Kunt u mij informatie geven over een zesde zintuig? Bestaat zoiets?

Soms zeggen we: „Mijn zesde zintuig is sterk“ bij bepaalde gebeurtenissen; is dat waar? Bestaat een zesde zintuig; wat is de plaats ervan in onze religie?

Beste broeder,

Zoals bekend, waren wetenschappelijke onderzoeken naar bovennatuurlijke wezens tot in onze tijd niet in de huidige omvang uitgevoerd. Desalniettemin, hoewel het geen wetenschappelijke carrière betekende, was de mensheid nauw betrokken bij bovennatuurlijke werelden. Dit was een belangrijke referentie om te laten zien dat niet alles afhankelijk is van en gebonden is aan materie.

Ooit toonden sommige mensen verborgen vaardigheden en talenten die destijds onverklaarbaar waren. Deze werden echter alleen gebruikt bij het zoeken naar metaal en water, het diagnosticeren van bepaalde ziekten, het opsporen van moordenaars, het achterhalen van de verblijfplaats van gestolen goederen, het volgen van de sporen van dieven en het opsporen van vermiste personen. De huidige benadering is volledig anders en draait om de mate waarin paranormale verschijnselen deel uitmaken van ons leven.

Bijna iedereen heeft wel eens een raar, mysterieus voorval meegemaakt, of ze zich daar nu van bewust zijn of niet. Bijvoorbeeld het voorgevoel van een gebeurtenis, het toevallig tegenkomen van iemand die even daarvoor werd genoemd, het gevoel dat je een persoon of een situatie al eerder hebt gezien, het raden van iemands gedachten, het gelijktijdig uitspreken van een gedachte door meerdere mensen, spontane inspiraties… We hebben allemaal talloze van zulke dingen meegemaakt, waar we nooit over hebben nagedacht, gesproken of ons zorgen over hebben gemaakt. Desalniettemin bieden deze mysterieuze gebeurtenissen en verborgen verbanden ons altijd verborgen boodschappen aan, en nodigen ze ons uit om het leven en het universum bewuster te beleven.

Een mens die het leven met zijn zintuigen ervaart en blootstaat aan een aantal vreemde gebeurtenissen,

misschien wel het meest voorkomende fenomeen en een aspect van telestezie


„een voorbode“

(voorgevoel, het voelen van gebeurtenissen van tevoren)

Dit onderwerp betreft ook de spirituele zintuigen en vormt een apart bewijs voor het bestaan van bovennatuurlijke wezens.

Er zijn honderden, duizenden, ja zelfs honderdduizenden voorbeelden van intuïtie te vinden. Wij zullen ons hier beperken tot slechts een paar voorbeelden uit onze eigen wereld:

De edelmoedige en verfijnde Fatima, moeder van de gelovigen, kon na het overlijden van de Profeet slechts zes maanden lang de zware rouw en het verlies dragen, een rouw die elke dag zwaarder was dan duizend sterfgevallen. Na het verlies van haar vader waren alle sterren aan haar hemel uitgedoofd en de wereld was voor haar een gevangenis geworden. De laatste twee maanden had ze in bed doorgebracht, te ziek om op te staan of zelfs maar rechtop te zitten. Umm Salama, moeder van de gelovigen (een van de echtgenotes van de Profeet), verliet haar niet, en beschermde dit enige overblijfsel van de Profeet als haar eigen ogen. Ze streelde haar haar, kuste haar gezicht en ogen, en verzorgde haar op elke mogelijke manier. Misschien probeerde zij ook met deze daden de geest van de Profeet te verheugen en te bevredigen. Laten we nu het verhaal horen van de gezegende Umm Salama:

„Het was zijn laatste dag. Zijn ogen sprongen er weer vol levenslust uit en hij straalde vrolijkheid uit. Op een gegeven moment…

‚Ik ga niet meer opstaan, doe me een rituele wasbeurt.‘

zei hij. Ik deed wat hij zei. Hij keek me weer aan en zei met een vrolijke toon:

‚Ik ga zo sterven en mijn geliefde Vader weer ontmoeten. Was me niet nog een tweede keer.‘

zei hij. Enkele minuten later, of misschien nog geen minuut, overleed de vrouw.“ (Ibn Hajar, al-Isaba, VIII/57,58; Abu Nuaym, Hilya, II/42,43)

Toen Fatima (r.a.) aankondigde dat ze zou sterven, was ze nog niet eens in het magnetische veld van de dood terechtgekomen. Ze had zelfs nog geen doodstroeien ervaren; hoe had de dood haar dan met een glimlach kunnen verschijnen, dat ze zei dat ze over een tijdje zou sterven?

