aan de verantwoordelijkheid van het liegen en voelen ze zich gerust. In een overlevering van Imam Baihaqi zegt de Profeet (vrede zij met hem):

„Met dubbelzinnige, metaforische uitspraken kun je bevrijding van de leugen en verlichting vinden.“



(at-Tāč, V/55)

hebben ze hiermee duidelijkheid over deze kwestie verschaft.

Omdat er tegenwoordig, vooral in alle gebieden, veel ruimte is voor leugens, wil Bediüzzaman, om dit te voorkomen, dat men in dergelijke zaken voorzichtig en attent te werk gaat, en zegt hij het volgende:

„…Uit opportunisme“

(leugen)

De tijd heeft het echter afgeschaft (de geldigheid ervan opgeheven). Sommige geleerden hebben uit overwegingen van welzijn en noodzaak een ‚tijdelijke‘ fatwa gegeven. In deze tijd wordt die fatwa niet meer gegeven. Omdat die zo misbruikt is geworden dat er misschien wel een voordeel in zit, maar honderd nadelen. Daarom wordt een oordeel niet gebaseerd op welzijn.“

“Bijvoorbeeld: de reden om tijdens een reis de gebeden te verrichten is de moeite die het kost. Maar dat is geen ziekte. Want het heeft geen vastgestelde grens. Het kan misbruikt worden. Misschien is de reis zelf de enige ziekte.”

Met andere woorden, de reden, de voornaamste oorzaak, waarom men tijdens een reis de vier-rekatten verplichte gebeden als twee-rekatten gebeden kan verrichten, is…

„reis“,

het is een reis ondernemen. Zonder moeite zou het niet te verdragen zijn en kan het verkort worden. Als de moeite als de echte reden wordt beschouwd, kan iedereen deze regel naar eigen inzicht aanpassen en toepassen.

„Ik heb geen enkele moeite gehad, dus ik zal de gebeden in vier reeksen verrichten.“

zoals een misbruik kan ontstaan. Om dit te voorkomen, wordt de gebedsverplichting (namaz) in zo’n geval, ongeacht de moeite die het kost, alsnog nagekomen.

Na dit voorbeeld behandelt de Meester als laatste nog het volgende punt:

„Evenzo kan welzijn geen reden zijn om te liegen. Want het heeft geen vastgestelde grens, het is een moeras dat vatbaar is voor misbruik. Geen fatwa kan erop gebaseerd worden. Daarom: ofwel eerlijkheid, ofwel zwijgen.“

(hij moet ofwel de waarheid spreken, ofwel zwijgen)

Er zijn dus twee wegen, niet drie. Het is of waar, of leugen, of stilte.

„Ja, alles wat je zegt moet waar zijn, maar het is niet altijd goed om alles te zeggen wat waar is. Soms is het beter om te zwijgen als het schadelijk is. Anders is er geen fatwa voor liegen.“


(zie: Hutbe-i Şamiye, Derde Woord)

Vraag:

Hoewel liegen erg slecht is, waarom stond de Profeet (vrede zij met hem) dan toe dat er in de oorlog gelogen werd? Betekent dit niet dat men bedriegt? Bovendien is het winnen van een oorlog door middel van bedrog onwaardig aan de mensheid, en zal niemand die tegen de moslims vecht hen daarna nog vertrouwen?

a.

Volgens de islam is liegen een grote zonde.

„Wijk af van het aanbidden van afgoden en spreek geen leugens.“



(Al-Hajj, 22/30)

De vermelding van leugens na afgodendienst in de betreffende aya is een opmerkelijke nadruk.

b.

De islam is gebaseerd op waarheid. De Koran benadrukt op vele plaatsen dat het een boek van waarheid is, dat de Profeet Mohammed (vrede zij met hem) een waarachtige profeet was, en dat God, de Heer van de openbaring en de religie, waarachtig is.

„Wie kan er nou eerlijker zijn dan Allah?“





(An-Nisa, 4/122)

Zoals in de betreffende aya, is de vraagvorm gekozen om de meest onverschillige geesten te wakkeren.

c.

Geloof is gebaseerd op waarheid, ongeloof op leugen. Zonder noodzaak,

„een leugen die een ongelovige uitspraak is“

Kan hij/zij de toestemming intrekken?

