Beste broeder,
Ze bevatten informatie die de basis vormt voor verschillende wetenschappelijke disciplines, die elk door westerse wetenschappers worden onderzocht. (1) Medische onderwerpen die vooral de menselijke gezondheid betreffen, nemen een belangrijke plaats in. (2) Op dezelfde manier heeft de Profeet (vrede zij met hem) ook veel hadiths over gezondheid. Dat is waar Tibb-i Nebevi uit bestaat.
Wij moslims kennen de Profeet Mohammed (vrede zij met hem) als degene die leven schenkt aan mensen wier zielen en wereld verduisterd zijn door ongeloof, en die innerlijke verlichting en eeuwige redding brengt.
De hadiths van de Profeet Mohammed (vrede zij met hem) over geneeskunde, beschouwd vanuit het oogpunt van een arts, blijken gedeeltelijk te bestaan uit algemene medische onderwerpen en gedeeltelijk uit recepten voor geneesmiddelen die behoren tot de behandelende geneeskunde. Deze kunnen worden samengevat als medische adviezen, aanbevelingen en voorschriften. Deze hadiths vertonen niet alleen overeenkomsten met onze huidige medische inzichten, maar hebben ook een belangrijke rol gespeeld bij het verbeteren van de medische praktijken op het Arabisch schiereiland en het geven van een wetenschappelijke status aan de geneeskunde, wat heeft geleid tot de opkomst van een islamitische geneeskunde die de Middeleeuwen domineerde (3). Inderdaad, in die tijd hadden de Arabieren verschillende verkeerde opvattingen en praktijken op het gebied van geneeskunde. Hier volgen enkele voorbeelden (4,5):
Arabiërs geloven dat ze beschermd zijn tegen ziekten als ze een konijnenbot bij zich dragen; iemand die door een slang is gebeten, wordt wak gehouden om te voorkomen dat het gif zich in het lichaam verspreidt, en ze krijgen klokjes om hun nek en hoofd. Ze geloven dat een bang vrouw haar hart heeft verloren en geven haar warm water te drinken. Ze geloven dat als kinderen hun rotte tanden in de richting van de zon gooien, de nieuwe tanden er netjes uitkomen, ze behandelen strabisme door er een molensteen op te laten kijken, ze brandwonden cauteriseren met een heet ijzer, ze brullen als ezels om zich tegen de pest te beschermen, ze brengen zieken naar waarzeggers, doen magie, offeren in tempels, en geloven dat de demonen die in de zieken zijn gekomen zo verdreven worden.
De Profeet Mohammed (vrede zij met hem) schafte de bovengenoemde onwetenschappelijke en onjuiste praktijken af en introduceerde een nieuwe visie op de geneeskunde. Zo stelde hij dat niet-artsen die zieken behandelen, de veroorzaakte schade moeten vergoeden, dat artsen rechtmatig een vergoeding mogen ontvangen, dat bescherming tegen besmettelijke ziekten noodzakelijk is, dat men gebieden met een epidemie moet vermijden en deze niet moet verlaten, dat lichaamsreiniging, aandacht voor voedsel en hygiëne belangrijk zijn, dat men matigheid moet bewaren in eten en drinken, dat men zich bij ziekte moet laten behandelen en in de behandeling moet geloven, en dat men verschillende behandelmethoden moet kennen en een goede geneesmiddelenkennis moet hebben. Verder gaf hij zeer belangrijke adviezen, zoals het raadplegen van een deskundige arts bij ziekte en het vermijden van onbevoegde artsen. (3, 4, 5, 6, 11)
Sad ibn Vakkas was ziek geworden en de Profeet (vrede zij met hem) ging hem opzoeken. Toen hij Sad ziek in bed zag liggen, zei hij:
zeiden ze. De Profeet (vrede zij met hem) zei:
(niet godsdienstig/niet godvrezend)
De hadiths die tot nu toe zijn genoemd, zijn slechts een selectie. Laten we ook enkele voorbeelden geven met betrekking tot behandeling. De Profeet (vrede zij met hem) raadde mensen die hem benaderden of een medicijn aan of stuurde ze naar een arts.
(Het stempelen is later verboden.)