Een soortgelijk voorval wordt ook verteld door Tâhirü’l-Mevlevi:

„Ik zat in dezelfde cel als İskilipli Atıf Hoca. De volgende dag had hij een rechtszaak, dus hij was druk bezig met het voorbereiden van zijn verdediging. Toen het bijna ochtend was, stond hij op en scheurde hij de verdediging die hij tot laat in de nacht had voorbereid, in stukken en gooide hij die weg. Ik vroeg hem waarom hij dat deed. Hij antwoordde als volgt:“

‚Vanavond heb ik het voorrecht gehad om de Profeet Mohammed (vrede zij met hem) te ontmoeten. Hij zei tegen mij:

‚Atıf! Wil je nog steeds niet bij ons komen?‘

zei hij. Ik antwoordde:

‚Ik wil het, O Boodschapper van Allah!‘

Ik heb het terugbetaald. Ik ben ervan overtuigd dat het geen zin meer heeft om mezelf te verdedigen. Want voor mij is het niet meer een reis, maar een ontmoeting met de Profeet Mohammed.‘ zei hij.

Het gebeurde inderdaad zoals hij had gezegd. Op die dag werd Atıf Hoca in zijn laatste zitting veroordeeld en een paar dagen later werd hij ter dood gebracht.

Hoe heeft İskilipli Atıf Hoca nu contact gelegd met onze Profeet (vrede zij met hem) en op welke manier heeft de Boodschapper van Allah (vrede zij met hem) hem in zijn bovennatuurlijke verklaring laten weten dat hij zou sterven, zodat hij de verdediging opgaf? Dit alles is niet te verklaren met materiële redenen.

Fatih Sultan Mehmed I verlangde ernaar om het heilige graf van Abu Ayyub al-Ansari te vinden; het was een diepe wens, een passie voor hem geworden. Hij vroeg Akşemseddin om hulp bij het bereiken van zijn doel. Akşemseddin ondernam een spirituele reis (murakabe) en zo identificeerde hij het graf van die grote Sahaba.

Met uw toestemming wil ik hier een anekdote over de heilige Abu Ayyub al-Ansarî delen, die ik zelf heb meegemaakt:

Jaren geleden, tijdens een van mijn bezoeken aan Abu Ayyub al-Ansari, en wel tijdens het bezoek zelf, moet er iets in me zijn gebeurd – waarschijnlijk in verband met zijn vredevolle aanwezigheid – want terwijl ik deze gevoelens ervoer, rook ik plotseling een geur die op het parfum van het paradijs leek. De geur hield lang aan. Het was alsof deze grote Sahabi mij…

„Ja, ik ben hier.“

Zoals hij zei. Akşemseddin Hazretleri had het op de juiste plek ontdekt. Nu is het onmogelijk om zowel de ontdekking van Akşemseddin Hazretleri als die heerlijke geur die ik rookte, met materie te verklaren. Maar dit alles is een feit en een realiteit.

Door de kennisgeving van God,

„het onzichtbare“

Hij kan ook zaken weten die wij niet weten en die verborgen zijn voor de menselijke kennis.

Gebeurtenissen uit het verre verleden en de verre toekomst, die de menselijke kennis te boven gaan, worden als „gayb“ beschouwd. Alleen God kent het gayb. Het is echter belangrijk om deze uitspraak goed te begrijpen.

„Alleen God kent het onzichtbare.“

dat wil zeggen,

„God zal de verborgen zaken aan niemand openbaren.“

dat wil niet zeggen. Sterker nog, in de betreffende aya wordt dit punt expliciet vermeld en een uitzondering gemaakt.

„Hij kent het onzichtbare. Hij openbaart Zijn geheime kennis aan niemand, behalve aan de boodschapper die Zijn gunst heeft. Hij stelt bewakers voor en achter die boodschapper.“

(Cin, 72/25-26)

Zoals gezegd. De profeet zal daarmee bewijzen dat hij in Gods naam spreekt, en dat zal als een wonder voor hem worden beschouwd.