De omgeving van de Profeet van de islam (vrede zij met hem) sinds zijn kindertijd

„Mohammed, de meest betrouwbare“

De titel „Mohammed, de betrouwbare man in woord, daad en wezen“ vertelt ons veel. Als zo iemand in sommige zaken het liegen heeft toegestaan, moeten we proberen de wijsheid daarachter te begrijpen.

d.

De uitspraak „Integendeel, dit is winnen door middel van bedrog, wat niet past bij de mensheid, en bovendien zal niemand die in oorlog is, deze moslims nog geloven“ is inderdaad interessant.

„Een oorlog wordt eerlijk gevoerd…“

Deze heroïsche retoriek, die dit betekent, heeft absoluut geen plaats in de taal van de oorlog.

Van het begin der tijden tot op de dag van vandaag zijn alle oorlogen in de geschiedenis van de mensheid een kunst geweest om de vijand, de tegenpartij, te doden. Je gaat de strijd aan om de vijand te doden, maar als je de kans hebt, zou je afzien van het doden met de gedachte dat het „niet bij de moed past“; is dat niet volslagen dwaasheid? Een dergelijk gedrag kan zelfs leiden tot de doodstraf in het kader van verraad.

e.

Vandaag de dag door elk land gebruikt.

„oorlogstrategie, oorlogstactiek, oorlogsmeneuvre, oorlogsscenario“

Alle oorlogstactieken, uitgedrukt met woorden als „niet in de rug steken, eerlijk vechten“, zijn niets anders dan een truc, een misleiding, een feitelijke leugen om de tegenpartij te misleiden en af te leiden. In de oorlog bestaan zulke leuzen alleen in films.

Zoals de Profeet (vrede zij met hem) ook zei:

„Oorlog is een misleiding / oorlog is een tactiek om de tegenpartij te misleiden.“


(Bukhari, Jihad, 157; Muslim, Jihad, 18-19)

Zo heeft hij gezegd. Aangezien deze uitspraak van de Profeet (vrede zij met hem) in de meest betrouwbare hadithbronnen voorkomt, is het vanuit religieus oogpunt zeer riskant voor een gelovige om te proberen de onjuistheid ervan aan te tonen, in plaats van de wijsheid erachter te begrijpen.

f. “Waarachtig, de waarheid leidt tot goedheid en schoonheid, en goedheid leidt tot het paradijs. Wie steeds de waarheid spreekt, wordt uiteindelijk bij God als siddeeq (zeer eerlijk) beschouwd. Waarachtig, leugen leidt tot onrecht en kwaad, en onrecht leidt tot de hel. Wie steeds liegt, wordt uiteindelijk bij God als kezzab (zeer leugenachtig) beschouwd.”


(Müslim, Birr, 103-105).

Laten we nu eens eerlijk nadenken: als de Profeet (vrede zij met hem) leugens beschreef als „de sleutel tot het kwaad, de gids naar de hel“, en hij zelf uitzonderingen maakte op deze regel, dan is het de plicht van een gelovige om dat met respect te benaderen. (En met iemand die niet gelovig is, is dit sowieso het laatste onderwerp dat je zou moeten bespreken).

g.

In dergelijke zaken dient de volgende heilige tekst als onze leidraad. Onze houding, intentie en stijl moeten binnen het kader van deze goddelijke boodschap worden gevormd.

„Nee, nee! Bij de Ene die jou heeft geschapen, zullen zij pas geloven als zij jou als arbiter aanwijzen in de zaken waarin zij het niet eens zijn, en zich dan volledig aan jou onderwerpen zonder enige twijfel over jouw oordeel.“



(Nisa, 4/65).

h.

Door de geschiedenis heen is deze vergunning (die geen gebod, maar slechts een tolerantie was) helaas vaak misbruikt. De grenzen van de wettelijke vergunning zijn overschreden. Wensen en verlangens zijn verward. De vergunning is buiten haar beoogde doel gebruikt. Het voordeel dat men van de vergunning verwachtte, is door dit misbruik zelfs in een nadeel veranderd.

Om deze reden is het raadzaam om het gebruik van deze vergunning vandaag te schorsen.

Met vrede en gebed…

Islam in vraag en antwoord