De hadiths van de Profeet Mohammed (vrede zij met hem) over geneeskunde trokken al van meet af aan de aandacht, en de auteurs van de zes beroemde hadith-boeken hebben in hun werken een apart hoofdstuk of gedeelte aan dit onderwerp gewijd. Bukhari heeft er twee hoofdstaken aan gewijd; Abu Dawud één hoofdstuk, en Tirmidhi heeft in zijn werk, de Jami‘, een hoofdstuk over geneeskunde opgenomen. Ook Ibn Majah, Muslim, Nasa’i, Ahmad ibn Hanbal en Imam Malik hebben in hun werken hadiths over geneeskunde opgenomen. Later zijn er ook aparte werken geschreven onder de titel ‚Tibb-i Nebevi‘. (7)
Brokelmann en Katip Çelebi noemen meer dan tien Arabische boeken over de Tibb-i Nebevi. Daarnaast bestaan er Tibb-i Nebevi-boeken in het Perzisch, Urdu en Turks. We hebben vastgesteld dat er in de bibliotheken van Istanbul meer dan twintig Turkse Tibb-i Nebevi-boeken zijn.(8) Het laatste Tibb-i Nebevi-boek dat in de Ottomaanse periode werd geschreven, is van Dr. Hüseyin Remzi Bey (1896).(12) In de republikeinse periode is er een doctoraal scriptie over dit onderwerp verdedigd door Mahmut Denizkuşları aan het Bursa Islamic Institute.(9) Tot voor kort werden Tibb-i Nebevi-boeken in islamitische landen als een gezondheidsgids van hand tot hand doorgegeven.
De medische hadiths van de Profeet Mohammed (vrede zij met hem) komen, zoals hierboven beschreven, overeen met onze huidige medische inzichten. Omdat deze hadiths eeuwen vóór de huidige ontwikkelingen in de geneeskunde werden geformuleerd, moeten ze worden beschouwd als medische wijsheid, ja zelfs als een medisch wonder. Toekomstig onderzoek naar de medische aspecten van de hadiths (Tıbb-ı Nebevî) moet gezamenlijk worden uitgevoerd door hadith-geleerden en artsen gespecialiseerd in het betreffende vakgebied.(13)
Klik hier voor meer informatie:
1. Bucaille, M.: De Bijbel, de Koran en de Wetenschap (vert. Yıldırım, S.) Silm Matbaası İzmir, 1981.
2. Opitz, K.: Geneeskunde in de Koran (vert. Uzluk, FN) Ankara Ü.Tıp Fakültesi yayınları No: 240, A.Ü. Basımevi, 1971.
3. Ataseven, A.: Veertig medische hadiths uit de „Tıbb-ı Nebevi“ (in voorbereiding)
4. George Zeidan: Geschiedenis van de Islamitische beschaving (vert. Megamiz, Z.) Deel III. Istanbul, blz. 35, 1876.
5. Tahirül-Mevlevi: De bijdragen van de islam aan de beschaving (bewerkt door Sert, A.) deel I. Istanbul, blz. 57, 1974.
6. Sarı, Akdeniz. N.: Tıbb-ı Nebevi, Nieuw Symposium. 19:65, april 1981.
7. Küçük, R.; Een essay over de literatuur van de profeet Mohammed over geneeskunde. İlim ve Sanat, nummer 3. September-Oktober 1985.
8. Ataseven A.: Over beschouwingen uit de profeet Mohammeds geneeskunde, besmettelijke ziekten. Islam Mec. deel 1 nummer 1sh, 52 juli 1984.
9. Denizkuşları, M.: Onze Profeet en de Geneeskunde, Doğuş drukkerij. Istanbul 1981.
10. Ataseven. A.: Circumcision „Hitan“ Physicians Association Foundation, Kandil Printing House Ankara, 1985.
11. Aşçıoğlu, Ö.: Dermatologie in de Profeetische Geneeskunde. Gevher Nesibe Week van de Wetenschap en Medische Dagen, blz. 518, 1982.
12. Dr. Hüseyin Remzi: Tıbb-ı Nebevi (in het Ottomaans Turks) Istanbul, 1324/1906.
13. Ataseven, A.: Tıbb-ı Nebevi (Dr. A. Ata)
Met vrede en gebed…
Islam in vraag en antwoord