Anderzijds, hoewel het niveauverschil enorm groot is, opent God de ogen van sommige heilige dienaren en laat Hij hen dingen zien die anderen niet kunnen zien. Sommige mensen bezitten dus van nature een vermogen tot dit soort waarneming. Sommige mediums zijn zelfs met zo’n spiritueel vermogen geschapen. Zij, door hun eigen inspanning en moeite, gebruiken dit door God in hun natuur ingebouwde vermogen en kunnen veel zaken over de toekomst voelen. Maar dit is niet gelijk aan het kennen van het absolute verborgen. Het kennen van het absolute verborgen is alleen God voorbehouden. Wat profeten, heiligen en mediums weten, is in vergelijking met het absolute verborgen zeer beperkt en relatief. En dit is alleen mogelijk door de openbaring van Allâmü’l-Guyûb (de Kenner van het Verborgen). Anders is het, onder normale omstandigheden en binnen menselijke maatstaven, onmogelijk om het verborgen te kennen, het verleden en de toekomst met al hun gebeurtenissen te omvatten.

De Koran is een wonderbaarlijk boek dat de aandacht trekt door de berichten die hij over het onzichtbare geeft. Geen enkele heilige of medium kan de Koran evenaren in het geven van berichten over het onzichtbare. Want de Koran is het woord van God, de Eeuwige en Eeuwige Heer, en de berichten die hij geeft, zijn van eeuwigdurende oorsprong. In dit verband heeft de Profeet Mohammed (vrede zij met hem) ook af en toe kennis van het onzichtbare ontvangen. En deze gunsten die hij ontving, worden beschouwd als wonderen van zijn profetie. We zullen enkele voorbeelden geven van de wonderbaarlijke berichten van de Profeet Mohammed (vrede zij met hem) over het verleden en de toekomst, die hij vanuit de wereldmihrab heeft gegeven.

De kennis van het onzichtbare door de Profeet

De Koran, als een wonderboek dat aan de Profeet (vrede zij met hem) is gegeven, bevestigt tevens zijn profetie, aangezien alle bovennatuurlijke berichten die de Profeet in de taal van de Koran heeft overgebracht, ook zijn profetie bevestigen. Maar er zijn ook bovennatuurlijke berichten die de Profeet (vrede zij met hem) rechtstreeks in zijn eigen taal heeft gegeven, en daarover zullen we hier nader spreken. De belangrijkste gebeurtenissen met betrekking tot wat tegenwoordig telepathie wordt genoemd, zijn immers duizend jaar geleden door de Profeet (vrede zij met hem) voorspeld. Dit zijn uiteraard wonderen. De Profeet (vrede zij met hem) heeft dit echter niet uit eigen beweging gezegd. Het is onmogelijk dat hij als mens deze bovennatuurlijke horizonten zou bereiken. Toch zijn de dingen die hij veertien eeuwen geleden voorspelde, allemaal uitgekomen. Het is onmogelijk om al deze gebeurtenissen en de wonderbaarlijke gebeurtenissen met materiële zaken te verklaren. De exacte realisatie van de bovennatuurlijke berichten van de Boodschapper van Allah vormt dus een bewijs voor het bestaan van bovennatuurlijke entiteiten.

De profetische voorspellingen van de Profeet Mohammed (vrede zij met hem) kunnen in twee hoofdgroepen worden ingedeeld. De eerste groep betreft voorspellingen over zijn eigen tijd, die zich vervolgens ook voordeden. De tweede groep omvat voorspellingen over de nabije en verre toekomst, die zich in de loop der tijd hebben verwezenlijkt. De Profeet heeft talloze dergelijke voorspellingen gedaan. Hier zullen we echter volstaan met twee voorbeelden uit beide hoofdgroepen en verwijzen we voor de overige voorbeelden naar de bronnen.

1) De onstoffelijke berichten die onze Profeet over zijn eigen tijd heeft gegeven.

a) Je vader is Hufaifa.

Alle hadithboeken, met name die van al-Bukhari en al-Muislim, zijn het er unaniem over eens dat het volgende geldt:

„Op een dag stond de Boodschapper van Allah op de kansel. Hij vertelde over zaken uit het onzichtbare rijk. Op dat moment straalde hij een grote majesteit uit. Op een gegeven moment…“

„Vraag me vandaag alles wat je wilt weten.“

Ze vroegen hem van alles en hij beantwoordde de vragen. Op dat moment stond een jongeman op.

„Wie is mijn vader, o Boodschapper van Allah!“

vroeg hij. Er werd over hem geroddeld. De geruchten dat hij geen vader had, maakten hem blozen en hij kon de mensen niet meer in de ogen kijken. Vandaag had hij een kans en hij zou het vragen, en dan zou hij van die vernederende blikken af zijn. De Profeet antwoordde:

„Jouw vader is Huzefa.“

De jongeman was gerustgesteld. Het antwoord dat hij had gekregen, beviel hem. Vanaf nu zou hij ook als een vader worden aangesproken.

„Abdullah ibn Hudhhaf al-Sahmi (r.a.)“

een eerbare en oprechte metgezel…“

De Profeet (vrede zij met hem) stond op de kansel, vol majesteit, en vertelde iedereen iets. Tegelijkertijd beantwoordde hij de gestelde vragen met een toon die aangaf dat hij de verborgen kennis bezat. We weten niet waarom de Profeet zo majesteitvol was, maar toen stond Omar plotseling op en sprak hij de Profeet aan, alsof hij wilde zeggen dat zij in hem geloofden, zelfs als hij de verborgen kennis niet zou kennen:

„Wij zijn tevreden met Allah als onze Heer, met de Islam als onze religie en met de Profeet Mohammed (vrede zij met hem) als onze profeet.“

(1)

We zijn getuige van het feit dat deze subtiele en betekenisvolle woorden van hem onze Profeet (vrede zij met hem) hebben getroost.

De profetische voorspellingen van de Profeet (vrede zij met hem) over de toekomst en het onzichtbare gebeurden in aanwezigheid van duizenden Sahaba die de moskee vulden. En alle Sahaba bevestigden wat de Boodschapper van Allah (vrede zij met hem) zei, en bevestigden het zelfs met hun stilte.

„in de waarheid“

(el-Hak zei): „Je hebt gelijk, o Boodschapper van Allah!“

b) Hij wees ze één voor één aan.

En volgens een overlevering uit de Kütüb-i Sitte, vertelt een van de metgezellen van de Profeet:

„We waren in Badr. De Profeet van Allah had zijn strategie voor de strijd volledig bepaald en liep rond op de plaatsen waar de strijd zou plaatsvinden. Op een gegeven moment keek hij weer achter de sluier van het onzichtbare en richtte zijn blik op de toekomst. Hij wees met zijn hand naar bepaalde plaatsen: hier zal Abu Jahl worden gedood, hier Utba, hier Shayba en hier zal de rug van Walid de grond raken… En nog veel meer namen… Na de strijd vertelde de Sahabi die het verhaal overleverde, onder ede, het volgende:“

„Waar de Boodschapper van Allah (vrede zij met hem) iemand voor had aangewezen, vonden we hem dood op die aangewezen plek.“

(2)

Deze soort gebeurtenissen, die met het menselijke verstand onmogelijk te begrijpen zijn, geven zelfs voor de mensen van vandaag boodschappen over en aan de generaties van veertien eeuwen later.

„Je hebt de waarheid gesproken en niets anders dan de waarheid gezegd.“

laat men zich afvragen.

c) Er komt zo dadelijk iemand hierheen.

In de Musnad van Ahmad ibn Hanbal wordt de volgende gebeurtenis overgeleverd:

„De Boodschapper van Allah (vrede en zegeningen zij met hem) zat in de moskee met zijn metgezellen. Op een gegeven moment zei hij:

„Over een tijdje komt hier iemand binnen, met een schoon voorhoofd en een schoon gezicht; hij komt binnen door die deur. Hij behoort tot de beste van Jemen. En hij draagt een spoor op zijn voorhoofd, een spoor van de hand van een engel.“

„Na een tijdje verschijnt er een man, precies zoals de Profeet (vrede zij met hem) had voorspeld, en hij knielt voor hem neer en verklaart zijn islamitische geloof. Deze man, zo schoon, stralend, statig en een toonbeeld van beschaafdheid, is niemand minder dan Abdullah ibn Jarir al-Bajali.“

(3)

2) De onstoffelijke berichten van onze Profeet over de nabije en verre toekomst.

a) De aankondiging van het overlijden van onze moeder Fatima

„Op een dag, tijdens een van de dagen dat de Profeet (vrede zij met hem) ziek was, riep hij zijn dochter Fatima, die hem zo sterk leek in haar fijne gebaren, haar houding en haar diepe blik, bij zich. Hij boog zich neer en fluisterde haar iets in het oor. Fatima huilde en kreunde zo hevig dat dit alleen kon worden verklaard door het verlies van de trots van de mensheid. Na een tijdje fluisterde de Profeet (vrede zij met hem) haar opnieuw iets in het oor. Deze keer was ze zo blij dat degenen die haar zagen, dachten dat alle poorten van de hemel voor haar waren geopend. Dit ontging de aandacht van Aisha niet. Even later vroeg ze naar de reden, maar Fatima antwoordde dat het een geheim van de Profeet was en dat ze het dus niet kon verklaren. Nadat de Profeet (vrede zij met hem) was overleden, vroeg Aisha opnieuw, waarop Fatima antwoordde:“

„De eerste keer vertelde hij me dat hij zou overlijden. Ik had erom gehuild. De tweede keer gaf hij me het goede nieuws dat ik, binnen zijn familie, de eerste zou zijn die hem zou ontmoeten. En daar was ik blij om.“

(4) heeft gezegd.

Ja, het feit dat Fatima, de moeder van de Profeet, zes maanden na het overlijden van de Profeet overleed, zoals ze had voorspeld, bevestigt deze bovennatuurlijke voorspelling.

b) De afstand van Hasan

In een hadith die door de meeste overleveringen van de Kütüb-ü Sitte is overgeleverd, wees de Profeet van Allah, tijdens het houden van een preek, met zijn vinger naar Hasan (ra) en zei:

„Dit is mijn zoon Hasan. Hij is een seyyid. Allah zal door hem twee grote gemeenschappen met elkaar verzoenen.“

(5)

Ja, Hij is de edelmoedige zoon van een edelmoedige, de zoon van de Boodschapper van God en een ware heer. Op een dag zal Hij, wanneer Hij het kalifaat en de heerschappij die Hem zijn toevertrouwd, alleen maar om verdeeldheid onder de gemeenschap te voorkomen, verlaten, ongetwijfeld laten zien wat voor een grootse persoonlijkheid Hij is. De afgelopen vijfentwintig tot dertig jaar hebben de Boodschapper van God bevestigd.

Na de dood van Ali troffen de Omajjaden Hasan aan. Hasan, een man van vrede en rust, verklaarde echter dat hij afstand deed van al zijn rechten, en keerde zo twee islamitische legers, die op het punt stonden elkaar te bevechten, terug van de rand van de afgrond en bracht hen tot vrede. Ik wil hierbij vooral uw aandacht vestigen op het volgende: toen de Profeet (vrede zij met hem) Hasan over deze gebeurtenis voorzegde, was hij nog een klein kind. Misschien was hij toen nog niet eens oud genoeg om de gebeurtenis te begrijpen die de Boodschapper van God had aangegeven. Hij deed dit dus niet omdat de Boodschapper van God het zo had gezegd. Integendeel, de Profeet had deze toekomstige gebeurtenis al geweten en had het daarom voorspeld…

Voetnoten:

[1] Boekhari, Wetenschap 28,29; Tijdstippen 11; Tafsir 5,12; Proeven 15; Vasthouden aan de religie 3; Muslim, Voordelen 134-138.

[2] Muslim, Jihad 83; Paradijs, 76; Abu Dawud, Jihad 115; Nasa’i, Begrafenissen 117.

[3] Müsned, IV/359,363.

[4] Muslim, Fezailü’s-Sahabe 97-99; Buhari, Menakıb 25; Fezailü Ashabi’n-Nebi 12; İzti’zan 43.

[5] Boekhari, Fiten 20; Sulh 9; Menakib 25; Darimi, Sunnat 12; Tirmizi, Menakib 25.

Met vrede en gebed…

Islam in vraag en antwoord